ไม่รู้ว่าแต่ละคนเคยเหงาๆบ้างมั้ยครับ แบบอยู่คนเดียวมันก็รู้สึกแปลกๆ ไม่มีใครสนใจ ไม่มีใครคบหา หลายๆคนก็เลยต้องการมีคนมาเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไป ผมเองก็เป็นคนนึงครับที่รู้สึกแบบนั้น รู้สึกว่าชีวิตที่ผ่านมามันก็เจอกับเรื่องราวอย่างที่คิดมาพอดู เคยมีคนผ่านเข้ามาในชีวิต แต่เข้าก็เข้ามาแค่ผ่านไปทุกคน คือแบบคุยๆกันไม่นาน เค้าก็หาเรื่องเลิกคุยบ้างอะไรบ้างต่างๆนานา หรือแบบก็หาข้ออ้างต่างๆ พูดจาแรงๆใส่ทำนองผลักไสไล่ส่งซะงั้น เห็นแบบนั้นก็ทนไม่ได้ก็เลยเป็นฝ่ายเดินออกมาเองแทบทุกครั้งไป แต่ก็ยังไม่ยอมแพ้ก็ยังใฝ่หาใหม่เรื่อยๆแต่บทสุดท้ายเหมือนเดิม จนมาถึงวันนี้เริ่มเบื่อๆ เซ็งๆ สถานการณ์ที่พอจะทำให้เจอคนที่ถูกใจก็หลายแบบ เช่น เวลากลับบ้าน บนรถ บนถนนทางเดิน ก็เจอคนที่ถูกใจ เรามองหน้าเค้า เค้ามองหน้าเรา บางครั้งก็อยากจะชวนคุย แต่ก็ไม่กล้า กลัวเค้าหาว่าโรคจิตใส่เค้าบ้าง กลัวเค้าวิ่งหนีบ้าง หรือแม้กระทั้งแบบบางครั้งเจอพนักงานหน้าตาดีๆที่ทำงาน เห็นเพื่อนร่วมงานคนอื่นเค้าชอบเค้าแซวเค้าจีบกัน ผมกลับไม่สนใจเลย ต่างกับเมื่อก่อนเจอเป็นอันต้องหาทางคุยกับเค้าให้ได้ แต่พอมาวันนี้เบื่อๆ ไม่กล้า ไม่อยากเข้าไปเจอกับเรื่องแบบนั้นอีก ก็เริ่มคิดได้ว่า เรื่องบางเรื่อง ยิ่งไขว่คว้ามันก็มีค่าเท่ากับอยู่เฉยๆหรือเปล่า บางทีบางสิ่งบางอย่างที่เราการอยากจะมี มันอาจจะถูกกำหนดให้ไม่มีอยู่แล้วก็เป็นไปได้ ไม่รู้ว่าแต่ละคนเคยคิดแบบนี้เหมือนกันหรือเปล่า อยากขอความเห็นครับ