เดิมทีวันจันทร์นี้ตั้งใจจะไปอุดหนุนยายผัดไท โดยเมื่อวันอาทิตย์ไปซื้อยาย17ห่อ และสั่งยายไว้ว่าวันจันทร์จะเอา50ห่อ โดยนัดกับยายว่าจะมาช่วยตั้งแต่ห้าโมงเย็น พอถึงเวลาฝนตกหนักพอสมควรเลยครับ เนื่องจากขี่มอเตอร์ไซด์ไปก็เลยต้องหลบฝนเป็นระยะ และมีการปิดถนนรอบๆทำเนียบด้วย ทำให้รถติดสาหัสเลยครับ ขนาดมอเตอร์ไซด์ยังแทรกไม่ค่อยจะได้เลย กว่าจะไปถึงก็หกโมงเย็นครับ ไม่เห็นยายตั้งร้านเลยเดินไปที่บ้าน ยายเปิดประตูออกมาเห็นแล้วก็ตกใจบอกว่า ฉันลืมคุณไปเลย!!!
ยายเลยให้เข้าไปในบ้านก่อน
ต้นมะเฟืองในบ้านยายครับ ยายบอกว่าไม่เคยบำรุงอะไรมันเลย แต่ออกผลเยอะเหมือนกันนะครับ
เดิมทีวันนี้ยายเตรียมของจะออกไปขายแล้ว แต่ฝนตกเลยไม่ได้ออกครับ เพราะตรงร้านยายจะเป็นแอ่งน้ำขัง และวันนี้ยายเตรียมของมาไม่มาก ไม่ได้เตรียมให้สำหรับ50ห่อ เพราะยายลืมครับ แต่ยายก็เตรียมจะผัดให้ ยายบอกว่า "คุณเอาไปซัก15ห่อก่อนละกันนะ ยายจะให้เยอะๆเลย" ยายเล่าให้ฟังว่าชุมชนมิตรอนันต์ เค้าเพิ่งมาติดตั้งหลอดไฟให้สองหลอด เลยดีขึ้นหน่อย ก่อนนี้ตรงหน้าบ้านยายจะอยู่แบบมืดๆครับ หลอดไฟยังใหม่เอี่ยมอยู่เลยครับ
บ้านยายค่อนข้างแคบครับ จอดรถเข็นสองคัน ก็เต็มพื้นที่แล้ว แทบจะขยับอะไรไม่ได้เลย
ยายกำลังเตรียมจะผัดให้15ห่อ แต่ค่อนข้างลำบากเพราะที่แคบ และของก็กระจัดกระจายกว่าจะหยิบนู้นหานี่ ก็ทุ่มกว่าๆ ยังไม่ได้เริ่มผัดเลย
ผมดูเวลาแล้วอาจจะไม่ทัน เพราะวันนี้มีพี่ๆในก้นครัวไปแจกกันหลายคนด้วย ผมเลยคุยกับพี่ท่านนึงที่เป็นผู้บริจาคเงินซื้อฝากด้วย สรุปก็คิดว่าให้เงินยายไปเลย เพราะทุกคนอยากซื้อยายเพราะอยากให้ยายมีเงินเก็บ เอาไว้รักษาตัว ไว้ซื้อของดีๆกิน ผมก็เลยให้ยายไป500 แต่ยายไม่เอาครับ แต่ผมก็บอกว่าคนที่เค้าฝากเงินมาซื้อเพราะเค้าตั้งใจจะมาอุดหนุนยาย อยากให้ยายมีกำไร เก็บเงินไว้ซื้อของดีๆกิน ไว้หาหมอ ก็ยื้อกันอยู่นาน สุดท้ายยายก็ยอมรับครับ (มาถึงจุดนี้ผมคิดถึงเรื่องที่ร้านปลาหมึกย่างตรงเสาไฟฟ้าข้างๆยาย เคยเล่าเรื่องยายให้ฟัง ยายไม่ได้เป็นแบบที่เค้าเล่าให้ฟังเลย ตรงข้ามกันสุดๆเลยครับ)
หลังจากกกลับก็เลยตรงไปสั่งบะหมี่แห้ง ปากซอยเจริญกรุง1ครับ อร่อยครับ เป็นร้านประจำของที่บ้าน แต่ตอนสั่งผมไม่รู้ว่าที่นี่ขายธรรมดาแค่25 เพราะทุกทีไปสั่งแต่พิเศษ35 สั่งไป50ห่อครับ
เมื่อวันก่อนมีพี่ทัศนีย์จากคลองเตยเอา หมูหวานมาให้สองถุงใหญ่ วันนี้ผมเลยแบ่งเป็นถุงเล็กๆ ได้32ถุง และไปซื้อข้าวเหนียวมาเข้าคู่กัน32ถุงครับ
มีเสื้อผ้าจากคุณใบตองมาสองกล่องใหญ่ เฉพาะค่าส่งก็ร่วม200แล้วครับ ขอขอบคุณมากๆนะครับ
อันนี้เป็นผ้าพันคอ(เนื้อผ้าดีมากๆครับ) และหมวกและแก้วน้ำใบใหญ่ ส่งมาจากคุณกิ๊กครับ ขอขอบคุณมากๆครับ
ผ้าพันคอแจกคุณป้าท่านนึงไปครับ แกชอบมากๆ
วันนี้แวะไปเสาชิงช้าช่วงสองทุ่ม กะว่าจะไปรอดูผู้ใจบุญที่มาแจกเงินทุกๆวันจันทร์ครับ เจอลุงซาเล้งด้วย มีคนมารอบริเวณรอบๆประมาณยี่สิบกว่าคนครับ แต่ผมไม่ได้รอจนคนแจกมา เพราะลุงบอกว่าจะมาประมาณ3-4ทุ่มครับ
วันนี้หลานไปแจกด้วย เพราะหยุดเรียนสองวัน จันทร์กับอังคารครับ ทุกทีจะหลับตั้งแต่สองทุ่มแล้ว แต่ไม่ยอมนอนเพราะจะไปด้วย
วันนี้มีพี่ๆเพื่อนๆจากก้นครัวไปด้วยกันหลายคนครับ มีเอาขนมปังแครกเกอร์ไปแจกหลายห่อเลยครับ อันนี้ผมเห็นว่าดีมากๆ เพราะเก็บได้นาน จะกินแก้หิวเมื่อไหร่ก็ได้
และมีพี่ๆที่เป็นเภสัช จัดยาเป็นชุดๆไปแจกด้วยครับ มีทั้งยาลดไข้ ยาแก้แพ้ ชุดทำแผล และอีกเยอะเลยครับ เรียกว่าครบเลยครับ
ทางหลังไมค์มีพี่ท่านนึงส่งข้อความมาว่าทางบริษัทของพี่เค้ารับคนที่ทำ autoCAD ได้ ผมเลยจดรายละเอียดไปให้พี่ที่ตกงานครับ วันพุธนี้พี่เค้าจะเข้าไปสมัครด้วยตัวเองครับ พี่เค้าดีใจมากๆ ผมบอกด้วยว่าคนในพันทิพเป็นกำลังใจให้พี่เค้าได้งานครับ และเอาบะหมี่มาให้1ห่อกับแครกเกอร์1ห่อเอาไว้กินตอนหิวระหว่างเดินสมัครงานครับ
ส่วนพี่การุณย์ ผมคุยกับพี่เค้าว่าลองขายเป็นพวกหมูปิ้งมั๊ย เพราะผมมีรถเข็นไม่ใช้ จะให้พี่ พี่เค้าบอกว่าเค้าอยากกลับบ้านพี่สาวที่ลพบุรีไปขายปาท่องโก๋ เพราะแถวนั้นไม่มีใครขาย เค้าไม่ได้ต้องการสิ่งของอะไร ไม่ต้องการเงินบริจาคครับ เค้าแค่อยากเรียนวิธิทำปาท่องโก๋แล้วก็กลับบ้านพี่สาว เค้าไม่อยากอยู่กรุงเทพแล้ว พี่คนนี้เก็บขวดขายครับ ได้วันนึงประมาณ1-2โล ขายได้โลละ12บาท
ผมเลยอยากจะขอประชาสัมพันธ์ครับ ท่านใดที่เปิดร้านขายปาท่องโก๋ อยากทำบุญบริจาคสูตรให้พี่ท่านนี้ครับ โดยอยากให้พี่คนนี้ไปช่วยงานที่ร้านซักสองสามวัน ไม่เอาค่าแรง และไม่ต้องให้ที่พักอาศัยครับ เอาให้พอทำขายด้วยตัวเองได้ก็พอครับ ถือว่าทำบุญโดยการให้โอกาสคน ได้บุญมากโขเลยนะครับ
ตอนนี้อาจจะมีหลายคนมีคำถามว่าเราเอาอาหารไปแจกอย่างนี้ จะเป็นการสนับสนุนให้คนไม่ทำงานรึป่าว
คนหลายๆคนที่นี่ ไม่มีงานทำ ไปสมัครงานก็ไม่มีคนรับ จะไปใช้แรงงานก็ไม่ไหวเพราะอายุเริ่มเยอะแล้ว อย่างพี่การุณย์อายุ50กว่าแล้วครับ พวกเค้าก็จะยึดอาชีพเก็บขวด กระดาษไปขาย พี่การุณย์ได้วันละ1-2โล ก็เป็นเงินแค่ยี่สิบกว่าบาท ลุงซาเล้ง สี่วันไปขายครั้งนึง ได้7-8โล ประมาณร้อยบาท วันนึงก็แค่ยี่สิบกว่าบาท นานๆทีจะมีเหล็กก็ขายได้โลละ6.5บาท เวลาเค้ารื้อบ้านก็จะมีเศษเหล็กบ้าง แต่เดี๋ยวนี้คนงานที่รื้อบ้านก็เก็บไปขายเองครับ มีเหลือมาให้ลุงไปเก็บไม่มาก พวกกระป๋องโค๊กขายได้2ใบบาท
คนเหล่านี้อยากได้งานครับ เอาแค่วันละร้อยก็พอ ก็ได้เงินเกือบ5เท่าของที่พวกเค้าหาได้แล้ว แต่ไม่มีใครรับครับ การจะซื้อข้าวกินแต่ละมื้อจึงแทบเป็นไปไม่ได้เลย เพราะค่าอาหารมื้อนึงยังมากกว่าเงินที่เค้าหาทั้งวันอีก พวกเค้าจึงต้องอาศัยวัด ได้รับความเมตตาจากหลวงพ่อ ที่วัดเลียบ วัดโพธิ์ วัดสุทัศน์ และวัดแถวๆนั้นในเรื่องของอาหารที่เหลือจากหลวงพ่อฉัน จากการบิณฑบาตรครับ
ผมเลยคิดว่าแค่อาหารมื้อเดียว และไม่ใช่ว่าจะได้ทุกวัน หลายๆวันอาจจะได้แค่ครั้งเดียว เพราะต้องสลับที่แจกไปทั่วๆ(แต่ถ้าไปที่พาหุรัด ผมจะไปแจกให้คนอายุเยอะๆก่อนอย่างลุงซาเล้ง ลุงปัญญา จะได้เกือบทุกครั้งที่ผมไปที่พาหุรัดครับ) คงไม่เป็นการสนับสนุนให้พวกเค้างอมืองอเท้ารอรับอาหารแน่นอนครับ และที่สำคัญเวลามีคนมาขอเงิน ผมก็ไม่ให้ จะบอกว่าให้ข้าวไม่ให้เงินครับ แต่เมื่อวานพี่สาวผมพลาด โดนไปสิบบาท
การให้เงินเนี่ยแหละครับ ที่ไม่ดี เป็นการทำให้พวกเค้าไม่ยอมทำงาน แต่จะยิ่งทำตัวให้น่าสงสารเพื่อรอรับเงิน ซึ่งสิ่งนี้ผมก็ไม่เห็นด้วย
หลานผมเมื่อวานกลับมาก็ถูกจับอาบน้ำ สระผม อีกรอบ เพราะเมื่อวานหลานผมถูกคนแถวนั้นอุ้มขึ้นมา ซึ่งผมไม่ชอบเลย หลานผมผมก็รักมากครับ แต่ตอนนั้นไม่ทันตั้งตัว และวันหลังถ้าหลานผมไป ผมคงต้องดูแลให้ดีกว่านี้ จะไม่ให้ใครมาอุ้มอีก ถึงจะเดี๋ยวเดียวก็คงไม่ยอม และพวกเค้าก็ไม่ควรทำอย่างนั้น ก่อนกลับผมก็ไปว่าพี่คนที่มาอุ้มนิดหน่อยว่า ผมไม่ชอบให้มาอุ้มหลานผมนะ ถ้าวันหลังมาอุ้มอีก ผมจะไม่เกรงใจ อาจจะดูโหดไปหน่อย แต่คนเราก็มีทั้งด้านสว่างและด้านมืดนะครับ อยากให้มองเห็นผมทั้งสองด้าน โดยที่ผมจะไม่ปิดบังอะไรไว้ครับ
พออาบน้ำ สระผมเสร็จ ก็สลบเลยครับ
ปล. ผมขอฝากเรื่องผู้ที่จะเมตตามาสอนพี่การุณย์ทำปาท่องโก๋ด้วยนะครับ ติดต่อมาทางผมได้เลย ส่วนพี่ที่ตกงาน หากได้งานแล้ว ผมจะมาส่งข่าวครับ
ปล.2 หมูหวานกับข้าวเหนียวขายดีมากๆครับ บะหมี่เกือบขายไม่ออกเลย ถ้าข้าวเหนียวหมูหวานไม่หมดซะก่อน บะหมี่ก็คงไม่ได้แจก
แก้ไข ขอแก้คำผิด และเพิ่ม ปล.2ครับ
เมนูจันทร์นี้ ข้าวเหนียวหมูหวาน และบะหมี่แห้งปากซอยเจริญกรุง1 ตามไปแจกด้วยกันครับ
ต้นมะเฟืองในบ้านยายครับ ยายบอกว่าไม่เคยบำรุงอะไรมันเลย แต่ออกผลเยอะเหมือนกันนะครับ
เดิมทีวันนี้ยายเตรียมของจะออกไปขายแล้ว แต่ฝนตกเลยไม่ได้ออกครับ เพราะตรงร้านยายจะเป็นแอ่งน้ำขัง และวันนี้ยายเตรียมของมาไม่มาก ไม่ได้เตรียมให้สำหรับ50ห่อ เพราะยายลืมครับ แต่ยายก็เตรียมจะผัดให้ ยายบอกว่า "คุณเอาไปซัก15ห่อก่อนละกันนะ ยายจะให้เยอะๆเลย" ยายเล่าให้ฟังว่าชุมชนมิตรอนันต์ เค้าเพิ่งมาติดตั้งหลอดไฟให้สองหลอด เลยดีขึ้นหน่อย ก่อนนี้ตรงหน้าบ้านยายจะอยู่แบบมืดๆครับ หลอดไฟยังใหม่เอี่ยมอยู่เลยครับ
บ้านยายค่อนข้างแคบครับ จอดรถเข็นสองคัน ก็เต็มพื้นที่แล้ว แทบจะขยับอะไรไม่ได้เลย
ยายกำลังเตรียมจะผัดให้15ห่อ แต่ค่อนข้างลำบากเพราะที่แคบ และของก็กระจัดกระจายกว่าจะหยิบนู้นหานี่ ก็ทุ่มกว่าๆ ยังไม่ได้เริ่มผัดเลย
ผมดูเวลาแล้วอาจจะไม่ทัน เพราะวันนี้มีพี่ๆในก้นครัวไปแจกกันหลายคนด้วย ผมเลยคุยกับพี่ท่านนึงที่เป็นผู้บริจาคเงินซื้อฝากด้วย สรุปก็คิดว่าให้เงินยายไปเลย เพราะทุกคนอยากซื้อยายเพราะอยากให้ยายมีเงินเก็บ เอาไว้รักษาตัว ไว้ซื้อของดีๆกิน ผมก็เลยให้ยายไป500 แต่ยายไม่เอาครับ แต่ผมก็บอกว่าคนที่เค้าฝากเงินมาซื้อเพราะเค้าตั้งใจจะมาอุดหนุนยาย อยากให้ยายมีกำไร เก็บเงินไว้ซื้อของดีๆกิน ไว้หาหมอ ก็ยื้อกันอยู่นาน สุดท้ายยายก็ยอมรับครับ (มาถึงจุดนี้ผมคิดถึงเรื่องที่ร้านปลาหมึกย่างตรงเสาไฟฟ้าข้างๆยาย เคยเล่าเรื่องยายให้ฟัง ยายไม่ได้เป็นแบบที่เค้าเล่าให้ฟังเลย ตรงข้ามกันสุดๆเลยครับ)
หลังจากกกลับก็เลยตรงไปสั่งบะหมี่แห้ง ปากซอยเจริญกรุง1ครับ อร่อยครับ เป็นร้านประจำของที่บ้าน แต่ตอนสั่งผมไม่รู้ว่าที่นี่ขายธรรมดาแค่25 เพราะทุกทีไปสั่งแต่พิเศษ35 สั่งไป50ห่อครับ
เมื่อวันก่อนมีพี่ทัศนีย์จากคลองเตยเอา หมูหวานมาให้สองถุงใหญ่ วันนี้ผมเลยแบ่งเป็นถุงเล็กๆ ได้32ถุง และไปซื้อข้าวเหนียวมาเข้าคู่กัน32ถุงครับ
มีเสื้อผ้าจากคุณใบตองมาสองกล่องใหญ่ เฉพาะค่าส่งก็ร่วม200แล้วครับ ขอขอบคุณมากๆนะครับ
อันนี้เป็นผ้าพันคอ(เนื้อผ้าดีมากๆครับ) และหมวกและแก้วน้ำใบใหญ่ ส่งมาจากคุณกิ๊กครับ ขอขอบคุณมากๆครับ
ผ้าพันคอแจกคุณป้าท่านนึงไปครับ แกชอบมากๆ
วันนี้แวะไปเสาชิงช้าช่วงสองทุ่ม กะว่าจะไปรอดูผู้ใจบุญที่มาแจกเงินทุกๆวันจันทร์ครับ เจอลุงซาเล้งด้วย มีคนมารอบริเวณรอบๆประมาณยี่สิบกว่าคนครับ แต่ผมไม่ได้รอจนคนแจกมา เพราะลุงบอกว่าจะมาประมาณ3-4ทุ่มครับ
วันนี้หลานไปแจกด้วย เพราะหยุดเรียนสองวัน จันทร์กับอังคารครับ ทุกทีจะหลับตั้งแต่สองทุ่มแล้ว แต่ไม่ยอมนอนเพราะจะไปด้วย
วันนี้มีพี่ๆเพื่อนๆจากก้นครัวไปด้วยกันหลายคนครับ มีเอาขนมปังแครกเกอร์ไปแจกหลายห่อเลยครับ อันนี้ผมเห็นว่าดีมากๆ เพราะเก็บได้นาน จะกินแก้หิวเมื่อไหร่ก็ได้
และมีพี่ๆที่เป็นเภสัช จัดยาเป็นชุดๆไปแจกด้วยครับ มีทั้งยาลดไข้ ยาแก้แพ้ ชุดทำแผล และอีกเยอะเลยครับ เรียกว่าครบเลยครับ
ทางหลังไมค์มีพี่ท่านนึงส่งข้อความมาว่าทางบริษัทของพี่เค้ารับคนที่ทำ autoCAD ได้ ผมเลยจดรายละเอียดไปให้พี่ที่ตกงานครับ วันพุธนี้พี่เค้าจะเข้าไปสมัครด้วยตัวเองครับ พี่เค้าดีใจมากๆ ผมบอกด้วยว่าคนในพันทิพเป็นกำลังใจให้พี่เค้าได้งานครับ และเอาบะหมี่มาให้1ห่อกับแครกเกอร์1ห่อเอาไว้กินตอนหิวระหว่างเดินสมัครงานครับ
ส่วนพี่การุณย์ ผมคุยกับพี่เค้าว่าลองขายเป็นพวกหมูปิ้งมั๊ย เพราะผมมีรถเข็นไม่ใช้ จะให้พี่ พี่เค้าบอกว่าเค้าอยากกลับบ้านพี่สาวที่ลพบุรีไปขายปาท่องโก๋ เพราะแถวนั้นไม่มีใครขาย เค้าไม่ได้ต้องการสิ่งของอะไร ไม่ต้องการเงินบริจาคครับ เค้าแค่อยากเรียนวิธิทำปาท่องโก๋แล้วก็กลับบ้านพี่สาว เค้าไม่อยากอยู่กรุงเทพแล้ว พี่คนนี้เก็บขวดขายครับ ได้วันนึงประมาณ1-2โล ขายได้โลละ12บาท
ผมเลยอยากจะขอประชาสัมพันธ์ครับ ท่านใดที่เปิดร้านขายปาท่องโก๋ อยากทำบุญบริจาคสูตรให้พี่ท่านนี้ครับ โดยอยากให้พี่คนนี้ไปช่วยงานที่ร้านซักสองสามวัน ไม่เอาค่าแรง และไม่ต้องให้ที่พักอาศัยครับ เอาให้พอทำขายด้วยตัวเองได้ก็พอครับ ถือว่าทำบุญโดยการให้โอกาสคน ได้บุญมากโขเลยนะครับ
ตอนนี้อาจจะมีหลายคนมีคำถามว่าเราเอาอาหารไปแจกอย่างนี้ จะเป็นการสนับสนุนให้คนไม่ทำงานรึป่าว
คนหลายๆคนที่นี่ ไม่มีงานทำ ไปสมัครงานก็ไม่มีคนรับ จะไปใช้แรงงานก็ไม่ไหวเพราะอายุเริ่มเยอะแล้ว อย่างพี่การุณย์อายุ50กว่าแล้วครับ พวกเค้าก็จะยึดอาชีพเก็บขวด กระดาษไปขาย พี่การุณย์ได้วันละ1-2โล ก็เป็นเงินแค่ยี่สิบกว่าบาท ลุงซาเล้ง สี่วันไปขายครั้งนึง ได้7-8โล ประมาณร้อยบาท วันนึงก็แค่ยี่สิบกว่าบาท นานๆทีจะมีเหล็กก็ขายได้โลละ6.5บาท เวลาเค้ารื้อบ้านก็จะมีเศษเหล็กบ้าง แต่เดี๋ยวนี้คนงานที่รื้อบ้านก็เก็บไปขายเองครับ มีเหลือมาให้ลุงไปเก็บไม่มาก พวกกระป๋องโค๊กขายได้2ใบบาท
คนเหล่านี้อยากได้งานครับ เอาแค่วันละร้อยก็พอ ก็ได้เงินเกือบ5เท่าของที่พวกเค้าหาได้แล้ว แต่ไม่มีใครรับครับ การจะซื้อข้าวกินแต่ละมื้อจึงแทบเป็นไปไม่ได้เลย เพราะค่าอาหารมื้อนึงยังมากกว่าเงินที่เค้าหาทั้งวันอีก พวกเค้าจึงต้องอาศัยวัด ได้รับความเมตตาจากหลวงพ่อ ที่วัดเลียบ วัดโพธิ์ วัดสุทัศน์ และวัดแถวๆนั้นในเรื่องของอาหารที่เหลือจากหลวงพ่อฉัน จากการบิณฑบาตรครับ
ผมเลยคิดว่าแค่อาหารมื้อเดียว และไม่ใช่ว่าจะได้ทุกวัน หลายๆวันอาจจะได้แค่ครั้งเดียว เพราะต้องสลับที่แจกไปทั่วๆ(แต่ถ้าไปที่พาหุรัด ผมจะไปแจกให้คนอายุเยอะๆก่อนอย่างลุงซาเล้ง ลุงปัญญา จะได้เกือบทุกครั้งที่ผมไปที่พาหุรัดครับ) คงไม่เป็นการสนับสนุนให้พวกเค้างอมืองอเท้ารอรับอาหารแน่นอนครับ และที่สำคัญเวลามีคนมาขอเงิน ผมก็ไม่ให้ จะบอกว่าให้ข้าวไม่ให้เงินครับ แต่เมื่อวานพี่สาวผมพลาด โดนไปสิบบาท
การให้เงินเนี่ยแหละครับ ที่ไม่ดี เป็นการทำให้พวกเค้าไม่ยอมทำงาน แต่จะยิ่งทำตัวให้น่าสงสารเพื่อรอรับเงิน ซึ่งสิ่งนี้ผมก็ไม่เห็นด้วย
หลานผมเมื่อวานกลับมาก็ถูกจับอาบน้ำ สระผม อีกรอบ เพราะเมื่อวานหลานผมถูกคนแถวนั้นอุ้มขึ้นมา ซึ่งผมไม่ชอบเลย หลานผมผมก็รักมากครับ แต่ตอนนั้นไม่ทันตั้งตัว และวันหลังถ้าหลานผมไป ผมคงต้องดูแลให้ดีกว่านี้ จะไม่ให้ใครมาอุ้มอีก ถึงจะเดี๋ยวเดียวก็คงไม่ยอม และพวกเค้าก็ไม่ควรทำอย่างนั้น ก่อนกลับผมก็ไปว่าพี่คนที่มาอุ้มนิดหน่อยว่า ผมไม่ชอบให้มาอุ้มหลานผมนะ ถ้าวันหลังมาอุ้มอีก ผมจะไม่เกรงใจ อาจจะดูโหดไปหน่อย แต่คนเราก็มีทั้งด้านสว่างและด้านมืดนะครับ อยากให้มองเห็นผมทั้งสองด้าน โดยที่ผมจะไม่ปิดบังอะไรไว้ครับ
พออาบน้ำ สระผมเสร็จ ก็สลบเลยครับ
ปล. ผมขอฝากเรื่องผู้ที่จะเมตตามาสอนพี่การุณย์ทำปาท่องโก๋ด้วยนะครับ ติดต่อมาทางผมได้เลย ส่วนพี่ที่ตกงาน หากได้งานแล้ว ผมจะมาส่งข่าวครับ
ปล.2 หมูหวานกับข้าวเหนียวขายดีมากๆครับ บะหมี่เกือบขายไม่ออกเลย ถ้าข้าวเหนียวหมูหวานไม่หมดซะก่อน บะหมี่ก็คงไม่ได้แจก
แก้ไข ขอแก้คำผิด และเพิ่ม ปล.2ครับ