เมื่อมหาอุปราชกล่าวถามว่า โจรกบฎมันตั้งตนชุมทัพอยู่ ณ ทุ่งหลุงผีหนี่ ครานี้ท่านจักทำเยี่ยงไร
คณะที่ปรึกษามหาอุปราชทราบความดังนั้น ส่งกองเสือป่าแมวเซาไปสืบความ ก็หัวเราะฮ่าฮ่า แล้วเพ็ดทูลแก่มหาอุปราชว่า
ท่านมหาอุปราชอย่าเพ่อได้กังวลไปเลย ศึกกบฎครั้งนี้เห็นทีจะพ่ายไปในไม่เกินชั่วเจ็ดทิวาเป็นแม่นมั่น ด้วยกองกบฎมันประกอบด้วยโทษเจ็ดประการ
ประการหนึ่ง กบฎเคลื่อนทัพในฤดูฝน ข้าวกล้าในนายังเขียวไสว วลาหกบันดลโปรยลงมามิเว้นวัน จัดตั้งพลอยู่ยากด้วยน้ำขังในค่ายพัก บัดเดี๋ยวเชื้อรากลากเกลื้อนก็เล่นงานกันทั้งค่าย
ประการสอง เสบียงกรังทัพกบฎยังขาดแคลน ทั้งฝ่ายเราก็ได้เจรจาต้าอ่วยแก่นายวาณิชมิให้ส่งเสบียงอำนวยแก่กบฎ ทั้งพ่อค้าไก่ซีผี่ สำนักแลกเงินหมั่งก๊ก นายโรงสุราเฉียกี่ อีกทั้งนายบ่อนเอกก่ายุกก็สิ้นลมเสียแล้ว จะหานายทุนไหนจ่ายให้ทัพกบฎหามีไม่
ประการสาม กบฎมาครั้งนี้ หามีแม่ทัพนายกองอันแกล้วกล้าดุจครั้งก่อนไม่ ทั้งลิ้มปังจู้ผู้กลับกลอกก็กล่าวปัดสวะ จั่งหลองเจียงกุนผู้นำกองทัพธรรมก็ยังติดอาญาแผ่นดิน มิกล้ายกพล ฝ่ายโผ่วลักไต้ซือ ก็ป่วยหนักมิอาจมาได้ แลไปทั่วทัพกบฎ จะหาทหารตัวกลั่นเป็นไม่มี ที่นำทัพอยู่ล้วนแต่เป็นแค่โจรป่าชั้นเลว เที่ยวตีชิงปล้นฆ่าตามหัวเมือง ใช่แม่ทัพกุนซือผู้ควรค่าแก่การนำทัพไม่
ประการสี่ ฝ่ายท่านมหาอุปราชเองยังพรั่งพร้อมด้วยแม่ทัพนายกองแกล้วกล้า ทั้งคั่งหลงวิกแห่งนครบาล อาตุ้นแห่งกองตำรวจ แลฝ่ายทหารก็อยู่ในอำนาจอาณัติไม่บิดพลิ้ว ทัพกบฎจะเรียกว่าทหารแปรพักตร์ให้ไปช่วยฝ่ายมัน คงได้แต่หวังลมๆ แล้งๆ แล้ว
ประการห้า ฝ่ายพรรคป่าซาถีปักซึ่งเป็นอีแอบหนุนหลังโจรกบฎอยู่ ก็มิกล้าเผยหน้าออกมาสู้ตรงไปตรงมา ได้แต่ขี่ม้าเลียบค่าย ทุนรอนไม่จ่าย แรงคนไม่มา แค่ตั้งท่าก็ล่าถอย จะให้กบฎสำเร็จแล้วคอยตักตวงผลประโยชน์ภายหลังเท่านั้น
ประการหก โจรกบฎยกทัพครั้งนี้ไม่มีเป้าหมายชัดเจน จะรุกจะรบจะเอาอย่างไร จะให้ผู้ใดครองแผ่นดินก็ตอบมิได้ จะบริหารแผ่นดินไปทางใดก็ตอบมิได้ สักแต่ว่ายกทัพมารบ จะสู้กับมหาอุปราชผู้ตั้งธงบำรุงประเทศชาติแลพระเจ้าแผ่นดินให้เจริญวัฒนาหาได้ไม่
ประการเจ็ด เหล่าราษฎรโดยทั่วก็ยังมีใจรักใคร่ท่านมหาอุปราชเป็นมั่นคง จะเอาใจออกหากไปเข้าด้วยแก่ทัพกบฎก็มิได้ แม้นว่าผู้ใดมิได้รักใคร่ท่านมหาอุปราช แต่ก็เบื่อหน่ายทัพกบฎที่ก่อความวุ่นวายแก่แผ่นดินมากกว่า
โทษเจ็ดประการนี้ มหาอุปราชและวิญญูชนตรองดูแล้วย่อมเห็นว่า เพียงท่านมหาอุปราชยืนทัพรักษาพระนครไว้มิให้กบฎมันอาละวาดสักเพียงเจ็ดทิวา มิต้องเข้าปราบให้กบฎมันร้องอื้ออึงก่อเหตุจลาจล โจรกบฎเหล่านี้ย่อมแตกทัพหนีกลับไปเองเป็นแม่นมั่น
ที่มา
https://www.facebook.com/pages/%E0%B8%84%E0%B8%93%E0%B8%B0%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%B6%E0%B8%81%E0%B8%A9%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%AB%E0%B8%B2%E0%B8%AD%E0%B8%B8%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%8A%E0%B9%81%E0%B8%AB%E0%B9%88%E0%B8%87%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%8A%E0%B8%AA%E0%B8%B3%E0%B8%99%E0%B8%B1%E0%B8%81/227210874093749 
โทษเจ็ดประการในการชุมนุม
คณะที่ปรึกษามหาอุปราชทราบความดังนั้น ส่งกองเสือป่าแมวเซาไปสืบความ ก็หัวเราะฮ่าฮ่า แล้วเพ็ดทูลแก่มหาอุปราชว่า
ท่านมหาอุปราชอย่าเพ่อได้กังวลไปเลย ศึกกบฎครั้งนี้เห็นทีจะพ่ายไปในไม่เกินชั่วเจ็ดทิวาเป็นแม่นมั่น ด้วยกองกบฎมันประกอบด้วยโทษเจ็ดประการ
ประการหนึ่ง กบฎเคลื่อนทัพในฤดูฝน ข้าวกล้าในนายังเขียวไสว วลาหกบันดลโปรยลงมามิเว้นวัน จัดตั้งพลอยู่ยากด้วยน้ำขังในค่ายพัก บัดเดี๋ยวเชื้อรากลากเกลื้อนก็เล่นงานกันทั้งค่าย
ประการสอง เสบียงกรังทัพกบฎยังขาดแคลน ทั้งฝ่ายเราก็ได้เจรจาต้าอ่วยแก่นายวาณิชมิให้ส่งเสบียงอำนวยแก่กบฎ ทั้งพ่อค้าไก่ซีผี่ สำนักแลกเงินหมั่งก๊ก นายโรงสุราเฉียกี่ อีกทั้งนายบ่อนเอกก่ายุกก็สิ้นลมเสียแล้ว จะหานายทุนไหนจ่ายให้ทัพกบฎหามีไม่
ประการสาม กบฎมาครั้งนี้ หามีแม่ทัพนายกองอันแกล้วกล้าดุจครั้งก่อนไม่ ทั้งลิ้มปังจู้ผู้กลับกลอกก็กล่าวปัดสวะ จั่งหลองเจียงกุนผู้นำกองทัพธรรมก็ยังติดอาญาแผ่นดิน มิกล้ายกพล ฝ่ายโผ่วลักไต้ซือ ก็ป่วยหนักมิอาจมาได้ แลไปทั่วทัพกบฎ จะหาทหารตัวกลั่นเป็นไม่มี ที่นำทัพอยู่ล้วนแต่เป็นแค่โจรป่าชั้นเลว เที่ยวตีชิงปล้นฆ่าตามหัวเมือง ใช่แม่ทัพกุนซือผู้ควรค่าแก่การนำทัพไม่
ประการสี่ ฝ่ายท่านมหาอุปราชเองยังพรั่งพร้อมด้วยแม่ทัพนายกองแกล้วกล้า ทั้งคั่งหลงวิกแห่งนครบาล อาตุ้นแห่งกองตำรวจ แลฝ่ายทหารก็อยู่ในอำนาจอาณัติไม่บิดพลิ้ว ทัพกบฎจะเรียกว่าทหารแปรพักตร์ให้ไปช่วยฝ่ายมัน คงได้แต่หวังลมๆ แล้งๆ แล้ว
ประการห้า ฝ่ายพรรคป่าซาถีปักซึ่งเป็นอีแอบหนุนหลังโจรกบฎอยู่ ก็มิกล้าเผยหน้าออกมาสู้ตรงไปตรงมา ได้แต่ขี่ม้าเลียบค่าย ทุนรอนไม่จ่าย แรงคนไม่มา แค่ตั้งท่าก็ล่าถอย จะให้กบฎสำเร็จแล้วคอยตักตวงผลประโยชน์ภายหลังเท่านั้น
ประการหก โจรกบฎยกทัพครั้งนี้ไม่มีเป้าหมายชัดเจน จะรุกจะรบจะเอาอย่างไร จะให้ผู้ใดครองแผ่นดินก็ตอบมิได้ จะบริหารแผ่นดินไปทางใดก็ตอบมิได้ สักแต่ว่ายกทัพมารบ จะสู้กับมหาอุปราชผู้ตั้งธงบำรุงประเทศชาติแลพระเจ้าแผ่นดินให้เจริญวัฒนาหาได้ไม่
ประการเจ็ด เหล่าราษฎรโดยทั่วก็ยังมีใจรักใคร่ท่านมหาอุปราชเป็นมั่นคง จะเอาใจออกหากไปเข้าด้วยแก่ทัพกบฎก็มิได้ แม้นว่าผู้ใดมิได้รักใคร่ท่านมหาอุปราช แต่ก็เบื่อหน่ายทัพกบฎที่ก่อความวุ่นวายแก่แผ่นดินมากกว่า
โทษเจ็ดประการนี้ มหาอุปราชและวิญญูชนตรองดูแล้วย่อมเห็นว่า เพียงท่านมหาอุปราชยืนทัพรักษาพระนครไว้มิให้กบฎมันอาละวาดสักเพียงเจ็ดทิวา มิต้องเข้าปราบให้กบฎมันร้องอื้ออึงก่อเหตุจลาจล โจรกบฎเหล่านี้ย่อมแตกทัพหนีกลับไปเองเป็นแม่นมั่น
ที่มา https://www.facebook.com/pages/%E0%B8%84%E0%B8%93%E0%B8%B0%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%B6%E0%B8%81%E0%B8%A9%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%AB%E0%B8%B2%E0%B8%AD%E0%B8%B8%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%8A%E0%B9%81%E0%B8%AB%E0%B9%88%E0%B8%87%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%8A%E0%B8%AA%E0%B8%B3%E0%B8%99%E0%B8%B1%E0%B8%81/227210874093749