ผมยังสงสัยว่า.. ถ้านี่เป็นเรื่องจริง
๑. พราหมณ์จะได้ประโยชน์อะไรจากการเอาเรื่องนี้ใส่เข้าไปในพระไตรปิฎก (ถ้าใส่เข้าไปได้จริง)
๒. ถ้าหากว่าพราหมณ์สามารถลักลอบหรือแอบยัดเยียดอะไรเข้าไปในพระไตรปิฎกได้จริง ทำไมแทนที่จะเลือกเรื่องนรกสวรรค์ใส่เข้าไป ทำไมไม่ยอมเลือกเอาข้อความที่พระพุทธเจ้าตรัสตำหนิค่านิยม ความคิด ความเชื่อของพราหมณ์ออกไป แทนที่จะใส่เรื่องนรกสวรรค์ ซึ่งดูไม่มีประโยชน์อะไรต่อพราหมณ์
๓. ถ้านรกสวรรค์เป็นความเชื่อของพราหมณ์ที่ยัดเยียดเข้ามาในพระไตรปิฎกจริง ก็แสดงว่าพราหมณ์จะต้องมีแนวคิดเรื่องนรกสวรรค์อยู่ในส่วนตนเองอยู่ก่อนแล้ว แต่นั่นก็แสดงว่า พราหมณ์จะต้องให้ราคากับพระพุทธศาสนาเป็นอย่างมากแทนที่จะให้ราคากับพราหมณ์ เพราะในวิมานวัตถุ มีแต่เรื่องบุคคลทำบุญในพระพุทธศาสนาแล้วไปอุบัติในสวรรค์ แต่ไม่มีเรื่องบุคคลทำบุญกับพราหมณ์แล้วได้ไปสวรรค์ แล้วพราหมณ์จะได้ประโยชน์อะไรจากการที่คนทำบุญในพระพุทธศาสนาแล้วไปเกิดสวรรค์ จะมิทำให้พราหมณ์ที่อุตส่าห์ยัดเยียดเรื่องราวการเกิดในสวรรค์และนรกนั้นเป็นหมันไปหรือ เพราะตนเองกลับเสียประโยชน์ เนื่องจากจะมีคนทำบุญในพระพุทธศาสนา ไม่มีใครสนใจจะทำบุญกับพราหมณ์
๔. ถ้าหากจะมีผู้อ้างว่า การสอนนรกสวรรค์ จะทำให้บุคคลเลิกปฏิบัติจนหลุดพ้นจริงๆ หรือนิพพานจริงๆ แต่หลักคำสอนเรื่องการปฏิบัติธรรม เรื่องนิพพาน การหลุดพ้น ก็ยังมีอยู่ในพระไตรปิฎก ถ้าหากพราหมณ์ไม่ต้องการให้คนปฏิบัติจนหลุดพ้น ทำไมพราหมณ์จึงไม่ยกเอาเรื่องการหลุดพ้นจากความทุกข์หรือนิพพานออกไป แล้วให้เหลือแต่เรื่องนรกสวรรค์เพียงอย่างเดียว
๕. ถ้าจะกล่าวอ้างว่า เพื่อความเนียน พราหมณ์จึงยัดแต่เรื่องนรกสวรรค์เข้าไปอย่างเดียว โดยไม่เอาเรื่องอื่นออกไปเพื่อให้คนยังเชื่ออยู่ว่าพระไตรปิฎกเป็นคำสอนพระพุุทธศาสนาจริงๆ อยู่ ถ้าหากเป็นอย่างนั้นจริง ก็อาจจะดูน่าฟัง แต่ผู้อ้างต้องตอบให้ได้ก่อนว่า การทำอย่างนี้ พราหมณ์ได้ประโยชน์อะไร หรือว่าจะทำให้คนเลิกนับถือพระพุทธศาสนาไปนับถือศาสนาพราหมณ์แทน? ก็ไม่มีอย่างนั้น เพราะชาวพุทธที่เชื่อเรื่องนรกสวรรค์ก็ยังนับถือศาสนาพุทธ ไม่มีใครไปนับถือศาสนาพราหมณ์ และสวรรค์ที่กล่าวถึงในศาสนาพุทธ มีไปถึงเรื่องพระพรหม ที่ส่วนมากเป็นพระโยคาวจรในพระพุทธศาสนาที่ได้ฌาน หรือท่านผู้เป็นอนาคามี พราหมณ์จะได้ประโยชน์อะไรจากการที่มีแต่คนที่ปฏิบัติธรรมในพระพุทธศาสนาไปอุบัติในสวรรค์ และพระพุทธเจ้า พระอรหันต์ทั้งหลายก็มีฐานะเหนือกว่าพระพรหม ที่เป็นเทพเจ้าในศาสนาพราหมณ์เองเสียอีก แม้แต่พระพรหมบางองค์ ก็ยังมาสอนคนให้ทำบุญในพระภิกษุที่เป็นพระอรหันต์ด้วยซ้ำไป
แสดงว่าพราหมณ์ที่ยัดเยียดเรื่องทำนองนี้เข้ามาในพระไตรปิฎก จะต้องลำบากใจเป็นอย่างมากในการทรยศต่อพระเจ้าที่ตัวเองนับถือ จนถึงบอกกระทั่งว่าพระเจ้าที่ตัวเองนับถือนี่แหละ มาเป็นลูกศิษย์พระพุทธเจ้าใช่หรือไม่? แล้วเขาจะได้ประโยชน์อะไร
๖. ถ้าหากว่าการนำเอาเรื่องนรกสวรรค์เข้ามาในพระไตรปิฎก เป็นการยัดเยียดของพราหมณ์ ทำไมพราหมณ์ต้องลำบากแต่งคัมภีร์ปุราณะเพื่อบอกว่าพระพุทธเจ้าเป็นพระนารายณ์อวตารขึ้นมาอีกในยุคหลัง ทั้งๆ ที่พระไตรปิฎกก็บอกอยู่เองว่าพระพุทธเจ้าทรงปฏิเสธฐานะและความมีอยู่ของพระเป็นเจ้า และเป็นหลักฐานยืนยันว่าเรื่องที่พราหมณ์แต่งขึ้นเกี่ยวกับเรื่องนารายณ์อวตารเป็นพระพุทธเจ้านั้นไม่เป็นความจริง ทำไมพราหมณ์ที่ยัดเยียดเรื่องนรกสวรรค์เข้ามาในพระไตรปิฎก จึงโง่ถึงปานนั้น ที่ทำเรื่องที่ขัดกันกับเรื่องที่ตัวเองทำอยู่ และทั้งๆ ที่ เรื่องนรกสวรค์เป็นเรื่องที่มีพูดถึงในพระไตรปิฎกในหลายๆ แง่มุม พราหมณ์จะต้องลำบากหาทางยัดเรื่องนรกสวรรค์เข้าไปในพระไตรปิฎกตรงโน้นตรงนี้มากมาย ทำไมพราหมณ์ไม่ยัดข้อความสั้นๆ ข้อความเดียวไปเลยว่า พระพุทธเจ้าตรัสว่า "เราตถาคต เป็นอวตารของพระนารายณ์" ซึ่งจะง่ายกว่าการพยายามยัดเยียดเรื่องนรกสวรรค์เข้าไปในพระไตรปิฎก แถมยังต้องกล้ำกลืนฝืนทนแต่งเรื่องให้พระเจ้าที่ตัวเองนับถือเป็นศิษย์พระพุทธเจ้า (แล้วก็ต้องแต่งเรื่องนารายณ์อวตารเพื่อขัดกับพระไตรปิฎก ขัดแผนการตนเองอีก)
ทำไมคนที่สามารถจะยัดเยียดอะไรเข้ามาในพระไตรปิฎกได้ จึงโง่เขลาถึงปานนั้นเล่าหนอ?
เมื่อพิจารณาดูแล้ว เราจะไม่เห็นเหตุผลเลยว่า ทำไมพราหมณ์จึงจะต้องเอาเรื่องนรกสวรรค์เข้ามาในพระไตรปิฎก แล้วพราหมณ์จะทำแบบนั้นไปให้มันได้ประโยชน์อะไรขึ้นมา?
ทำไมจึงมีคนคิดว่า เรื่องนรกสวรรค์ในพระไตรปิฎก เป็นเรื่องที่ถูกแต่งขึ้นมาใหม่โดยพราหมณ์
๑. พราหมณ์จะได้ประโยชน์อะไรจากการเอาเรื่องนี้ใส่เข้าไปในพระไตรปิฎก (ถ้าใส่เข้าไปได้จริง)
๒. ถ้าหากว่าพราหมณ์สามารถลักลอบหรือแอบยัดเยียดอะไรเข้าไปในพระไตรปิฎกได้จริง ทำไมแทนที่จะเลือกเรื่องนรกสวรรค์ใส่เข้าไป ทำไมไม่ยอมเลือกเอาข้อความที่พระพุทธเจ้าตรัสตำหนิค่านิยม ความคิด ความเชื่อของพราหมณ์ออกไป แทนที่จะใส่เรื่องนรกสวรรค์ ซึ่งดูไม่มีประโยชน์อะไรต่อพราหมณ์
๓. ถ้านรกสวรรค์เป็นความเชื่อของพราหมณ์ที่ยัดเยียดเข้ามาในพระไตรปิฎกจริง ก็แสดงว่าพราหมณ์จะต้องมีแนวคิดเรื่องนรกสวรรค์อยู่ในส่วนตนเองอยู่ก่อนแล้ว แต่นั่นก็แสดงว่า พราหมณ์จะต้องให้ราคากับพระพุทธศาสนาเป็นอย่างมากแทนที่จะให้ราคากับพราหมณ์ เพราะในวิมานวัตถุ มีแต่เรื่องบุคคลทำบุญในพระพุทธศาสนาแล้วไปอุบัติในสวรรค์ แต่ไม่มีเรื่องบุคคลทำบุญกับพราหมณ์แล้วได้ไปสวรรค์ แล้วพราหมณ์จะได้ประโยชน์อะไรจากการที่คนทำบุญในพระพุทธศาสนาแล้วไปเกิดสวรรค์ จะมิทำให้พราหมณ์ที่อุตส่าห์ยัดเยียดเรื่องราวการเกิดในสวรรค์และนรกนั้นเป็นหมันไปหรือ เพราะตนเองกลับเสียประโยชน์ เนื่องจากจะมีคนทำบุญในพระพุทธศาสนา ไม่มีใครสนใจจะทำบุญกับพราหมณ์
๔. ถ้าหากจะมีผู้อ้างว่า การสอนนรกสวรรค์ จะทำให้บุคคลเลิกปฏิบัติจนหลุดพ้นจริงๆ หรือนิพพานจริงๆ แต่หลักคำสอนเรื่องการปฏิบัติธรรม เรื่องนิพพาน การหลุดพ้น ก็ยังมีอยู่ในพระไตรปิฎก ถ้าหากพราหมณ์ไม่ต้องการให้คนปฏิบัติจนหลุดพ้น ทำไมพราหมณ์จึงไม่ยกเอาเรื่องการหลุดพ้นจากความทุกข์หรือนิพพานออกไป แล้วให้เหลือแต่เรื่องนรกสวรรค์เพียงอย่างเดียว
๕. ถ้าจะกล่าวอ้างว่า เพื่อความเนียน พราหมณ์จึงยัดแต่เรื่องนรกสวรรค์เข้าไปอย่างเดียว โดยไม่เอาเรื่องอื่นออกไปเพื่อให้คนยังเชื่ออยู่ว่าพระไตรปิฎกเป็นคำสอนพระพุุทธศาสนาจริงๆ อยู่ ถ้าหากเป็นอย่างนั้นจริง ก็อาจจะดูน่าฟัง แต่ผู้อ้างต้องตอบให้ได้ก่อนว่า การทำอย่างนี้ พราหมณ์ได้ประโยชน์อะไร หรือว่าจะทำให้คนเลิกนับถือพระพุทธศาสนาไปนับถือศาสนาพราหมณ์แทน? ก็ไม่มีอย่างนั้น เพราะชาวพุทธที่เชื่อเรื่องนรกสวรรค์ก็ยังนับถือศาสนาพุทธ ไม่มีใครไปนับถือศาสนาพราหมณ์ และสวรรค์ที่กล่าวถึงในศาสนาพุทธ มีไปถึงเรื่องพระพรหม ที่ส่วนมากเป็นพระโยคาวจรในพระพุทธศาสนาที่ได้ฌาน หรือท่านผู้เป็นอนาคามี พราหมณ์จะได้ประโยชน์อะไรจากการที่มีแต่คนที่ปฏิบัติธรรมในพระพุทธศาสนาไปอุบัติในสวรรค์ และพระพุทธเจ้า พระอรหันต์ทั้งหลายก็มีฐานะเหนือกว่าพระพรหม ที่เป็นเทพเจ้าในศาสนาพราหมณ์เองเสียอีก แม้แต่พระพรหมบางองค์ ก็ยังมาสอนคนให้ทำบุญในพระภิกษุที่เป็นพระอรหันต์ด้วยซ้ำไป
แสดงว่าพราหมณ์ที่ยัดเยียดเรื่องทำนองนี้เข้ามาในพระไตรปิฎก จะต้องลำบากใจเป็นอย่างมากในการทรยศต่อพระเจ้าที่ตัวเองนับถือ จนถึงบอกกระทั่งว่าพระเจ้าที่ตัวเองนับถือนี่แหละ มาเป็นลูกศิษย์พระพุทธเจ้าใช่หรือไม่? แล้วเขาจะได้ประโยชน์อะไร
๖. ถ้าหากว่าการนำเอาเรื่องนรกสวรรค์เข้ามาในพระไตรปิฎก เป็นการยัดเยียดของพราหมณ์ ทำไมพราหมณ์ต้องลำบากแต่งคัมภีร์ปุราณะเพื่อบอกว่าพระพุทธเจ้าเป็นพระนารายณ์อวตารขึ้นมาอีกในยุคหลัง ทั้งๆ ที่พระไตรปิฎกก็บอกอยู่เองว่าพระพุทธเจ้าทรงปฏิเสธฐานะและความมีอยู่ของพระเป็นเจ้า และเป็นหลักฐานยืนยันว่าเรื่องที่พราหมณ์แต่งขึ้นเกี่ยวกับเรื่องนารายณ์อวตารเป็นพระพุทธเจ้านั้นไม่เป็นความจริง ทำไมพราหมณ์ที่ยัดเยียดเรื่องนรกสวรรค์เข้ามาในพระไตรปิฎก จึงโง่ถึงปานนั้น ที่ทำเรื่องที่ขัดกันกับเรื่องที่ตัวเองทำอยู่ และทั้งๆ ที่ เรื่องนรกสวรค์เป็นเรื่องที่มีพูดถึงในพระไตรปิฎกในหลายๆ แง่มุม พราหมณ์จะต้องลำบากหาทางยัดเรื่องนรกสวรรค์เข้าไปในพระไตรปิฎกตรงโน้นตรงนี้มากมาย ทำไมพราหมณ์ไม่ยัดข้อความสั้นๆ ข้อความเดียวไปเลยว่า พระพุทธเจ้าตรัสว่า "เราตถาคต เป็นอวตารของพระนารายณ์" ซึ่งจะง่ายกว่าการพยายามยัดเยียดเรื่องนรกสวรรค์เข้าไปในพระไตรปิฎก แถมยังต้องกล้ำกลืนฝืนทนแต่งเรื่องให้พระเจ้าที่ตัวเองนับถือเป็นศิษย์พระพุทธเจ้า (แล้วก็ต้องแต่งเรื่องนารายณ์อวตารเพื่อขัดกับพระไตรปิฎก ขัดแผนการตนเองอีก)
ทำไมคนที่สามารถจะยัดเยียดอะไรเข้ามาในพระไตรปิฎกได้ จึงโง่เขลาถึงปานนั้นเล่าหนอ?
เมื่อพิจารณาดูแล้ว เราจะไม่เห็นเหตุผลเลยว่า ทำไมพราหมณ์จึงจะต้องเอาเรื่องนรกสวรรค์เข้ามาในพระไตรปิฎก แล้วพราหมณ์จะทำแบบนั้นไปให้มันได้ประโยชน์อะไรขึ้นมา?