เมื่อวันจันทร์ช่วงหัวค่ำไปนั่งกินไก่ทอดร้านคุณลุงหนวดๆในห้างแถวปากทางลาดพร้าวมาค่ะ
ก็สั่งข้าวยำเขามากิน อ่านการ์ตูนรอคุณแฟนไปเรื่อยๆ พอคุณแฟนมาก็ชวนกินไก่แซ่บกันต่อ
ทุกอย่างโอเคค่ะ พนักงานดี อาหารปกติ ไม่มีอะไรผิดปกติในอาหารและเครื่องดื่ม
ในร้านคนค่อนข้างเยอะ เราได้ที่นั่งติดกระจก(กระจกที่กั้นโซนในร้านกับโซนพื้นที่ในห้างน่ะค่ะ) โซนโซฟายาวๆ ใกล้ๆมุมท้ายร้าน
เหนือหัวเราเป็นเพดานปิดปกติ แต่ด้านขวามือไปจนสุดร้านจะเป็นแบบเพดานเปิด คือเปิดให้เห็นพวกท่อต่างๆ เช่นท่อแอร์ ท่อระบายอากาศ แล้วทาสีเดียวให้กลืนๆไป
ทุกอย่างโอเค
จนเราได้ยินเสียงดัง ผลั่ก แบบเนื้อก้อนทึบๆ ตกลงมาจากฝ้าแบบเปิดข้างตัวเรา (ห่างจากเราประมาณ 2 เมตร)
มันคือ
หนูบ้าน หนูบ้านไทย หนูบ้านตัวเทาๆ ตัวอ้วนหุ่นแน่น ยาวเกือบเท่าไม้บรรทัด (หล่นลงมาตัวเดียวนะ แต่แบบ หนูบ้านไทยอ่ะค่ะ ความน่ารักหามีไม่ ไม่ใช่หนูแบบแรดทะทูอี้ แต่หนูแบบ อี๋เลย)
ตรงที่นั่งแถวนั้นมี 3 โต๊ะ วงแตกกระจาย ต่างคนต่างขึ้นไปยืนบนเก้าอี้ น้องนักศึกษาโต๊ะหลังเราแทบจะทุบกระจกหนีออกจากร้าน โต๊ะที่เยื้องจากเรา (โต๊ะใกล้จุดหนูตกลงมามากที่สุด) ก็ถือจานไก่วิ่งรวดเดียวไปยืนกลางร้าน เรากับแฟนยกขาขึ้นพร้อมกัน ตาจ้องหนู
ส่วนหนูดวงซวย หล่นแอ้กลงมาก็วิ่งหนีไป ด้วยการ มุดเข้าใต้โซฟาที่นั่ง วิ่งหลุนๆๆๆๆๆมา..ทางเรา
แล้วเราก็เห็นหนูตัวนั้นวิ่งไปตามแนวกำแพงร้านก่อนจะ..หายไป
โดยมีพนักงานร้านวิ่งตามไป ก่อนจะหาหนูตัวนั้นไม่เจอ T T
เรา แฟน และโต๊ะร่วมชะตากรรมต่างถามพนักงานคนนั้นว่า มันวิ่งไปไหนแล้วว
พนักงานบอกว่า วิ่งไปทางอื่นแล้วครับ ไม่ต้องห่วง ในห้างมีอีกเยอะ แค่ไม่เห็นเท่านั้นเอง
แล้ว..เดินจากไป
เรายังคุยกับแฟนเลยว่า โชคดีที่ไม่ตกลงบนโต๊ะใคร โชคดีที่ไม่ตกลงบนหัวเรา
แต่ต่อไป เราคงเลือกที่นั่งที่เป็นฝ้าทึบ ไม่เป็นฝ้าแบบแต่งเก๋ๆแบบเปิดอีกแล้ว
..
ไปร้านอาหารคราวหน้า
อย่าลืมแหงนหน้ามองฝ้ากันด้วยนะคะ
เลือก Location ที่นั่งในร้านกันด้วยนะคะ..
ก็สั่งข้าวยำเขามากิน อ่านการ์ตูนรอคุณแฟนไปเรื่อยๆ พอคุณแฟนมาก็ชวนกินไก่แซ่บกันต่อ
ทุกอย่างโอเคค่ะ พนักงานดี อาหารปกติ ไม่มีอะไรผิดปกติในอาหารและเครื่องดื่ม
ในร้านคนค่อนข้างเยอะ เราได้ที่นั่งติดกระจก(กระจกที่กั้นโซนในร้านกับโซนพื้นที่ในห้างน่ะค่ะ) โซนโซฟายาวๆ ใกล้ๆมุมท้ายร้าน
เหนือหัวเราเป็นเพดานปิดปกติ แต่ด้านขวามือไปจนสุดร้านจะเป็นแบบเพดานเปิด คือเปิดให้เห็นพวกท่อต่างๆ เช่นท่อแอร์ ท่อระบายอากาศ แล้วทาสีเดียวให้กลืนๆไป
ทุกอย่างโอเค
จนเราได้ยินเสียงดัง ผลั่ก แบบเนื้อก้อนทึบๆ ตกลงมาจากฝ้าแบบเปิดข้างตัวเรา (ห่างจากเราประมาณ 2 เมตร)
มันคือ
หนูบ้าน หนูบ้านไทย หนูบ้านตัวเทาๆ ตัวอ้วนหุ่นแน่น ยาวเกือบเท่าไม้บรรทัด (หล่นลงมาตัวเดียวนะ แต่แบบ หนูบ้านไทยอ่ะค่ะ ความน่ารักหามีไม่ ไม่ใช่หนูแบบแรดทะทูอี้ แต่หนูแบบ อี๋เลย)
ตรงที่นั่งแถวนั้นมี 3 โต๊ะ วงแตกกระจาย ต่างคนต่างขึ้นไปยืนบนเก้าอี้ น้องนักศึกษาโต๊ะหลังเราแทบจะทุบกระจกหนีออกจากร้าน โต๊ะที่เยื้องจากเรา (โต๊ะใกล้จุดหนูตกลงมามากที่สุด) ก็ถือจานไก่วิ่งรวดเดียวไปยืนกลางร้าน เรากับแฟนยกขาขึ้นพร้อมกัน ตาจ้องหนู
ส่วนหนูดวงซวย หล่นแอ้กลงมาก็วิ่งหนีไป ด้วยการ มุดเข้าใต้โซฟาที่นั่ง วิ่งหลุนๆๆๆๆๆมา..ทางเรา
แล้วเราก็เห็นหนูตัวนั้นวิ่งไปตามแนวกำแพงร้านก่อนจะ..หายไป
โดยมีพนักงานร้านวิ่งตามไป ก่อนจะหาหนูตัวนั้นไม่เจอ T T
เรา แฟน และโต๊ะร่วมชะตากรรมต่างถามพนักงานคนนั้นว่า มันวิ่งไปไหนแล้วว
พนักงานบอกว่า วิ่งไปทางอื่นแล้วครับ ไม่ต้องห่วง ในห้างมีอีกเยอะ แค่ไม่เห็นเท่านั้นเอง
แล้ว..เดินจากไป
เรายังคุยกับแฟนเลยว่า โชคดีที่ไม่ตกลงบนโต๊ะใคร โชคดีที่ไม่ตกลงบนหัวเรา
แต่ต่อไป เราคงเลือกที่นั่งที่เป็นฝ้าทึบ ไม่เป็นฝ้าแบบแต่งเก๋ๆแบบเปิดอีกแล้ว
..
ไปร้านอาหารคราวหน้า
อย่าลืมแหงนหน้ามองฝ้ากันด้วยนะคะ