เราคบกันมาได้ 4-5 ปี แล้ว ตลอดเวลาที่ผ่ามมาเราดูแลเค้าอย่างดี ไม่มีอะไรที่ให้ไม่ได้
เราฐานะก็ไม่ได้ดีนะ แต่เราพยายามหาสิ่งที่ดีที่สุดเท่าที่เราจะหาให้ได้ ตัวเขาเองก็ดูมีความสุขดี
เราฝ่าฟันอุปสรรคความยากลำบากมาด้วยกัน เพราะเขาอยู่ตัวคนเดียวในกทม.
มีอะไรเขาเลยให้เราช่วย ปรึกษาเราตลอด จนเหมือนอยู่กันแบบครอบครัวแล้ว
เราทะเลาะกันบ้างเล็กน้อยๆตามประสาคนรัก ตัวจขกท.ไม่เคยคิดที่จะเลิกกับเค้าเลย
คิดวางแผนอนาคตด้วยกัน อยู่มาวันนึงเราก็ทะเลาะกันเรื่องเดิมๆเรื่องเล็กๆน้อยๆนี่แหละ
แล้วเขาก็บอกอยากอยู่คนเดียว ขออยู่คนเดียวได้มั้ย เราก็อึ้งนิดนึงแล้วตอบ โอเคได้
เราก็พยายามไม่ไปกวนเค้า จนผ่านไปสี่ห้าวันเราทนคิดถึงไม่ไหวจะไปหาอยากเจอ
เขาก็บอกว่าอย่าเพิ่งเจอกันเลย เราเป็นเพื่อนดีกว่านะ เราก็ถามเค้าว่าทำไม
เขาก็ตอบเราว่าเค้าเบื่อเราแล้ว เราเข้ากันไม่ได้ คนมันหมดรักไปแล้ว
ตอนนี้อยากอยู่คนเดียวพอเรามาหาแล้วเค้าอึดอัดรำคาญ ท่าทางของเขามันทำให้เรารู้สึกไร้ค่า
ทำเหมือนเราเป็นตัวอะไรสักอย่างที่เขาไม่สนใจไยดีอะไรทั้งสิ้น เอาแต่ไล่อยากให้ไปพ้นๆ
วันนั้นเราก็แทบเสียคนเลยร้องไห้จะเป็นจะตาย กินข้าวไม่ได้ นอนไม่หลับ โทรมมาก
ไปทำงานก็เหมือนไปแต่ตัวไม่มีชีวิตจิตใจ รู้สึกชีวิตนี้ไม่อยากทำอะไรอีกแล้ว
ที่เราเป็นมากขนาดนี้เพราะเรารู้สึกงงว่าทำไมก่อนหน้านี้ก็รักกันดี แล้วจู่ๆเค้าก็ทิ้งเราไปง่ายๆ
ผ่านมาสักวันสองวันจขกท.ก็เลยไลน์ถามเขาว่ามีคนใหม่ใช่ไหม
เค้าบอกก็มีคุยๆอยู่หลายคนแต่ยังไม่ได้ชอบใครเป็นพิเศษ
พอเรารู้แล้วเราก็รู้สึกว่าทำไมเขาถึงไม่เป็นอะไรเลยไม่มีระยะทำใจพร้อมเริ่มใหม่ทันที
ในขณะที่เรากำลังทุกข์ทรมานกับฐานะเพื่อนที่เขามอบให้
แต่เราก็ยังไม่เข็ดนะมีแต่คนห้ามคนเตือนบอกว่าให้เลิกเหอะตัดใจเหอะ
เราไม่ฟังเลยเราพยายามทำทุกอย่าง ทำดีกับเขา เอาใจเขา ยอมอยู่ในฐานะอะไรก็ได้
แต่สิ่งที่ได้รับมีแต่ความเฉยชา เราอดทนกับความเจ็บเพื่อที่จะได้อยู่ใกล้เขาจนเรามาเห็นเค้าอัพรูปในเฟส
เค้าบอกกับเราว่าไปกับเพื่อนแต่สันชาตญาณบอกเราว่าไม่ใช่ เราเลยถามจนเค้ายอมบอกว่า
"เออ ใช่ไปกินข้าวกับคนที่คุยด้วยแล้วตอนนี้ก็เริ่มชอบแล้วด้วย" เราอึ้งไปเลยทำไมถึงโกหกเรา
ความรู้สึกมันทรมานมากเลยตลอดเดือนกว่าๆเกือบสองเดือนที่ผ่านมาตั้งแต่เลิกกันเรารู้สึกไม่มีความสุขเลย
แต่ตัวเขาที่เราเห็นในเฟสเค้าดูมีความสุขดีมาก ทุกคนเอาแต่บอกเราว่า
"เราเป็นคนดีมาก ดูแลเขาอย่างดีจนคิดว่าไม่มีใครทำให้เขาได้แบบนี้อีก รักเขาได้มากแบบนี้อีก
ถ้าเขาไม่รักเราไม่เห็นค่าเราก็ปล่อยเขาไปเถอะ" แม้แต่เพื่อนเขายังบอกเราเลยว่าให้เราทำใจ
เราทำดีกับเขามาตลอดขนาดนี้ถ้าเขาจะกลับก็คงกลับมาเอง ไม่ต้องไปตื้อไปทำอะไรให้อีกเสียเวลา
ตัวเขาเองก็ยังบอกเลยว่าเราดีมากชาตินี้คงหาใครที่ดีที่รักเขาเท่าเราไม่ได้อีกแล้ว
เราก็คิดในใจแล้วเขาทิ้งเราทำไมถ้าเราดีขนาดนั้น
เรารู้สึกเหมือนเรากับเขาลงเรือมาด้วยกันแล้วพอวันนึงมีพายุพัดมาจนเรือล่ม
เขาก็มีเรือลำใหม่มารับไปปล่อยให้เราลอยคออยู่กลางทะเล
โดยที่เราก็ไม่รู้ว่าเราจะหมดแรงแล้วจมน้ำตายเมื่อไหร่ ชายฝั่งอยู่อีกแค่ไหน หรือจะมีเรือมารับเราบ้างไหม
ณ ตอนนี้ จขกท. ก็ยังทำใจไม่ได้ เอาแต่คิดว่าทำไมเขาถึงทำกับเราแบบนี้ ทั้งที่เราไม่เจ้าชู้
ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เคยทำให้เขาต้องระแวงหรือเสียใจเลย เขาทิ้งเราไปเพราะเขารับที่เราเป็นเราไม่ได้
คำถามที่จขกท.ข้องใจและอยากถามเพื่อนๆในพันทิพก็คือ
1.คนเราคบกันมาตั้ง 4 - 5 ปี ผ่านทั้งช่วงที่ลำบากจนเขาเริ่มสบายแล้ว มีอะไรๆดีขึ้น
แล้วเราจะเลิกกันเพียงเพราะเข้ากันไม่ได้ด้วยหรอ
2.คำว่า"อยากอยู่คนเดียวของแต่ละคนเป็นยังไง" ทำไมเขาไม่อยากเจอเราอยากอยู่คนเดียว
แต่กลับเปิดโอกาสให้คนอื่นมากมาย
3.จำเป็นไหมที่เวลาเลิกกันต้องเจ็บปวด เพราะเราสงสัยว่าทำไมเขาถึงไม่เป็นอะไรเลยไม่มีระยะทำใจ
4.คนเราถ้าคุยกันแปปเดียวนี่ก็ชอบกันได้แล้วหรอ เขาบอกเราเพิ่งคุยตอนเลิกกับเราแล้ว
5.มีโอกาสที่เขาจะกลับมาอีกไหม
6.แล้วถ้าเขาไม่กลับมาจขกท.ควรเยียวยาตัวเองยังไง
(เราลองรักตัวเองแล้วตัดใจแล้วแต่มันยังคิดถึงเขาตลอดเวลาเลย เหมือนเขายังอยู่กับเรา)
ปล.ที่เขาได้เจอคนใหม่นี่ก็เพราะเราเป็นคนพาเขาไปสมัครงาน ให้เขาได้ทำงานในสิ่งที่เขาอยากทำ
จขกท.รู้สึกว่าตัวเองโง่มาก รู้สึกเหมือนให้ความรักกับคนผิดคน ทำอะไรไปไม่เห็นค่าเลย
แค่หายใจก็ผิดแล้ว เหมือนอยู่ในวังวนสีเทา หาทางออกไม่เจอเลย
เจอแบบนี้ควรทำอย่างไร?
เราฐานะก็ไม่ได้ดีนะ แต่เราพยายามหาสิ่งที่ดีที่สุดเท่าที่เราจะหาให้ได้ ตัวเขาเองก็ดูมีความสุขดี
เราฝ่าฟันอุปสรรคความยากลำบากมาด้วยกัน เพราะเขาอยู่ตัวคนเดียวในกทม.
มีอะไรเขาเลยให้เราช่วย ปรึกษาเราตลอด จนเหมือนอยู่กันแบบครอบครัวแล้ว
เราทะเลาะกันบ้างเล็กน้อยๆตามประสาคนรัก ตัวจขกท.ไม่เคยคิดที่จะเลิกกับเค้าเลย
คิดวางแผนอนาคตด้วยกัน อยู่มาวันนึงเราก็ทะเลาะกันเรื่องเดิมๆเรื่องเล็กๆน้อยๆนี่แหละ
แล้วเขาก็บอกอยากอยู่คนเดียว ขออยู่คนเดียวได้มั้ย เราก็อึ้งนิดนึงแล้วตอบ โอเคได้
เราก็พยายามไม่ไปกวนเค้า จนผ่านไปสี่ห้าวันเราทนคิดถึงไม่ไหวจะไปหาอยากเจอ
เขาก็บอกว่าอย่าเพิ่งเจอกันเลย เราเป็นเพื่อนดีกว่านะ เราก็ถามเค้าว่าทำไม
เขาก็ตอบเราว่าเค้าเบื่อเราแล้ว เราเข้ากันไม่ได้ คนมันหมดรักไปแล้ว
ตอนนี้อยากอยู่คนเดียวพอเรามาหาแล้วเค้าอึดอัดรำคาญ ท่าทางของเขามันทำให้เรารู้สึกไร้ค่า
ทำเหมือนเราเป็นตัวอะไรสักอย่างที่เขาไม่สนใจไยดีอะไรทั้งสิ้น เอาแต่ไล่อยากให้ไปพ้นๆ
วันนั้นเราก็แทบเสียคนเลยร้องไห้จะเป็นจะตาย กินข้าวไม่ได้ นอนไม่หลับ โทรมมาก
ไปทำงานก็เหมือนไปแต่ตัวไม่มีชีวิตจิตใจ รู้สึกชีวิตนี้ไม่อยากทำอะไรอีกแล้ว
ที่เราเป็นมากขนาดนี้เพราะเรารู้สึกงงว่าทำไมก่อนหน้านี้ก็รักกันดี แล้วจู่ๆเค้าก็ทิ้งเราไปง่ายๆ
ผ่านมาสักวันสองวันจขกท.ก็เลยไลน์ถามเขาว่ามีคนใหม่ใช่ไหม
เค้าบอกก็มีคุยๆอยู่หลายคนแต่ยังไม่ได้ชอบใครเป็นพิเศษ
พอเรารู้แล้วเราก็รู้สึกว่าทำไมเขาถึงไม่เป็นอะไรเลยไม่มีระยะทำใจพร้อมเริ่มใหม่ทันที
ในขณะที่เรากำลังทุกข์ทรมานกับฐานะเพื่อนที่เขามอบให้
แต่เราก็ยังไม่เข็ดนะมีแต่คนห้ามคนเตือนบอกว่าให้เลิกเหอะตัดใจเหอะ
เราไม่ฟังเลยเราพยายามทำทุกอย่าง ทำดีกับเขา เอาใจเขา ยอมอยู่ในฐานะอะไรก็ได้
แต่สิ่งที่ได้รับมีแต่ความเฉยชา เราอดทนกับความเจ็บเพื่อที่จะได้อยู่ใกล้เขาจนเรามาเห็นเค้าอัพรูปในเฟส
เค้าบอกกับเราว่าไปกับเพื่อนแต่สันชาตญาณบอกเราว่าไม่ใช่ เราเลยถามจนเค้ายอมบอกว่า
"เออ ใช่ไปกินข้าวกับคนที่คุยด้วยแล้วตอนนี้ก็เริ่มชอบแล้วด้วย" เราอึ้งไปเลยทำไมถึงโกหกเรา
ความรู้สึกมันทรมานมากเลยตลอดเดือนกว่าๆเกือบสองเดือนที่ผ่านมาตั้งแต่เลิกกันเรารู้สึกไม่มีความสุขเลย
แต่ตัวเขาที่เราเห็นในเฟสเค้าดูมีความสุขดีมาก ทุกคนเอาแต่บอกเราว่า
"เราเป็นคนดีมาก ดูแลเขาอย่างดีจนคิดว่าไม่มีใครทำให้เขาได้แบบนี้อีก รักเขาได้มากแบบนี้อีก
ถ้าเขาไม่รักเราไม่เห็นค่าเราก็ปล่อยเขาไปเถอะ" แม้แต่เพื่อนเขายังบอกเราเลยว่าให้เราทำใจ
เราทำดีกับเขามาตลอดขนาดนี้ถ้าเขาจะกลับก็คงกลับมาเอง ไม่ต้องไปตื้อไปทำอะไรให้อีกเสียเวลา
ตัวเขาเองก็ยังบอกเลยว่าเราดีมากชาตินี้คงหาใครที่ดีที่รักเขาเท่าเราไม่ได้อีกแล้ว
เราก็คิดในใจแล้วเขาทิ้งเราทำไมถ้าเราดีขนาดนั้น
เรารู้สึกเหมือนเรากับเขาลงเรือมาด้วยกันแล้วพอวันนึงมีพายุพัดมาจนเรือล่ม
เขาก็มีเรือลำใหม่มารับไปปล่อยให้เราลอยคออยู่กลางทะเล
โดยที่เราก็ไม่รู้ว่าเราจะหมดแรงแล้วจมน้ำตายเมื่อไหร่ ชายฝั่งอยู่อีกแค่ไหน หรือจะมีเรือมารับเราบ้างไหม
ณ ตอนนี้ จขกท. ก็ยังทำใจไม่ได้ เอาแต่คิดว่าทำไมเขาถึงทำกับเราแบบนี้ ทั้งที่เราไม่เจ้าชู้
ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เคยทำให้เขาต้องระแวงหรือเสียใจเลย เขาทิ้งเราไปเพราะเขารับที่เราเป็นเราไม่ได้
คำถามที่จขกท.ข้องใจและอยากถามเพื่อนๆในพันทิพก็คือ
1.คนเราคบกันมาตั้ง 4 - 5 ปี ผ่านทั้งช่วงที่ลำบากจนเขาเริ่มสบายแล้ว มีอะไรๆดีขึ้น
แล้วเราจะเลิกกันเพียงเพราะเข้ากันไม่ได้ด้วยหรอ
2.คำว่า"อยากอยู่คนเดียวของแต่ละคนเป็นยังไง" ทำไมเขาไม่อยากเจอเราอยากอยู่คนเดียว
แต่กลับเปิดโอกาสให้คนอื่นมากมาย
3.จำเป็นไหมที่เวลาเลิกกันต้องเจ็บปวด เพราะเราสงสัยว่าทำไมเขาถึงไม่เป็นอะไรเลยไม่มีระยะทำใจ
4.คนเราถ้าคุยกันแปปเดียวนี่ก็ชอบกันได้แล้วหรอ เขาบอกเราเพิ่งคุยตอนเลิกกับเราแล้ว
5.มีโอกาสที่เขาจะกลับมาอีกไหม
6.แล้วถ้าเขาไม่กลับมาจขกท.ควรเยียวยาตัวเองยังไง
(เราลองรักตัวเองแล้วตัดใจแล้วแต่มันยังคิดถึงเขาตลอดเวลาเลย เหมือนเขายังอยู่กับเรา)
ปล.ที่เขาได้เจอคนใหม่นี่ก็เพราะเราเป็นคนพาเขาไปสมัครงาน ให้เขาได้ทำงานในสิ่งที่เขาอยากทำ
จขกท.รู้สึกว่าตัวเองโง่มาก รู้สึกเหมือนให้ความรักกับคนผิดคน ทำอะไรไปไม่เห็นค่าเลย
แค่หายใจก็ผิดแล้ว เหมือนอยู่ในวังวนสีเทา หาทางออกไม่เจอเลย