ปชป. อาการหนัก !

อาการหนัก

คนหรือกลุ่มคนที่อยู่กับความเคียดแค้นก็จะปราศจากเหตุผล คิดอยู่ด้านเดียวไม่แบ่งปันใจสมองไปคิดด้านอื่น
เกลียดกลัว โกรธหลงผิด สู้แบบผิดๆ 3 ประการนี้จะเชื่อมโยงกัน อะไรเกิดก่อนเกิดหลังก็ตาม วนอยู่อย่างนั้น

ขณะนี้ ปชป อยู่ในภาวะนั้น จมอยู่อย่างนั้น จมลึก ยากที่จะหลุดออกผละออก เพราะคุ้นเคยกับความคิดและ
การต่อสู้แบบนี้มานานมากหลายสิบปี เรียกได้ว่าแสนนาน

ที่อยู่ยั้งยืนยงได้ก็เพราะ ตู่ต่อสู้มีแผลบ้าง คู่ต่อกรรำคาญบ้าง คู่กรณีอับอายบ้าง ทนไม่ไหว/ไม่ไหวจะเคลียร์บ้าง
ไม่อยากปะทะสัมผัสของเน่าเหม็นบ้าง บางทีก็มีกระเป๋าหนักเป็นสปอนเซอร์(เงิน)  บางทีขาใหญ่(อำนาจ)ก็หนุนหลังบ้าง
เรียกว่าเตรียมความคิดและปากจิกกัดแบบก้าวร้าวหยาบคายหนักๆโจมตีให้พร้อมใช้งานเท่านั้น ความคิดจะสร้างสรรค์ไม่ต้อง
ก็ได้ผลแล้ว และมันเป็นอยู่นานจนเป็นนิสัย เหมือนเด็กอ้าปากร้องไห้ต้องได้ตังค์ ได้ขนม ได้ของเล่น ทุกครั้ง

นานเข้าหนักข้อขึ้นจึงได้เห็น การพูดกลับไปกลับมาไร้หลักการ ย้ำคืดย้ำทำย้ำพูดแต่ความผิดความชั่วความเลวของผู้อื่น
ทั้งๆที่แม้ผู้คนทั่วไปเห็นแล้วไม่เป็นจริง เป็นที่น่าสงสัย นานเข้าตำพูด ปชป. ก็เป็นที่น่าขบขันและเวทนาของสังคมที่มากเหตุผล
คนในพรรคบางคนที่ยังพอมีสตินำเสนอแนวคิดที่ขะปรับกระบวนการต่อสู้คนส่วนใหญในพรรคก็เมิน

ความอคติ ความโลภ ความดื้อด้าน ที่ได้ทุกอย่างมาด้วยวิธีการผิดๆที่กระทำต่อเนื่องมา ทำให้เกิด
ตวามหึกเหิมลำพอง คดีทุจริคโต้งๆจึงปรากฏแกสังคมเด่นชัดและมากชึ้นเรื่อยๆ เสียงประชาชนที่เหมือนเสียงนกเสียงกาอยู่แต่เดิมในสายตา ปชป. กลายเป็น เสียงปลาหางนกยูงในอ่างบัวที่ไม่มีโอกาสเลยที่คนใน ปชป. จะได้ยิน

จึงก่อให้เกิดการสังหาร ทำร้ายประชาชนกลางเมืองหลวง กลางวัน จำนวนมาก ปราศจากความเมตตาสงสาร(อำมหิต)
ชวนคุย ชวนเจรจา ช่วนร่วมปองดอง สามัคคี ร่วมอโหสิกรรม ก็ไม่เอา แถมต่อต้านตามนิสัยเดิมอีก
คนผละหนีเกือบทุกระดับแล้วยังไม่สำนึก ไม่รู้สึกตัว

อาการหนักมากจริงๆ