เหตุเกิดเมื่อเวลาประมาณ 00.30 น. ของวันที่ 28 กรกฎาคม 2556   ที่สี่แยกขนำไร่  ระยอง

สามีดิฉันพร้อมเพื่อนอีก 2 คนได้ไปซ่อมงานที่ตราดแล้วเดินทางกลับพัทยา  ขณะที่ฝนยังตกปรอยๆ   พอถึงแยกขนำไร่  สัญญาณไฟจราจรเป็นสีเหลืองกระพริบๆ  เลยชลอรถ  ซึ่งเพื่อนของสามีเป็นคนขับ  ขอเรียกว่าเอ   สามีนั่งหน้า  คู่กับคนขับ  ส่วนอีกคนขอเรียกว่าบีนั่งในแคป

ตรงสี่แยก  เอเห็นรถของคู่กรณีได้จอดนิ่งทางด้านซ้าย  ไม่ได้ขยับรถแต่อย่างไร  เอจึงตัดสินใจขับต่อไป   แต่แล้วอยู่ๆ รถของคู่กรณีก็ขับออกมาอย่างกระชั้นชิด  เอจึงทำการเบรกรถกระทันหัน และหักพวงมาลัยเบี่ยงไปทางซ้ายเท่าที่จะทำได้  เพราะไม่อยากให้โดนคนขับ  คือสถาณการณ์ตอนนั้น สามีบอกว่าเอ  ทำดีที่สุดแล้ว  เพราะถ้าเป็นเขาขับ  ก็ไม่แน่ว่าจะพุ่งตรงไปอย่างเดียวเลย  เขาอาจจะไม่หลบเพราะกลัวรถเราจะพลิกคว่ำ ปกติสามีเป็นคนขับรถเร็ว  เขาบอกว่า ถ้าเป็นเขาขับ  ความเสียหายที่ตามมาอาจมากกว่านี้

พอเกิดอุบัติเหตุ  สามีและเพื่อนเห็นฝั่งคู่กรณีพยายามจะเบี่ยงรถขับหนีไป  เอจึงหันรถไปกักเอาไว้  ไม่ให้เขาไปได้   จากนั้นพวกเขาก็ลงจากรถกัน  เพื่อที่จะไปเจรจากับรถคู่กรณี  แต่ก็ยังไม่มีใครเปิดประตูลงมา   สามีบอกเอ ให้ไปเรียกตำรวจที่ป้อมมา  ส่วนเขาและเพื่อนอีกคนไปเรียกคนขับ  แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะเปิดประตูรถไม่ได้ หรือไรไม่ทราบ   แต่สามีเล่าว่าเขาเป็นคนเปิดประตูรถให้คู่กรณี

พอเขาลงมาก็มีอาการมึนเมาอย่างเห็นได้ชัด  และแสดงท่าทีโมโห  เขาพูดจาก Mung Ku  กับพวกเราตลอด  สามีบอกว่าประโยคแรกที่เขาลงจากรถ  เขาถามสามีเราว่า  Mung รู้ไหม ว่าKu เป็นใคร  Mung ขวางรถ Ku แบบนี้ Ku ยิง Mung ได้นะเนี่ย  สามีเราตอบกลับไปว่า  ถ้าพี่ยิงผมก็ตายฟรีนะสิ  พวกผมไม่ได้มีอะไรนะพี่  มันเป็นอุบัติเหตุแล้วพวกผมต้องเรียกประกัน ไม่มีใครอยากให้มันเกิดขึ้นหรอก  คู่กรณีก็ฉุนเฉียว พูดประมาณว่า ทางเราจะฆ่าเขา  

สามีบอกว่าคู่กรณีหนีบกระเป๋าสีดำไว้ตลอดเวลา  แต่ไม่แน่ใจว่าข้างในมีปืนหรือไม่ คู่กรณีหันหน้าไปทางบี แล้วเดินลุยเข้าไป  เขาถามบีว่า  Mung ห้อยพระอะไรวะ  แล้วทำเป็นจับปกเสื้อของเพื่อนไว้  แต่ไม่ได้กระชากหรืออะไร  แต่ลักษณะการแสดงออกของเขากร่างมาก

พอตำรวจมาถึง  ดูเหมือนตำรวจจะรู้ว่าเป็นใคร เลยพยายามดึงๆ คู่กรณีเอาไว้  แต่คู่กรณีก็โวยวายด้วยถ้อยคำหยาบคายตลอด  พวกเราสงสัยว่า  ทำไมตำรวจไม่เห็นตรวจแอลกอฮอลล์เขาเลย  ทั้งๆ ที่เห็นได้ชัดว่าเขาเมา  ถ้ากลับกันเป็นพวกเราที่เมา  จะเกิดอะไรขึ้น  คดีจะพลิกหรือไม่  พวกเราก็ยังสงสัยอยู่  กรณีนี้พวกเราก็รู้ว่าเราผิด  แต่ทางเขาเองก็ผิดเหมือนกัน  ตำรวจก็พยายามไกล่เกลี่ยดีๆ  ตำรวจพูดจาดีกับพวกเรา  ไม่ได้ด่าว่า หรือตะคอกแต่อย่างไร   

สักพักประกันก็มา  แล้วลูกน้องของคู่กรณีก็ตามมาอีก 2 คน  มีปืนเหน็บไว้ที่เอวคนนึงด้วย  ในใจสามีคิดว่า  ดีนะที่มีตำรวจอยู่ด้วย ไม่งั้นพวกเขาจะโดนอะไรบ้างก็ไม่รู้    ประกันตรวจดูรถแล้วถามถึงเหตุการณ์ก็บอกว่าให้  ต่างคนต่างซ่อม  แต่คู่กรณีไม่ยอม  เพราะเขาบอกว่ารถเขาไม่มีประกัน  เป็นรถราชการ  ซึ่งไม่ได้ทำประกัน  จะให้ทางประกันของเราซ่อมให้เขาด้วย  แต่ทางประกันของเราไม่ยอม  และทางเขาเองก็ไ่ม่ยอมเหมือนกัน ตรงนี้พวกสามีก็ได้แต่ฟังเฉยๆ  ไม่ได้พูดอะไรกัน ให้ประกันเคลียเอง

สามีบอกว่า  รู้สึกแย่มากที่เห็นข้าราชการระดับสูงของอำเภอนั้น  พูดจาและแสดงพฤติกรรมแบบนั้นออกมา   เขาคิดว่า  หากเขาไม่เอารถไปขวางเอาไว้  ก็คงจะขับหนีไปแล้ว  แต่ก็สงสัยว่าจะหนีทำไม  ในเมื่อทางฝ่ายเราไปชนเขา  ทางเราต่างหากที่ควรจะหนี  แต่ทางเราก็กลัวว่าอีกฝ่ายจะเป็นอะไรหรือเปล่า  มีใครอยู่ในรถที่บาดเจ็บไหม  จะได้ช่วยเหลือกัน  แล้วอีกอย่าง  รถเรามีประกัน พวกเราต้องมีคู่กรณีจึงจะเคลมได้

ในใจของพวกเขาไม่ได้คิดอะไร  มันเป็นเหตุการณ์ที่ฉุกละหุกมาก  คือถ้ามีใครบาดเจ็บเขาจะช่วยเหลือ  และต้องรอประกัน  เลยต้องเอารถไปขวางคู่กรณีไว้  ไม่คิดว่าจะโดนขู่แบบนั้น  

และสมมติว่า  หากทางเราเป็นฝ่ายที่โดนชน  แล้วบาดเจ็บขึ้นมา  คู่กรณีจะหนีหายไปเลยใช่ไหม  จะไม่มาดูดำดูดีเลยเหรอ  

เป็นข้าราชการระดับผู้ใหญ่  แต่ไม่มีความรับผิดชอบต่อสังคมเลย  ข่มขู่ชาวบ้านตาดำๆ แบบนี้อีก  

ตอนสายพวกเราไปที่โรงพัก  เพื่อเคลียเรื่องรถและอุบัติเหตุ  แต่คู่กรณีส่งลูกน้องมาแทน  ทั้งๆ ที่ออฟฟิศก็ติดกับสถานีตำรวจนั่นแหละ  

**ปล. ในรูป  รถบริษัทของสามีเป็นนิสสัน  ส่วนคู่กรณีเป็นโตโยต้าคะ