คือตอนนี้กำลังเครียดมากค่ะ เรามาเรียนภาษาและทำไบท์อยู่ที่ร้านอาหารในญี่ปุ่น
เรากำลังจะหมดความอดทนกับเทนโจ้ที่คอยจู้จี้ เดินตามด่าเราตลอดเวลา
เราเข้าใจว่าเราทำงานผิดและลืมบ่อยๆ แต่บางครั้งที่เราไม่ผิดเค้าก็ไม่เปิดโอกาสให้เราได้อ้าปากอธิบายอะไรเลยค่ะ ใส่อย่างเดียว ไม่ฟังเลย พูดก็ไม่เชื่อด่าว่าเราโกหก รายละเอียดยิบๆย่อยๆในการทำงานร้านอาหารก็เยอะจนน่าตกใจ เอาใจใส่ทุกรายละเอียดจริงๆ
คนเดียวทำทุกหน้าที่ตั้งแต่ทำความสะอาด ขัดส้วม รับออเดอร์ เสิร์ฟอาหาร ผสมเหล้า คิดเงิน เช็คยอดเงินรายรับจากเครื่องคิดเงิน ฯลฯ
ซึ่งเครื่องคิดเงินนี่เป็นปัญหากับเรามากเพราะมีแต่คันจิ อ่านไม่ออกค่ะ เลยทำไม่ค่อยได้ ซึ่งเค้าก็ด่าเราเรื่องนี้ประจำ
ว่าแค่นี้ง่ายๆทำไมอ่านไม่ออก ใช้สมองคิดเยอะๆได้มั้ย ทำไมไม่ใช้สมอง แม้แต่เด็กอนุบาลก็ยังทำได้ ฯลฯ ประมาณนี้บ่อยมากๆๆๆ
น่าจะเห็นใจกันบ้าง เราโดนด่าตั้งแต่เราเพิ่งมาได้แค่2-3วันแรกเอง และหลังเลิกงานก็ต้องอยู่ฟังเค้าบ่นอีกเป็นชั่วโมงๆ
คงจะเป็นวัฒนธรรมองค์กรเค้าที่ต้องเข้มงวดตลอดเวลาอย่างนี้ เรารู้ว่าเราควรต้องอดทนเพราะเงินแล้วก็แค่เรียนในชม.เรียนอย่างเดียวมันไม่ค่อยได้อะไรเท่าไหร่ แต่เราไม่มีความสุขเลยค่ะ ได้แต่มานั่งร้องไห้ที่บ้าน
ทำให้ชีวิตการมาเรียนที่ญี่ปุ่นของเรากลายเป็นความเครียด ไม่อยากให้ถึงวันที่ต้องทำงาน คอยกังวลอยู่ตลอด
อยากรู้ว่าทุกคนเจออะไรแบบนี้กันบ้างไหมคะ แล้วผ่านมันมาได้ยังไง ถ้าเราลาออกตอนนี้เราจะกลายเป็นคนล้มเหลว ไม่มีความอดทนรึเปล่า
เพราะเทนโจ้เค้าบอกว่าจะไปที่ไหนก็เหมือนกันถ้าผ่านที่นี่ไม่ได้ก็ไปอยู่ที่ไหนไม่ได้
ทำไบท์ที่ญี่ปุ่น เคยทำงานอะไร เคยเจอเทนโจ้แบบไหนบ้างคะ
เรากำลังจะหมดความอดทนกับเทนโจ้ที่คอยจู้จี้ เดินตามด่าเราตลอดเวลา
เราเข้าใจว่าเราทำงานผิดและลืมบ่อยๆ แต่บางครั้งที่เราไม่ผิดเค้าก็ไม่เปิดโอกาสให้เราได้อ้าปากอธิบายอะไรเลยค่ะ ใส่อย่างเดียว ไม่ฟังเลย พูดก็ไม่เชื่อด่าว่าเราโกหก รายละเอียดยิบๆย่อยๆในการทำงานร้านอาหารก็เยอะจนน่าตกใจ เอาใจใส่ทุกรายละเอียดจริงๆ
คนเดียวทำทุกหน้าที่ตั้งแต่ทำความสะอาด ขัดส้วม รับออเดอร์ เสิร์ฟอาหาร ผสมเหล้า คิดเงิน เช็คยอดเงินรายรับจากเครื่องคิดเงิน ฯลฯ
ซึ่งเครื่องคิดเงินนี่เป็นปัญหากับเรามากเพราะมีแต่คันจิ อ่านไม่ออกค่ะ เลยทำไม่ค่อยได้ ซึ่งเค้าก็ด่าเราเรื่องนี้ประจำ
ว่าแค่นี้ง่ายๆทำไมอ่านไม่ออก ใช้สมองคิดเยอะๆได้มั้ย ทำไมไม่ใช้สมอง แม้แต่เด็กอนุบาลก็ยังทำได้ ฯลฯ ประมาณนี้บ่อยมากๆๆๆ
น่าจะเห็นใจกันบ้าง เราโดนด่าตั้งแต่เราเพิ่งมาได้แค่2-3วันแรกเอง และหลังเลิกงานก็ต้องอยู่ฟังเค้าบ่นอีกเป็นชั่วโมงๆ
คงจะเป็นวัฒนธรรมองค์กรเค้าที่ต้องเข้มงวดตลอดเวลาอย่างนี้ เรารู้ว่าเราควรต้องอดทนเพราะเงินแล้วก็แค่เรียนในชม.เรียนอย่างเดียวมันไม่ค่อยได้อะไรเท่าไหร่ แต่เราไม่มีความสุขเลยค่ะ ได้แต่มานั่งร้องไห้ที่บ้าน
ทำให้ชีวิตการมาเรียนที่ญี่ปุ่นของเรากลายเป็นความเครียด ไม่อยากให้ถึงวันที่ต้องทำงาน คอยกังวลอยู่ตลอด
อยากรู้ว่าทุกคนเจออะไรแบบนี้กันบ้างไหมคะ แล้วผ่านมันมาได้ยังไง ถ้าเราลาออกตอนนี้เราจะกลายเป็นคนล้มเหลว ไม่มีความอดทนรึเปล่า
เพราะเทนโจ้เค้าบอกว่าจะไปที่ไหนก็เหมือนกันถ้าผ่านที่นี่ไม่ได้ก็ไปอยู่ที่ไหนไม่ได้