เฮ้อ...ชีวิต...
อ่านหัวข้อกระทู้ คง งง กันสินะครับ นะครับ
มันเป็นความลำบากใจของผมจนต้องขอมาเขียนระบาย เพราะอึดอัดคุยกับใครส่วนใหญ่เค้าไม่เป็นกัน มาระบายในนี้คนเยอะเผื่อได้คำแนะนำดีๆ บ้าง
คุณๆ เคยมั้ยครับ "ไฟฟ้าสถิต"
ผมเป็นคนที่เหงื่อออกเยอะมาก [อ้วน] แต่พออยู่ในห้าง หรือที่เปิดแอร์ ผิวจะแห้งจนน่าตกใจ
มันเริ่มมาจากตอนเด็กๆ ผมเดินห้างกับพ่อครับ ... เราเดินใกล้ชิดกัน แปร๊บ!! ใช่แล้วคับ แขนผมกับพ่อชนกัน แค่นั้นเอง แต่มันเจ็บเหมือนโดนเข็มแทง มโนภาพไปว่า ใช่แล้ว ปลายขนของเรากับพ่อ มันต้อง บังเอิญมาชนกันแน่ มันเป็นความบังเอิญแน่ๆๆๆ เพราะเราลองเอาแขนถูกอีกทีมันก็ไม่เกิดอะไรขึ้น เป็นแบบนี้ประจำจนเข้าใจว่าต้องเดินห่างๆ คนที่เราไปเดินห้างด้วย ... ผมจะเป็นผู้ตามที่ดี เดินข้างๆผมก็กลัว ขนชนกัน ฮา
ใช่แล้วครับ!! พอบ่อยเข้ามันก็ชินๆๆๆๆๆๆ ไม่ใช่ชินกับไฟฟ้าสถิต หรือความเจ็บปวด แต่ชินกับวิธีหลบเลี่ยง
ลองคิดดูสิครับ
เดินเข้าโชว์รูมรถยนต์...ประตูกระจกบานใหญ่ พร้อมหูผลักสแตนเลส...ขาเข้าไปชิวมาก จะผลักจะดึงไม่มีปัญหา เดินเข้าไปดูนู่นนี่นั่น อยากจะเปิดรถเจออะไรคับ มือจับประตูโครเมี่ยม แปร๊บ!! ชักมือกลับ ใจเต้น เหงื่อแตก พอจะเดินเข้าห้องรับลองลูกค้า .. ประตูกระจกบานใหญ่ พร้อมหูผลักสแตนเลส [ยู้กระจกครับ] ขาออกมาป้าทำความสะอาดถูกระจก ผมก็จับไม่ได้ ช๊อตแน่ๆ[มั้ง] ระแวงมาก ยู้กระจกปุ๊บ..ใช่ครับลอยมือ สวยเลย ไม่ว่าจะร้านอาหาร ห้างร้าน ออฟฟิต ทุกๆอย่างที่เป็น สแตนเลสในห้องแอร์ผมกลัว
หลายครั้งที่ต้องยู้กระจกหลัง ป้าๆทำความสะอาดบอกตรงๆ อายคับ แต่ทำอาไรไม่ได้ โดนสายตาที่ ป้าๆมองมาแล้วปวดจิตอยากเข้าไปอธิบาย
โหดสุดคืออะไรรู้มั้ยครับ ประตูกระจกบานใหญ่ พร้อมหูผลักสแตนเลส "ติดป้ายดึง"!! ผมต้องเอานิ้วแตะๆ แบบไวๆ ให้รู้ว่าจับได้
ครีมเหรอครับ หึหึ เอาไม่อยู่ ผมเหงื่อออกเยอะมากขนาดพิมพ์ตอนนี้ยังรู้สึกชื้นๆที่มือ ครีมคงติดไม่อยู่
เอากุญแจไปแตะเหรอครับ หึหึ แตะปุ๊บบางทีก็รอด แต่ส่วนใหญ่ แป๊บ!! อูวววใจเต้น
บ่อยๆ เดินห้างเพื่อนก็ชอบแกล้ง T__T พยายามเอาแขนมาสีกับเรา พอ แปร๊บ!! ขึ้นมาก็เด้งทั้งคู่ แต่ก็ยังถูกแกล้งบ่อยๆ
หนักสุดก็คือ เดินตามหลังเพื่อน[เหมือนเดิมวิธีเซฟตัวเอง] เพื่อนดันเอาข้อศอกมาสะกิดให้ดูอะไรบางอย่าง ข้อศอกซ้าย[เพื่อน] ประทะหัวนม[เราฝั่งขวา] แปร๊บดังมากเหมือนเห็นสะเก็ดไฟ เพื่อนข้อศอกถึงกับชา ... แต่ผมถึงขั้นปวดหน้าอก ความรู้สึกไฟแล่นจากหัวนมเข้าหัวใจ ปวดไป2-3 วัน อกร้าววววว...ระทม
วันดีคืนดี เดินดูของ 7-11 ลิมตัวเปิดตู้ขายน้ำ แปร๊บ!! กระโดดเองหน้าตู้ ใจเต้น ...
[ของคุณ7-11บางที่ที่ทำที่คุลมเหมือนนวมมาติดให้]
เล่ามาเรื่อยเปื่อยอยากบอกว่าจริงๆว่า ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำเลอะบางทีผมก็อยากเอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดรอยกระจก แต่ผมไม่เคยพกผ้าเช็ดหน้า- -*
ผมไม่ได้อยากทำกระจก ของทุกที่สกปรก แตมันจำเป็น ถึงป้าจะเช็ดเสร็จใหม่ๆผมเองยังต้องผลักเหมือนเดิม ปวดใจเวลาป้ามองค้อน บ่องตง!!
เวลาเดินเข้าร้านบ้างโรงแรมบ้างห้างบ้าง ผมก็ทำเลอะทุกที่มันจำเป็นไม่ได้ต้องการจะกวน แต่มันเจ็บจริง
ระบายจบแล้วหวังว่าท่านคนเข้าใจผมไม่ใช่คนมักง่าย แต่มันจำเป็น เพื่อความอยู่รอดของผมผมจำเป็น
บางทีผมเห็นคราบมันๆบนกระจกผมก็จะคิดว่า ใช่แล้ว เค้าต้องเป็นแบบผมแน่ๆ
ขอโทษผู้มีส่วนเกี่ยวข้องในการเช็ดประตูกระจกทุกท่าน .. รวมถึงป้าที่เช็ดอยู่ข้างนอกตอนผมผลักกระจก เป็นผมผมคงพูดไม่ออก ป้าเช็ดข้างนอกข้างในทำเลอะ ..ต่อหน้าชั้นเธอทำอย่างนั้นได้อย่างไรรร ฮาาาาา
ระบายจบแล้ว ขอบคุณทุกท่านที่อ่านด้วยกันจนถึงตอนนี้ ฝันดีคับ
ผมขอโทษ..ผมชอทำประตูกระจกทุกที่เปื้อน..
อ่านหัวข้อกระทู้ คง งง กันสินะครับ นะครับ
มันเป็นความลำบากใจของผมจนต้องขอมาเขียนระบาย เพราะอึดอัดคุยกับใครส่วนใหญ่เค้าไม่เป็นกัน มาระบายในนี้คนเยอะเผื่อได้คำแนะนำดีๆ บ้าง
คุณๆ เคยมั้ยครับ "ไฟฟ้าสถิต"
ผมเป็นคนที่เหงื่อออกเยอะมาก [อ้วน] แต่พออยู่ในห้าง หรือที่เปิดแอร์ ผิวจะแห้งจนน่าตกใจ
มันเริ่มมาจากตอนเด็กๆ ผมเดินห้างกับพ่อครับ ... เราเดินใกล้ชิดกัน แปร๊บ!! ใช่แล้วคับ แขนผมกับพ่อชนกัน แค่นั้นเอง แต่มันเจ็บเหมือนโดนเข็มแทง มโนภาพไปว่า ใช่แล้ว ปลายขนของเรากับพ่อ มันต้อง บังเอิญมาชนกันแน่ มันเป็นความบังเอิญแน่ๆๆๆ เพราะเราลองเอาแขนถูกอีกทีมันก็ไม่เกิดอะไรขึ้น เป็นแบบนี้ประจำจนเข้าใจว่าต้องเดินห่างๆ คนที่เราไปเดินห้างด้วย ... ผมจะเป็นผู้ตามที่ดี เดินข้างๆผมก็กลัว ขนชนกัน ฮา
ใช่แล้วครับ!! พอบ่อยเข้ามันก็ชินๆๆๆๆๆๆ ไม่ใช่ชินกับไฟฟ้าสถิต หรือความเจ็บปวด แต่ชินกับวิธีหลบเลี่ยง
ลองคิดดูสิครับ
เดินเข้าโชว์รูมรถยนต์...ประตูกระจกบานใหญ่ พร้อมหูผลักสแตนเลส...ขาเข้าไปชิวมาก จะผลักจะดึงไม่มีปัญหา เดินเข้าไปดูนู่นนี่นั่น อยากจะเปิดรถเจออะไรคับ มือจับประตูโครเมี่ยม แปร๊บ!! ชักมือกลับ ใจเต้น เหงื่อแตก พอจะเดินเข้าห้องรับลองลูกค้า .. ประตูกระจกบานใหญ่ พร้อมหูผลักสแตนเลส [ยู้กระจกครับ] ขาออกมาป้าทำความสะอาดถูกระจก ผมก็จับไม่ได้ ช๊อตแน่ๆ[มั้ง] ระแวงมาก ยู้กระจกปุ๊บ..ใช่ครับลอยมือ สวยเลย ไม่ว่าจะร้านอาหาร ห้างร้าน ออฟฟิต ทุกๆอย่างที่เป็น สแตนเลสในห้องแอร์ผมกลัว
หลายครั้งที่ต้องยู้กระจกหลัง ป้าๆทำความสะอาดบอกตรงๆ อายคับ แต่ทำอาไรไม่ได้ โดนสายตาที่ ป้าๆมองมาแล้วปวดจิตอยากเข้าไปอธิบาย
โหดสุดคืออะไรรู้มั้ยครับ ประตูกระจกบานใหญ่ พร้อมหูผลักสแตนเลส "ติดป้ายดึง"!! ผมต้องเอานิ้วแตะๆ แบบไวๆ ให้รู้ว่าจับได้
ครีมเหรอครับ หึหึ เอาไม่อยู่ ผมเหงื่อออกเยอะมากขนาดพิมพ์ตอนนี้ยังรู้สึกชื้นๆที่มือ ครีมคงติดไม่อยู่
เอากุญแจไปแตะเหรอครับ หึหึ แตะปุ๊บบางทีก็รอด แต่ส่วนใหญ่ แป๊บ!! อูวววใจเต้น
บ่อยๆ เดินห้างเพื่อนก็ชอบแกล้ง T__T พยายามเอาแขนมาสีกับเรา พอ แปร๊บ!! ขึ้นมาก็เด้งทั้งคู่ แต่ก็ยังถูกแกล้งบ่อยๆ
หนักสุดก็คือ เดินตามหลังเพื่อน[เหมือนเดิมวิธีเซฟตัวเอง] เพื่อนดันเอาข้อศอกมาสะกิดให้ดูอะไรบางอย่าง ข้อศอกซ้าย[เพื่อน] ประทะหัวนม[เราฝั่งขวา] แปร๊บดังมากเหมือนเห็นสะเก็ดไฟ เพื่อนข้อศอกถึงกับชา ... แต่ผมถึงขั้นปวดหน้าอก ความรู้สึกไฟแล่นจากหัวนมเข้าหัวใจ ปวดไป2-3 วัน อกร้าววววว...ระทม
วันดีคืนดี เดินดูของ 7-11 ลิมตัวเปิดตู้ขายน้ำ แปร๊บ!! กระโดดเองหน้าตู้ ใจเต้น ...
[ของคุณ7-11บางที่ที่ทำที่คุลมเหมือนนวมมาติดให้]
เล่ามาเรื่อยเปื่อยอยากบอกว่าจริงๆว่า ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำเลอะบางทีผมก็อยากเอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดรอยกระจก แต่ผมไม่เคยพกผ้าเช็ดหน้า- -*
ผมไม่ได้อยากทำกระจก ของทุกที่สกปรก แตมันจำเป็น ถึงป้าจะเช็ดเสร็จใหม่ๆผมเองยังต้องผลักเหมือนเดิม ปวดใจเวลาป้ามองค้อน บ่องตง!!
เวลาเดินเข้าร้านบ้างโรงแรมบ้างห้างบ้าง ผมก็ทำเลอะทุกที่มันจำเป็นไม่ได้ต้องการจะกวน แต่มันเจ็บจริง
ระบายจบแล้วหวังว่าท่านคนเข้าใจผมไม่ใช่คนมักง่าย แต่มันจำเป็น เพื่อความอยู่รอดของผมผมจำเป็น
บางทีผมเห็นคราบมันๆบนกระจกผมก็จะคิดว่า ใช่แล้ว เค้าต้องเป็นแบบผมแน่ๆ
ขอโทษผู้มีส่วนเกี่ยวข้องในการเช็ดประตูกระจกทุกท่าน .. รวมถึงป้าที่เช็ดอยู่ข้างนอกตอนผมผลักกระจก เป็นผมผมคงพูดไม่ออก ป้าเช็ดข้างนอกข้างในทำเลอะ ..ต่อหน้าชั้นเธอทำอย่างนั้นได้อย่างไรรร ฮาาาาา
ระบายจบแล้ว ขอบคุณทุกท่านที่อ่านด้วยกันจนถึงตอนนี้ ฝันดีคับ