สงสัยจังเลยค่ะว่าเราผิดปกติหรือเปล่าที่ยังไม่รู้สึกอยากมีลูกเลย
เราแต่งงานมาสักระยะแล้วค่ะ อายุเราก็เลข 3 กว่าๆแล้ว คนรอบข้างก็เร่งอยากให้มีลูก แต่เราเฉยมากเลย ไม่ได้รู้สึกกระตือรือล้นอยากมีเท่าไหร่
หลายๆครั้งก็คิดว่าไม่มีก็สบายดีนี่นา ไม่ต้องมีภาระ ทุกวันนี้ก็ไม่ได้รู้สึกขาดอะไร แต่พอเราบอกคนที่มาเร่งให้มีลูกว่าเราไม่ค่อยอยากมีทำไมหลายๆคนชอบมาพูดกดดันว่าไม่มีแล้วต่อไปจะเสียใจนะ เดี๋ยวมาเสียดายทีหลังแก้ไขไม่ได้นะ
ขู่จนเราเริ่มกลัว ว่าถ้าไม่มีลูก ต่อไปชีวิตครอบครัวเราจะแย่ จะไม่สมบูรณ์จริงๆเหรอ คือเราคิดต่างจากคนอื่นน่ะค่ะ แต่ก็ไม่แน่ใจในอนาคตว่าเราคิดผิดหรือถูก ขู่มากๆเราก็เครียดนะ
เลยอยากสอบถามค่ะว่า คนเราทำไมต้องอยากมีลูก
1. มีคนบอกเราว่า มีลูกไว้ดูแลเป็นเพื่อนยามแก่เฒ่า เราว่าไม่จริง ไม่แฟร์ด้วย รู้ได้ยังไงว่าลูกจะอยู่กับเราจนเราแก่ มันเหมือนไปกำหนดเส้นทางชีวิตตั้งแต่เขาเกิดเพื่อสนองความต้องการของตัวเองเลย สมมติเรามีลูก แล้วลูกเราต้องไปทำงานเจริญก้าวหน้าที่ต่างจังหวัด หรือเกิดไปมีครอบครัวกับชาวต่างชาติต้องย้ายจากเมืองไทย หรือลูกเกิดทำธุระกิจไม่ดี เงินขาดมือและไม่มีเวลา แล้วจะหวังให้เขามาเลี้ยงมาดูแลมาเป็นเพื่อนเราเหรอ ถ้าเกิดผิดหวังขึ้นมาเราก็ต้องน้อยใจร้องไห้กลายเป็นคนอื่นมองลูกเราเนรคุณเหรอ
เหมือนจงใจให้เขาเกิดมาเพื่อชีวิตเราเลย เราไม่ค่อยอยากหวังเท่าไหร่ มันไม่ยุติธรรมกับชีวิตเขาน่ะค่ะ เราเลยคิดว่าชีวิตเรา เราดูแลเองดีกว่า
2. บางคนบอกว่ามีลูกแล้วครอบครัวจะสมบูรณ์ เราก็ว่าตอนนี้ก็สมบูรณ์ดีอยู่แล้วนี่นา ไม่เห็นรู้สึกขาดอะไร ต่างคนก็ทำงานและก็ดูแลกันไป ภาระก็มีพอสมควรกันอยู่แล้ว จะเพิ่มภาระให้ยิ่งเหนื่อยไปเพื่ออะไร เดี๋ยวเหนื่อยๆเครียดๆก็มาทะเลาะกันอีก เกิดว่าลูกไม่ได้อย่างใจ สร้างปัญหา ก็ต้องมาเครียดใส่กันเหรอ ต่อให้เลี้ยงดีอย่างไรก็ไม่สามารถมั่นใจได้หรอกว่าลูกจะไม่มีปัญหา
3. มีลูกเพื่อคล้องใจสามีภรรยาให้อยู่คู่กัน อันนี้เราว่ายิ่งแย่เข้าไปใหญ่ คนเราอยู่ด้วยกันก็เพราะรักกันผูกพันธ์กันไม่ใช่เหรอคะ แล้วถ้าวันนึงไม่รักกันแล้วหรือฝ่ายใดเปลี่ยนใจแล้ว จะให้เอาลูกมาเป็นข้ออ้างแล้วทนอยู่ด้วยกันไป มันไม่น่าจะใช่ เหมือนต้องฝืนใจอดทนไปเพื่อลูก แล้วลูกจะมีความสุขได้ยังไง พ่อแม่เครียดแบบนั้น
อีกอย่างเราไม่เห็นว่าจะจริงเลย เช่นหลายๆคนที่เรารู้จัก มีลูกน่ารัก สามีก็ยังเจ้าชู้อยู่ดี บางทีต้องพาลูกเดือดร้อนเห็นพ่อแม่ทะเลาะกัน บ้างพาลูกไปตามพ่อถึงบ้านเมียน้อย แม่ตบกิ๊กพ่อ ด่ากันหยาบๆ มันไม่เห็นจะเป็นครอบครัวที่ดีเลย หรือบางที่ฝ่ายภรรยาเองเบื่อหน่ายสามีไม่เอาถ่านก็เลยไปรักคนอื่น แม้จะมีลูกแล้วก็ตาม แบบนี้มีลูกจะช่วยอะไร
เราคิดว่าถ้าวันใดสามีเราหมดรักเรา หรือเราเองเปลี่ยนใจก็ควรรับผิดชอบกันเอง ตอนที่แต่งงานก็ตัดสินใจร่วมกัน หากวันใดจะเปลี่ยนไปก็ควรจะเป็นเรื่องของคนสองคน ไม่เห็นต้องเอาลูกมาอ้าง มาผูกมัดกันและกันเลยนี่นา (อันนี้เราคิดเองนะคะ อาจจะผิดก็ได้)
4. มีเด็กๆบ้านจะได้สดชื่น ส่วนตัวเราเองแม้ไม่ได้ไม่ชอบเด็ก แต่ก็ไม่ได้แบบว่าชอบมากหรือชอบอยู่กับเ็ด็กๆ คือเล่นด้วยได้พักนึงแต่ให้อยู่ทั้งวันเลี้ยงเด็กคงไม่ปลื้มเท่าไหร่ เราทำงานเหนื่อย ตื่นเช้ามาก กลับค่ำ อยากพักผ่อน ไหนจะต้องดูแลสามี บางวันก็หอบงานมาทำที่บ้านอีก
อีกอย่างลูกเป็นคน ไม่ใช่เด็กอมตะที่จะคงความเป็นเด็กได้ตลอดไป วันนึงเขาก็ต้องโตขึ้น ก็คือผู้ใหญ่คนนึง จะให้เรามองเขาเป็นเด็กตลอดไปคงไม่ได้แน่ๆ มันไม่ยุตธรรมกับเขา
5. บางคนขู่เราว่าถ้าไม่มีเดี๋ยวสามีไปมีลูกกับคนอื่นนะ อันนี้เราตอบได้เลยว่าต่อให้มีลูก ถ้าหากสามีจะเกิดนอกคอกไปทำคนอื่นท้องก็คงทำอยู่ดี ไม่เห็นเกี่ยวหรือเป็นเหตุเป็นผลกันเลย ไม่ว่าเราจะมีหรือไม่มีลูก ซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้นก็ต้องมีปัญหา และเลิกกันอยู่ดีไม่ใช่เหรอ (เพราะเราไม่ใช่คนที่แบบว่าจะทนคนนอกใจได้น่ะค่ะ คือเรารักมากแต่ถ้านอกใจปุ๊บเราตัดทันที ยอมเจ็บแม้จะต้องร้องไห้จนขาดใจตาย เพราะเราถือว่าการนอกใจไม่ใช่ความผิดพลาด แต่เป็นความตั้งใจของคนไม่ซื่อสัตย์)
เรายังหาเหตุผลที่อยากจะมีลูกไม่ได้เลย อยากรู้ว่าถ้าไม่มีลูกชีวิตจะน่ากลัวอย่างที่ใครๆพากันขู่หรือเปล่า และมีเหตุผลอะไรให้คนเราอยากมีลูก รบกวนขอคำแนะนำด้วยค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะ
****ขอทราบเหตุผลที่ใครๆอยากมีลูกค่ะ เราคิดแบบนี้ผิดปกติไหมคะ****
เราแต่งงานมาสักระยะแล้วค่ะ อายุเราก็เลข 3 กว่าๆแล้ว คนรอบข้างก็เร่งอยากให้มีลูก แต่เราเฉยมากเลย ไม่ได้รู้สึกกระตือรือล้นอยากมีเท่าไหร่
หลายๆครั้งก็คิดว่าไม่มีก็สบายดีนี่นา ไม่ต้องมีภาระ ทุกวันนี้ก็ไม่ได้รู้สึกขาดอะไร แต่พอเราบอกคนที่มาเร่งให้มีลูกว่าเราไม่ค่อยอยากมีทำไมหลายๆคนชอบมาพูดกดดันว่าไม่มีแล้วต่อไปจะเสียใจนะ เดี๋ยวมาเสียดายทีหลังแก้ไขไม่ได้นะ
ขู่จนเราเริ่มกลัว ว่าถ้าไม่มีลูก ต่อไปชีวิตครอบครัวเราจะแย่ จะไม่สมบูรณ์จริงๆเหรอ คือเราคิดต่างจากคนอื่นน่ะค่ะ แต่ก็ไม่แน่ใจในอนาคตว่าเราคิดผิดหรือถูก ขู่มากๆเราก็เครียดนะ
เลยอยากสอบถามค่ะว่า คนเราทำไมต้องอยากมีลูก
1. มีคนบอกเราว่า มีลูกไว้ดูแลเป็นเพื่อนยามแก่เฒ่า เราว่าไม่จริง ไม่แฟร์ด้วย รู้ได้ยังไงว่าลูกจะอยู่กับเราจนเราแก่ มันเหมือนไปกำหนดเส้นทางชีวิตตั้งแต่เขาเกิดเพื่อสนองความต้องการของตัวเองเลย สมมติเรามีลูก แล้วลูกเราต้องไปทำงานเจริญก้าวหน้าที่ต่างจังหวัด หรือเกิดไปมีครอบครัวกับชาวต่างชาติต้องย้ายจากเมืองไทย หรือลูกเกิดทำธุระกิจไม่ดี เงินขาดมือและไม่มีเวลา แล้วจะหวังให้เขามาเลี้ยงมาดูแลมาเป็นเพื่อนเราเหรอ ถ้าเกิดผิดหวังขึ้นมาเราก็ต้องน้อยใจร้องไห้กลายเป็นคนอื่นมองลูกเราเนรคุณเหรอ
เหมือนจงใจให้เขาเกิดมาเพื่อชีวิตเราเลย เราไม่ค่อยอยากหวังเท่าไหร่ มันไม่ยุติธรรมกับชีวิตเขาน่ะค่ะ เราเลยคิดว่าชีวิตเรา เราดูแลเองดีกว่า
2. บางคนบอกว่ามีลูกแล้วครอบครัวจะสมบูรณ์ เราก็ว่าตอนนี้ก็สมบูรณ์ดีอยู่แล้วนี่นา ไม่เห็นรู้สึกขาดอะไร ต่างคนก็ทำงานและก็ดูแลกันไป ภาระก็มีพอสมควรกันอยู่แล้ว จะเพิ่มภาระให้ยิ่งเหนื่อยไปเพื่ออะไร เดี๋ยวเหนื่อยๆเครียดๆก็มาทะเลาะกันอีก เกิดว่าลูกไม่ได้อย่างใจ สร้างปัญหา ก็ต้องมาเครียดใส่กันเหรอ ต่อให้เลี้ยงดีอย่างไรก็ไม่สามารถมั่นใจได้หรอกว่าลูกจะไม่มีปัญหา
3. มีลูกเพื่อคล้องใจสามีภรรยาให้อยู่คู่กัน อันนี้เราว่ายิ่งแย่เข้าไปใหญ่ คนเราอยู่ด้วยกันก็เพราะรักกันผูกพันธ์กันไม่ใช่เหรอคะ แล้วถ้าวันนึงไม่รักกันแล้วหรือฝ่ายใดเปลี่ยนใจแล้ว จะให้เอาลูกมาเป็นข้ออ้างแล้วทนอยู่ด้วยกันไป มันไม่น่าจะใช่ เหมือนต้องฝืนใจอดทนไปเพื่อลูก แล้วลูกจะมีความสุขได้ยังไง พ่อแม่เครียดแบบนั้น
อีกอย่างเราไม่เห็นว่าจะจริงเลย เช่นหลายๆคนที่เรารู้จัก มีลูกน่ารัก สามีก็ยังเจ้าชู้อยู่ดี บางทีต้องพาลูกเดือดร้อนเห็นพ่อแม่ทะเลาะกัน บ้างพาลูกไปตามพ่อถึงบ้านเมียน้อย แม่ตบกิ๊กพ่อ ด่ากันหยาบๆ มันไม่เห็นจะเป็นครอบครัวที่ดีเลย หรือบางที่ฝ่ายภรรยาเองเบื่อหน่ายสามีไม่เอาถ่านก็เลยไปรักคนอื่น แม้จะมีลูกแล้วก็ตาม แบบนี้มีลูกจะช่วยอะไร
เราคิดว่าถ้าวันใดสามีเราหมดรักเรา หรือเราเองเปลี่ยนใจก็ควรรับผิดชอบกันเอง ตอนที่แต่งงานก็ตัดสินใจร่วมกัน หากวันใดจะเปลี่ยนไปก็ควรจะเป็นเรื่องของคนสองคน ไม่เห็นต้องเอาลูกมาอ้าง มาผูกมัดกันและกันเลยนี่นา (อันนี้เราคิดเองนะคะ อาจจะผิดก็ได้)
4. มีเด็กๆบ้านจะได้สดชื่น ส่วนตัวเราเองแม้ไม่ได้ไม่ชอบเด็ก แต่ก็ไม่ได้แบบว่าชอบมากหรือชอบอยู่กับเ็ด็กๆ คือเล่นด้วยได้พักนึงแต่ให้อยู่ทั้งวันเลี้ยงเด็กคงไม่ปลื้มเท่าไหร่ เราทำงานเหนื่อย ตื่นเช้ามาก กลับค่ำ อยากพักผ่อน ไหนจะต้องดูแลสามี บางวันก็หอบงานมาทำที่บ้านอีก
อีกอย่างลูกเป็นคน ไม่ใช่เด็กอมตะที่จะคงความเป็นเด็กได้ตลอดไป วันนึงเขาก็ต้องโตขึ้น ก็คือผู้ใหญ่คนนึง จะให้เรามองเขาเป็นเด็กตลอดไปคงไม่ได้แน่ๆ มันไม่ยุตธรรมกับเขา
5. บางคนขู่เราว่าถ้าไม่มีเดี๋ยวสามีไปมีลูกกับคนอื่นนะ อันนี้เราตอบได้เลยว่าต่อให้มีลูก ถ้าหากสามีจะเกิดนอกคอกไปทำคนอื่นท้องก็คงทำอยู่ดี ไม่เห็นเกี่ยวหรือเป็นเหตุเป็นผลกันเลย ไม่ว่าเราจะมีหรือไม่มีลูก ซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้นก็ต้องมีปัญหา และเลิกกันอยู่ดีไม่ใช่เหรอ (เพราะเราไม่ใช่คนที่แบบว่าจะทนคนนอกใจได้น่ะค่ะ คือเรารักมากแต่ถ้านอกใจปุ๊บเราตัดทันที ยอมเจ็บแม้จะต้องร้องไห้จนขาดใจตาย เพราะเราถือว่าการนอกใจไม่ใช่ความผิดพลาด แต่เป็นความตั้งใจของคนไม่ซื่อสัตย์)
เรายังหาเหตุผลที่อยากจะมีลูกไม่ได้เลย อยากรู้ว่าถ้าไม่มีลูกชีวิตจะน่ากลัวอย่างที่ใครๆพากันขู่หรือเปล่า และมีเหตุผลอะไรให้คนเราอยากมีลูก รบกวนขอคำแนะนำด้วยค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะ