สวัสดีครับ
เรื่องมีอยู่ว่าตอนนี้ เครียดครับ
ก็เลยหาอะไรทำที่จะดึงผมออกจากความเครียด
ก็เลยมาเขียนอะไร ๆ ที่ดูมีสาระบ้าง แต่ชีวิตผมก็มี
แต่สาระ(เลว) ที่เป็นแบบอย่างที่ไม่ควรทำ
เพื่อคนที่จะกำลังทำงาน หางาน เป็นข้อคิดได้บ้าง (มั้ง)
ผมทำงานมาน่าจะ 9-10 ปีครับ เงินเดือนเคยแตะสูงสุดที่ 18000 (ไม่รวมโบนัส จริง ๆ คือ ไม่มีโบนัส)
แต่ตอนนี้อยู่ที่ 15000
ผมจบปริญญาตรี วิท-คอมครับ ปริญญาตรีใบเดียวของบ้าน
น้องของผมสองคน คนนึงน่าจะ ปวส อีกคนก็ ปวช แต่หาเงิน
ได้มากกว่าผมเยอะ เพราะฉะนั้นอย่างแรก
"วุฒิการศึกษาก็สำคัญ(สำหรับประเทศเรา) แต่ไม่ใช่ทั้งหมด"
เริ่มดูเป็นกระทู้มีสาระแล้วใช่ไหมละ
ผมจบมาแบบเกรดกลาง ๆ คือ 2.5 ความจริงไม่ถึงหรอก แต่ผมปัดเศษขึ้น
จะได้ดูถ้วน ๆ หน่อย จะปัดเป็น 3.0 ก็เกินไป
ในกลุ่มเพื่อน ๆ ที่ยังติดต่อกันอยู่บ้าง แม้ผมจะโผล่หัวไปน้อยที่สุด
แต่ก็รู้เรื่องชาวบ้านเยอะที่สุด คนที่ได้เงินเดือนมากที่สุด คือคนที่จบช้าที่สุด
และเกรดแย่กว่าผม เพราะฉะนั้น
"เกรดไม่ได้กำหนดเงินเดือนในอนาคต แต่อาจจะเหนื่อยนิดเวลาหางาน 
"
จบมาแบบความรู้ก็มีนะครับ หน้าตาก็พอได้ หุ่นนี่นักกีฬาเลย (อดีต)
แต่เวลาหางานผมเลี่ยงการสมัครงานเป็น โปรแกรมเมอร์ ทั้ง ๆ ที่คนจบสายผมทุกคนอยากเป็น เพราะ
"ความกลัว"
ใช่ครับผมกลัว กลัวว่าจะทำไม่ได้ กลัวว่าเขารับไปแล้วเราทำไม่ได้จะโดนเขาด่าเอา
ผมใช้ชีวิตมากับความกลัวคนด่า กลัวความกดดัน มาตลอด หางานแต่ละครั้งคือ หางานที่คิดว่า
ทำได้ 100% ตำแหน่งหน้าที่การงานก็เลยไม่ไปถึงไหน
ไม่ต้องกลัวครับ อย่ากลัว ถ้าคุณไม่อยากเป็นเหมือนผม อยากทำก็สมัครไป
เขารับทำไม่ได้ ก็แค่ไม่ผ่านโปร ไม่ได้ตายสักหน่อย ทดลองงานก็ได้เงินนะครับ
ได้ประสบการณ์แถมมาอีก ถามว่าทุกวันนี้ผมยังกลัวไหม 5555 ไม่อยากจะโม้
ยังกลัวอยู่ครับ ก็เลยไม่ได้ไปไหนสักที (+กับการพูดติดอ่างของผม ทำให้ไปกันใหญ่)
ผมได้งานที่แรก เส้นล้วน ๆ คือ ผมคิดว่าผมอยากทำ แต่ไม่รู้จริง ๆ อยากทำหรือเปล่าก็ไม่รู้...
เดี๋ยวกลับมาเล่าต่อ ได้เวลาเลิกงานแล้วครับ ไม่อยากอยู่เกินเวลา
กลัวเปลืองแอร์และค่าไฟที่ทำงาน
จะมีคนอ่านไหมหว้า
แก้คำบางประโยคหน่อย เพราะอ่านเองยังงงเอง พิมพ์เร็วกว่าสมอง หนึ่งใน skill ที่ผมมี
อุทาเห่า... ทำงาน 10 ปี เงินเดือน 15000
เรื่องมีอยู่ว่าตอนนี้ เครียดครับ
ก็เลยหาอะไรทำที่จะดึงผมออกจากความเครียด
ก็เลยมาเขียนอะไร ๆ ที่ดูมีสาระบ้าง แต่ชีวิตผมก็มี
แต่สาระ(เลว) ที่เป็นแบบอย่างที่ไม่ควรทำ
เพื่อคนที่จะกำลังทำงาน หางาน เป็นข้อคิดได้บ้าง (มั้ง)
ผมทำงานมาน่าจะ 9-10 ปีครับ เงินเดือนเคยแตะสูงสุดที่ 18000 (ไม่รวมโบนัส จริง ๆ คือ ไม่มีโบนัส)
แต่ตอนนี้อยู่ที่ 15000
ผมจบปริญญาตรี วิท-คอมครับ ปริญญาตรีใบเดียวของบ้าน
น้องของผมสองคน คนนึงน่าจะ ปวส อีกคนก็ ปวช แต่หาเงิน
ได้มากกว่าผมเยอะ เพราะฉะนั้นอย่างแรก
"วุฒิการศึกษาก็สำคัญ(สำหรับประเทศเรา) แต่ไม่ใช่ทั้งหมด"
เริ่มดูเป็นกระทู้มีสาระแล้วใช่ไหมละ
ผมจบมาแบบเกรดกลาง ๆ คือ 2.5 ความจริงไม่ถึงหรอก แต่ผมปัดเศษขึ้น
จะได้ดูถ้วน ๆ หน่อย จะปัดเป็น 3.0 ก็เกินไป
ในกลุ่มเพื่อน ๆ ที่ยังติดต่อกันอยู่บ้าง แม้ผมจะโผล่หัวไปน้อยที่สุด
แต่ก็รู้เรื่องชาวบ้านเยอะที่สุด คนที่ได้เงินเดือนมากที่สุด คือคนที่จบช้าที่สุด
และเกรดแย่กว่าผม เพราะฉะนั้น
"เกรดไม่ได้กำหนดเงินเดือนในอนาคต แต่อาจจะเหนื่อยนิดเวลาหางาน
จบมาแบบความรู้ก็มีนะครับ หน้าตาก็พอได้ หุ่นนี่นักกีฬาเลย (อดีต)
แต่เวลาหางานผมเลี่ยงการสมัครงานเป็น โปรแกรมเมอร์ ทั้ง ๆ ที่คนจบสายผมทุกคนอยากเป็น เพราะ
"ความกลัว"
ใช่ครับผมกลัว กลัวว่าจะทำไม่ได้ กลัวว่าเขารับไปแล้วเราทำไม่ได้จะโดนเขาด่าเอา
ผมใช้ชีวิตมากับความกลัวคนด่า กลัวความกดดัน มาตลอด หางานแต่ละครั้งคือ หางานที่คิดว่า
ทำได้ 100% ตำแหน่งหน้าที่การงานก็เลยไม่ไปถึงไหน
ไม่ต้องกลัวครับ อย่ากลัว ถ้าคุณไม่อยากเป็นเหมือนผม อยากทำก็สมัครไป
เขารับทำไม่ได้ ก็แค่ไม่ผ่านโปร ไม่ได้ตายสักหน่อย ทดลองงานก็ได้เงินนะครับ
ได้ประสบการณ์แถมมาอีก ถามว่าทุกวันนี้ผมยังกลัวไหม 5555 ไม่อยากจะโม้
ยังกลัวอยู่ครับ ก็เลยไม่ได้ไปไหนสักที (+กับการพูดติดอ่างของผม ทำให้ไปกันใหญ่)
ผมได้งานที่แรก เส้นล้วน ๆ คือ ผมคิดว่าผมอยากทำ แต่ไม่รู้จริง ๆ อยากทำหรือเปล่าก็ไม่รู้...
เดี๋ยวกลับมาเล่าต่อ ได้เวลาเลิกงานแล้วครับ ไม่อยากอยู่เกินเวลา
กลัวเปลืองแอร์และค่าไฟที่ทำงาน
จะมีคนอ่านไหมหว้า
แก้คำบางประโยคหน่อย เพราะอ่านเองยังงงเอง พิมพ์เร็วกว่าสมอง หนึ่งใน skill ที่ผมมี