ไปมา3ปีแล้ว ทุกปีก็คล้ายๆกัน แต่ปีนี้นี่สุดยอดมากจนต้องขอมาตั้งกระทู้ซะหน่อยครับ

พอลงทะเบียนเสร็จก็ไปต่อคิวตักข้าว ซึ่งคิวก็ย้าวยาว ก็เลยเลือกต่อแถวที่สั้นที่สุด ซึ่งก็ยาวอยู่ดี แต่แหมสุดท้ายโดนป้าที่หน้าตาดูร่วงโรย เอ้ย อิดโรยตัดหน้าจนได้ ไอ้เราก็ได้แต่ปลงขั้นแรก คิดว่าป้าเขาคงจะเป็นกรดไหลย้อนมั้ง ถึงต้องรีบกินตรงเวลาอะนะ

ตักข้าวเสร็จก็ต้องไปพจญเข้าคิวตักน้ำกันต่อ คราวนี้ไม่มีใครแซง พอถึงคิวปุ๊บที่ไหนได้น้ำดันใกล้หมดแล้ว เลยต้องมีการเอียงถังกันหน่อย เห็นป้าท่านนึงดูปราถนาดีเดินดุ่มๆเข้ามานึกว่าจะช่วย แต่ป้าท่านกลับเอามือคว้านน้ำแข็งในถังไปใส่แก้วแกแล้วก็เดินจาก ไอ้เราก็ได้แต่ปลงขั้นสอง หวังว่าตอนป้าเข้าห้องน้ำแล้วจะล้างมือด้วยนะครับ

ถึงตาของหวานคือไอติม ไอ้เราแย่งกินไม่ทันชาวบ้านอยู่แล้ว แต่พอเดินไปใกล้ที่ที่เขาแย่งไอติมกันอยู่ มีป้าใจดียื่นไอติมมาให้หนึ่งแท่ง เลยได้กินซะงั้น แต่มือป้าท่านอีกข้างกำลังเอาถุงไอติมถุงใหญ่เก็บใส่ถุงส่วนตัวไป ไอ้เราก็ได้แต่ปลงขั้นสาม หวังว่าป้าแกคงพกตู้เย็นมาจากบ้านด้วยนะ เดียวไอติมละลายหมดพอดีนะครับ

อนิจจา มีคนได้กิน ฉันใด ย่อมมีคนที่ไม่ได้กิน ฉันนั้น พอประธานเริ่มเปิดประชุมแทนที่จะได้คุยตามวาระ แต่กลับต้องสวมวิญญาณท่านเปารับร้องทุกข์ต่อคนที่ได้รับไอติมไม่ทัน เอ้ย...ต่อคนที่ได้รับความไม่เป็นธรรม ไอ้เราก็ได้แต่ปลงขั้นสี่ หวังว่าลุงๆป้าๆที่อดกินทั้งหลายจะไม่เป็นลมล้มพับจนต้องหามส่งวัดหัวลำโพง เอ้ย...โรงพยาบาลซะก่อนนะครับนะ