เพื่อนคนนี้เป็นคนที่เรารักมากที่สุด สนิทใจที่สุดตั้งแต่อยู่มหาลัยมา
เพราะแทบเป็นเพื่อนคนเดียวที่จริงใจที่สุด แต่อยู่มาวันนึงเค้ากำลังจะออกจากมหาลัย ไม่ใช่เพราะไม่มีฐานะ
ไม่ใช่เพราะไม่มีเงินเรียน แต่เค้าจะออกไปทำงานหาเงิน ซึ่งเค้าได้รับโอกาสที่ดีจากผู้ใหญ่ท่านนึง เป็นงานรายได้ดี
แล้วเค้าก็จะเรียนรามควบคู่ไปด้วย เราเข้าใจว่าทุกวันนี้เราเรียนกันมาเพราะต้องการจะเรียนจบไปมีงานทำ
เราเข้าใจว่าออกไปนั้นย่อมดีกว่าทนอยู่ที่นี่อยู่แล้ว แต่ในใจลึกๆก็แอบเสียใจ เพื่อนเคยพูดให้ฟังหนนึงแต่ก็ไม่คิดว่าจะเป็นจริง
จนอยู่มาเพื่อนมาชวนกินเลี้ยงให้ครบๆ และมีอะไรจะพูดด้วย เพื่อนบอกเป็นห่วงเรามากที่สุด เราซึ้งและเข้าใจและคิดแล้วว่าต้องใช่
เราเสียใจเราอาจจะดูเห็นแก่ตัวที่ไม่อยากให้เค้าไปเพราะหากไม่มีเพื่อนคนนี้แล้วบอกตรงๆแทบไม่เหลือใครที่จริงใจและไม่เห็นแก่ตัวเลย
แต่เราก็ต้องยอมรับในสิ่งที่เพื่อนเลือก แต่รู้สึกใจหายเสียใจ เค้าไม่ได้บอกให้เรารู้ก่อนเนิ่นๆเลย อยู่ๆก็จะไป
อยากระบายเฉยๆคะ เพราะเดี๋ยวก็ต้องนัดคุยกันตัวต่อตัวอยู่แล้ว ซึ่งคงทำใจไม่ร้องไห้ไม่ได้แน่ๆ ชีวิตมันเศร้าช่วงนี้เจอแต่เรื่องแย่ๆ
เมื่อเพื่อนที่รักที่สุดกำลังจะออกจากมหาลัยโดยที่ไม่บอกคุณจะรู้สึกยังไงคะ?
เพราะแทบเป็นเพื่อนคนเดียวที่จริงใจที่สุด แต่อยู่มาวันนึงเค้ากำลังจะออกจากมหาลัย ไม่ใช่เพราะไม่มีฐานะ
ไม่ใช่เพราะไม่มีเงินเรียน แต่เค้าจะออกไปทำงานหาเงิน ซึ่งเค้าได้รับโอกาสที่ดีจากผู้ใหญ่ท่านนึง เป็นงานรายได้ดี
แล้วเค้าก็จะเรียนรามควบคู่ไปด้วย เราเข้าใจว่าทุกวันนี้เราเรียนกันมาเพราะต้องการจะเรียนจบไปมีงานทำ
เราเข้าใจว่าออกไปนั้นย่อมดีกว่าทนอยู่ที่นี่อยู่แล้ว แต่ในใจลึกๆก็แอบเสียใจ เพื่อนเคยพูดให้ฟังหนนึงแต่ก็ไม่คิดว่าจะเป็นจริง
จนอยู่มาเพื่อนมาชวนกินเลี้ยงให้ครบๆ และมีอะไรจะพูดด้วย เพื่อนบอกเป็นห่วงเรามากที่สุด เราซึ้งและเข้าใจและคิดแล้วว่าต้องใช่
เราเสียใจเราอาจจะดูเห็นแก่ตัวที่ไม่อยากให้เค้าไปเพราะหากไม่มีเพื่อนคนนี้แล้วบอกตรงๆแทบไม่เหลือใครที่จริงใจและไม่เห็นแก่ตัวเลย
แต่เราก็ต้องยอมรับในสิ่งที่เพื่อนเลือก แต่รู้สึกใจหายเสียใจ เค้าไม่ได้บอกให้เรารู้ก่อนเนิ่นๆเลย อยู่ๆก็จะไป
อยากระบายเฉยๆคะ เพราะเดี๋ยวก็ต้องนัดคุยกันตัวต่อตัวอยู่แล้ว ซึ่งคงทำใจไม่ร้องไห้ไม่ได้แน่ๆ ชีวิตมันเศร้าช่วงนี้เจอแต่เรื่องแย่ๆ