เมื่อวานนี้พี่ๆเราพาแม่ไปรพ. เพราะป่วยไข้สูงและอ่อนเพลียไม่มีแรง
เค้าเริ่มกินข้าวได้น้อยตอนเย็นวันเสาร์  วันอาทิตย์ตอนเย็นก็เริ่มตัวร้อน
เราก็ทำข้าวตม  เช็ดตัว ล้างจมูก กินยาลดไข้ ถามว่าแม่ไหวมั๊ย  ไปหาหมอมั๊ย
แม่บอกไหว  นี่ไง เช็ดตัวกินข้าวแล้ว  กินยาเดี๋ยวก็หาย  แล้วก็นอนไป
ก่อนนอนเราก็เช็ดตัว แล้วให้กินยาอีกรอบ  เช้ามาก็ตัวอุ่นๆ ยังมีไข้อยู่
พี่สาวอีกคนมาพอดี  แม่เลยว่าไปอนามัยก็ได้ เราก็มาทำงาน
โทรไปพี่บอกว่าหมอว่า คออักเสบนะ  เป็นหนองเยอะเลย  ให้ยามากิน
ทีนี้เริ่มไม่ดีแล้ว  ไม่มีแรง ไข้สูง แต่มือเย็น เท้าเย็น คุณสามีเราเลยแบกขึ้นรถไปรพ.เลย
รอหมอนานเลย  หมอที่แรกรับไม่ได้ดูแม่เราเท่าไรเลย  ไปตอนบ่าย2ก็รอผลอย่างเดียว
พอเราเคลียร์งานเสร็จตามไปยังไม่รู้แน่ว่าแม่เป็นไร  เลยไปถามหมอที่เข้าเวรมาใหม่
หมอต้องมาตรวจใหม่  ว่าแม่เราเป็นคออักเสบ(บวกอาการไซนัสที่เป็นโรคประจำตัวด้วย)
ให้ยาไข้สูงและให้นอนรอดูอาการ   ผลว่าเป็นกรวยไตอักเสบอีกด้วย
เราก็ถามว่า แม่ไม่สบายมากทำไมไม่บอกเรา
เราก็ได้แต่ดูแล  หาข้าวปลา แต่ไม่ได้ตรวจโรคแบบทำกับลูก  ลูกเขยก็คอยถามตลอดว่าแม่เป็นไรป่าวๆ
แม่ก็ว่าไม่เป็นไร  แม่ไม่อยากบอกเพราะเห็นเราเหนื่อยแล้ว   งานก็ยุ่ง ลูกก็ผลัดกันป่วย พี่เราก็ทำงานยุ่งๆตลอด
เราบ่อน้ำตาแตกเลย  ว่าไม่ไหวทำไมไม่บอก แล้วเป็นเยอะอย่างนี้ ไม่สงสารเราเหรอ
เราเสียใจนะที่แม่ต้องมาป่วย มานอนลำบากแบบนี้  แม่ก็ว่า  แม่ไม่เป็นไรแล้ว  เดี๋ยวแม่ก็หาย ร้องไห้ทำไมลูก

แม่ไม่รู้หรอกว่าเราเสียใจมากนะ  ที่อยู่กับแม่แท้ๆ แต่ปล่อยให้แม่ป่วยได้ขนาดนี้
ต่อไปคงต้องตรวจสุขภาพกันเหมือนเด็กๆแล้ว  กลัวแม่เป็นเยอะอย่างนี้อีก
ถามตัวเองว่าดูแลแม่น้อยไปหรือเปล่า    คุณสาม่ก็ปลอบว่าที่เราทำอยู่นี่ยังน้อยอีกหรือ
เป็นเพราะแม่รักเรามากกว่าถึงไม่อยากให้เราลำบาก  คิดว่าตัวเองไหว..

แต่เราก็ยังเสียใจอยู่ดีค่ะ   นี่เพิ่งกลับมาจากรพ. วันนี้ไข้ลดแล้ว  ท่าทางไม่อยากอยู่รพ.แล้ว