วัดระดับ - นับค่าคน

ขอบทิศาบูรพาคราใกล้รุ่ง
ระเรื่อแสดแผดคลุ้งปรุงแต่งสี
ด้วยแสงสาดราชรถแห่งระวี
เคลื่อนวิถีตามวารกาลเวลา

กลุ่มชนหนึ่งซึ่งด้อยน้อยโอกาส
ทรัพย์อำนาจพลาดค้นดั้นด้นหา
ใช้เรี่ยวแรงแปลงเปลี่ยนเป็นเงินตรา
ยามอรุณเยือนหล้าเร่งคลาไคล

ออกหากินดิ้นรนจนเหงื่อท่วม
เคล็ดช้ำบวมน่วมร่างยังทนไหว
หากหยุดงานอาหารเย็นเป็นอะไร
เลี้ยงยาไส้..ให้อิ่มท้อง ทั้งครอบครัว

.ปากกัด..ตีนถีบ..ฟังบีบเค้น
สะท้อนเห็นเด่นแจ้งใช่แจงมั่ว
คนกร้านแดดหน้าดำคล้ำทั้งตัว
ดูน่ากลัว..ชั่วภาพ..ฉาบกายา

หัวใจ..ข้างใน..ใครเล่ารู้
คนเลิศหรู ร่างสวย สำรวยสง่า
ต่างมองหมายชื่นชมนิยมนำพา
ราวเทวานางฟ้าดาราราย

กับกรรมกรซ่อนใจในร่างชั่ว
เห็นหวาดกลัวหมายลี้ หนีห่างหาย
ตัดสินคนผลจากตาทำนาย
ลืมเลวร้ายชั่วดี...ตรงที่ใจ

สังคมคนมากมายหลายระดับ
คิดจัดจับนับสูงต่ำ..นำใดใช้
ทรัพย์ศฤงค์รูปเลิศเฉิดพิไล
ฤาหัวใจ..สวยแท้..แม้จนเงิน

** แรงบันดาลใจ ...จาก ภาพข่าว ฮีโร่ 3 กรรมกร ช่วยแม่-ลูก ขับรถตกคลองค่ะ**