ปุจฉา: ประวัติหลวงปู่...ตามที่ได้กล่าวอ้างไว้ดังต่อไปนี้..จริงหรือไม่?
หลวงปู่พุทธอิสระท่านเป็นห่วง "พุทธศาสนา" มาก เพราะปัจจุบัน "สมณะ" ที่รู้เรื่องคำสอนที่แท้จริงของพระพุทธเจ้ามีน้อยมาก สมณะส่วนใหญ่จะมุ่งไปทางปริยัติ ขาดการปฏิบัติ และปฏิเวธ ความรู้อยู่ที่ตำรา อยู่ที่ความจำไม่ได้อยู่ในใจ พ้นกึ่งพุทธกาลไปแล้วศาสนาจะเป็น "คอคอดขวด" ดังนั้น หลวงปู่ฯ ในฐานะพระมหาโพธิสัตว์ และพระมหาโพธิสัตว์องค์อื่นๆ จึงต้องมาช่วยค้ำจุนพระพุทธศาสนาให้อยู่ตลอดรอดฝั่งไปจนถึง ๕,๐๐๐ ปี
ผู้อ่านบางท่านอาจจะสงสัยว่าทำไม
"หลวงปู่" จึงอายุยังน้อย แต่ผู้คนเรียกว่า "หลวงปู่" เรื่องนี้หลวงปู่ฯ เล่าให้ฟังว่า บวชพรรษาแรกก็ตั้งใจจะไปหาอาจารย์เพื่อศึกษาหาความรู้ จึงธุดงค์ไปหา "หลวงปู่แหวน" เมื่อหลวงปู่แหวนเห็น ก็รีบมารับกลด รับบาตร ปูอาสนะให้หลวงปู่ฯ นั่ง กราบหลวงปู่และเรียกว่า "อาจารย์ปู่" บังเอิญมีนักเรียนแพทย์ติดตามหลวงปู่ไปด้วยก็เลยเรียกตามๆ กันมาจนถึงปัจจุบัน
ในสมัย พระเจ้าอโศกมหาราช เมื่อ พ.ศ. ๒๓๕ มีพระเถระ ๕ องค์ คือ พระโสณะ, พระอุตตระ, พระฌานียะ, พระภูริยะ, พระมุนียะ ได้เดินทางมาเผยแผ่ศาสนาจากพม่าไปจรดเมืองญวน และจรดแหลมมาลายู โดยได้สร้างสถูปแห่งแรก บรรจุพระบรมสารีริกธาตุ ที่เรียกว่า "พระปฐมเจดีย์" ที่จังหวัดนครปฐม
พระอุตตรเถระ ท่านอยู่ต่อที่ประเทศไทย เพื่อค้ำจุนพระพุทธศาสนาให้รอดปลอดภัย จนกว่าจะครบ ๕,๐๐๐ ปี ท่านเป็นพระโพธิสัตว์ ผู้ซึ่งจะตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าองค์ที่ ๑๐ ท่านสำเร็จอภิญญาชั้นสูง และ ปฏิสัมภิทาญาณ
ท่านเคยมาจุติเป็นพระสังฆราช แห่งลังกา และพระบรมครู ในสมัยกรุงสุโขทัย ในสมัยต้นกรุงรัตนโกสินทร์ท่านจุติเป็น พระครูเทพโลกอุดร เกี่ยวข้องกับ สมเด็จฯ วังหน้า และได้มีการขุดพบกรุพระเครื่อง พระบูชาจำนวนมากที่บวรสถานสุทธาวาส กรุงเทพฯ พบพระบูชารูปเหมือนพระครูเทพโลกอุดร ขนาดหน้าตัก ๕.๕ นิ้ว และพระเครื่องสลักชื่อด้านหน้าขององค์พระ "พระครูเทพโลกอุดร"
พระครูเทพโลกอุดร เป็นพระที่บำเพ็ญอิทธิบาท ๔ อย่างแรงกล้า จนสามารถมีชีวิตอยู่ได้หลายร้อยปี พระลูกวัดรูปหนึ่งกล่าวว่า ตอนที่พระครูเทพโลกอุดร จะมาเกิดใหม่มีร่างให้เลือกเพียง ๒ ร่างเท่านั้น คือ สุนัขและเด็กชายคนหนึ่ง ผู้ที่กำลังป่วยหนัก เป็นโรคโลหิตเป็นพิษ ในครอบครัวที่ยากจน ซึ่งถึงแก่อายุขัย พระครูเทพโลกอุดร จึงเลือกร่างของเด็กชายสุวิทย์ ทองประเสริฐ
ตั้งแต่เด็กท่านอยากจะบวชเป็นสามเณรแต่ก็ไม่มีเงิน จึงต้องทำงานจนมีเงินเก็บพอถึงได้บวชเป็นพระที่ วัดคลองเตยใน พรรษาแรกท่านธุดงค์ไปกับนักเรียนแพทย์ ๒-๓ คน ไปหาหลวงปู่แหวน ตามที่ได้เล่าไปแล้ว เมื่อลาหลวงปู่แหวนแล้ว ท่านก็ธุดงค์ลงใต้มาเรื่อยๆ ไปทางแม่น้ำสะแกกรัง พบวัดเปิดไฟสว่างไสว ก็เข้าไปนั่งที่โคนต้นไม้ ปรากฏว่า หลวงพ่อฤาษีลิงดำ ได้บอกญาติโยมไว้เมื่อสัปดาห์ก่อนว่า "พระองค์ที่ ๑๐" จะมา
หลวงปู่ซึ่งไม่ทราบอะไรอยู่ๆ ก็พบว่ามีผู้คนมายืนมุงดูกันเต็มไปหมด ผู้คนต่างก็เข้ามากราบและสอบถามธรรมะกับหลวงปู่ ซึ่งหลวงปู่ก็ตอบไปเป็นเวลา ๑ วันกับอีก ๑ คืนเต็มๆ ไม่สามารถที่จะลุกไปเข้าห้องน้ำได้เลย ได้รับบริจาคเงิน ทอง แก้ว แหวน เพชร พลอย เป็นจำนวนมาก ซึ่งหลวงปู่ได้ยกให้กับทางวัดท่าซุงไปจนหมด เวลาที่ท่านจะสรงน้ำในแม่น้ำสะแกกรัง ซึ่งเต็มไปด้วยผักตบชวา ก็ปรากฏว่ากระแสน้ำไหลอย่างไรไม่ทราบเปิดเป็นช่องว่างให้ท่านได้ลงไปสรงน้ำ จนเป็นที่น่าอัศจรรย์ของผู้คนที่เฝ้าดูอยู่
ถึงพุทธอิสระอีกครั้ง?
หลวงปู่พุทธอิสระท่านเป็นห่วง "พุทธศาสนา" มาก เพราะปัจจุบัน "สมณะ" ที่รู้เรื่องคำสอนที่แท้จริงของพระพุทธเจ้ามีน้อยมาก สมณะส่วนใหญ่จะมุ่งไปทางปริยัติ ขาดการปฏิบัติ และปฏิเวธ ความรู้อยู่ที่ตำรา อยู่ที่ความจำไม่ได้อยู่ในใจ พ้นกึ่งพุทธกาลไปแล้วศาสนาจะเป็น "คอคอดขวด" ดังนั้น หลวงปู่ฯ ในฐานะพระมหาโพธิสัตว์ และพระมหาโพธิสัตว์องค์อื่นๆ จึงต้องมาช่วยค้ำจุนพระพุทธศาสนาให้อยู่ตลอดรอดฝั่งไปจนถึง ๕,๐๐๐ ปี
ผู้อ่านบางท่านอาจจะสงสัยว่าทำไม
"หลวงปู่" จึงอายุยังน้อย แต่ผู้คนเรียกว่า "หลวงปู่" เรื่องนี้หลวงปู่ฯ เล่าให้ฟังว่า บวชพรรษาแรกก็ตั้งใจจะไปหาอาจารย์เพื่อศึกษาหาความรู้ จึงธุดงค์ไปหา "หลวงปู่แหวน" เมื่อหลวงปู่แหวนเห็น ก็รีบมารับกลด รับบาตร ปูอาสนะให้หลวงปู่ฯ นั่ง กราบหลวงปู่และเรียกว่า "อาจารย์ปู่" บังเอิญมีนักเรียนแพทย์ติดตามหลวงปู่ไปด้วยก็เลยเรียกตามๆ กันมาจนถึงปัจจุบัน
ในสมัย พระเจ้าอโศกมหาราช เมื่อ พ.ศ. ๒๓๕ มีพระเถระ ๕ องค์ คือ พระโสณะ, พระอุตตระ, พระฌานียะ, พระภูริยะ, พระมุนียะ ได้เดินทางมาเผยแผ่ศาสนาจากพม่าไปจรดเมืองญวน และจรดแหลมมาลายู โดยได้สร้างสถูปแห่งแรก บรรจุพระบรมสารีริกธาตุ ที่เรียกว่า "พระปฐมเจดีย์" ที่จังหวัดนครปฐม
พระอุตตรเถระ ท่านอยู่ต่อที่ประเทศไทย เพื่อค้ำจุนพระพุทธศาสนาให้รอดปลอดภัย จนกว่าจะครบ ๕,๐๐๐ ปี ท่านเป็นพระโพธิสัตว์ ผู้ซึ่งจะตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าองค์ที่ ๑๐ ท่านสำเร็จอภิญญาชั้นสูง และ ปฏิสัมภิทาญาณ
ท่านเคยมาจุติเป็นพระสังฆราช แห่งลังกา และพระบรมครู ในสมัยกรุงสุโขทัย ในสมัยต้นกรุงรัตนโกสินทร์ท่านจุติเป็น พระครูเทพโลกอุดร เกี่ยวข้องกับ สมเด็จฯ วังหน้า และได้มีการขุดพบกรุพระเครื่อง พระบูชาจำนวนมากที่บวรสถานสุทธาวาส กรุงเทพฯ พบพระบูชารูปเหมือนพระครูเทพโลกอุดร ขนาดหน้าตัก ๕.๕ นิ้ว และพระเครื่องสลักชื่อด้านหน้าขององค์พระ "พระครูเทพโลกอุดร"
พระครูเทพโลกอุดร เป็นพระที่บำเพ็ญอิทธิบาท ๔ อย่างแรงกล้า จนสามารถมีชีวิตอยู่ได้หลายร้อยปี พระลูกวัดรูปหนึ่งกล่าวว่า ตอนที่พระครูเทพโลกอุดร จะมาเกิดใหม่มีร่างให้เลือกเพียง ๒ ร่างเท่านั้น คือ สุนัขและเด็กชายคนหนึ่ง ผู้ที่กำลังป่วยหนัก เป็นโรคโลหิตเป็นพิษ ในครอบครัวที่ยากจน ซึ่งถึงแก่อายุขัย พระครูเทพโลกอุดร จึงเลือกร่างของเด็กชายสุวิทย์ ทองประเสริฐ
ตั้งแต่เด็กท่านอยากจะบวชเป็นสามเณรแต่ก็ไม่มีเงิน จึงต้องทำงานจนมีเงินเก็บพอถึงได้บวชเป็นพระที่ วัดคลองเตยใน พรรษาแรกท่านธุดงค์ไปกับนักเรียนแพทย์ ๒-๓ คน ไปหาหลวงปู่แหวน ตามที่ได้เล่าไปแล้ว เมื่อลาหลวงปู่แหวนแล้ว ท่านก็ธุดงค์ลงใต้มาเรื่อยๆ ไปทางแม่น้ำสะแกกรัง พบวัดเปิดไฟสว่างไสว ก็เข้าไปนั่งที่โคนต้นไม้ ปรากฏว่า หลวงพ่อฤาษีลิงดำ ได้บอกญาติโยมไว้เมื่อสัปดาห์ก่อนว่า "พระองค์ที่ ๑๐" จะมา
หลวงปู่ซึ่งไม่ทราบอะไรอยู่ๆ ก็พบว่ามีผู้คนมายืนมุงดูกันเต็มไปหมด ผู้คนต่างก็เข้ามากราบและสอบถามธรรมะกับหลวงปู่ ซึ่งหลวงปู่ก็ตอบไปเป็นเวลา ๑ วันกับอีก ๑ คืนเต็มๆ ไม่สามารถที่จะลุกไปเข้าห้องน้ำได้เลย ได้รับบริจาคเงิน ทอง แก้ว แหวน เพชร พลอย เป็นจำนวนมาก ซึ่งหลวงปู่ได้ยกให้กับทางวัดท่าซุงไปจนหมด เวลาที่ท่านจะสรงน้ำในแม่น้ำสะแกกรัง ซึ่งเต็มไปด้วยผักตบชวา ก็ปรากฏว่ากระแสน้ำไหลอย่างไรไม่ทราบเปิดเป็นช่องว่างให้ท่านได้ลงไปสรงน้ำ จนเป็นที่น่าอัศจรรย์ของผู้คนที่เฝ้าดูอยู่