อ่านหลายๆความเห็นแล้ว เรื่องปันปัน แล้ว นึกถึงฉาก มโน ของดาว ในฮอร์โมน เลยครับ

หลายๆความเห็น เหยียบซะจมดิน

หลายๆความเห็นด่าเหมือนน้องเค้าไปฆ่าใครตายมา

ทั้งประนาม หยามเหยียด

ถ้าผมเป็นตัวน้องเค้า ผมคงคิดนะ ว่าด่ากันขนาดนี้ถ้าไม่ตายๆไปซะ เรื่องคงไม่จบ

ผมนึกถึงในซีรีส์ ตอนดาวมโน ว่าไปซื้อยาคุม แล้วเจอเภสัชด่าใส่เลยครับ

แล้วทั้งกลัว ทั้งกดดัน สารพัดจะเครียด

ตัวเองผิดพลาดไปแล้ว จะมองไปทางไหน ทั้งเพื่อน พ่อ แม่ สังคม

มีแต่กระหน่ำ ซ้ำให้จม ให้ตาย

นี่แหละตรงมาก ตรงที่สุด

ถ้าเมื่อไหร่ เด็กทำผิด แล้วเราเอาแต่ด่า แต่ประจาน

ผมบอกได้เลย ไอ้ที่หวังๆ ว่าเด็กคนอื่นเห็นแล้วจะไม่ทำตามนะ ไม่มีทาง

เด็กจะคิดเลยว่า ชั้นจะไม่พลาดอย่างยายนี่ ชั้นจะไม่บอกใครแน่นอน ชั้นจะแก้ปัญหาเอง ชั้นจะไม่ยอมโดนประนาม

ผมอยากถามหน่อย พวกคุณๆทั้งหลายรู้ได้ไง ว่าลูกๆหลานๆคุณ อยู่นอกบ้านแล้วเป็นยังไง ทำไรไม่ดีรึป่าว

ปัญหา มันไม่ได้อยู่ที่พวกเค้าทำอะไรนอกบ้าน แต่มันอยู่ที่เค้าทำไปแล้ว หรือจะกำลังจะทำ

เค้ามาบอกคุณรึป่าว

เคสปันปันนี่แหละ ตัวอย่างทั้งดี และไม่ดี ที่จะสอนลูกหลานพวกคุณ รวมถึงพวกผู้ใหญ่ด้วย

ว่าถ้าเด็กมีปัญหา ต้องบอกพ่อ แม่ให้ไว ยังไง พ่อแม่ ก้อคือที่พึ่งที่ดีที่สุดเสมอ แล้วเรื่องจะไม่ร้ายแรง หรือเบาลง

พ่อแม่ ก้อต้องทำตัวให้ดี พูดได้ อธิบายให้เค้าเข้าใจ ไม่ใช่เอะอะด่า เอะอะ ตะคอก เอะอะไม่ให้อภัย

เด็กที่ไหนมันจะอยากคุย

เค้าทำผิดเแล้ว ต้องอธิบาย ต้องพูด ลงโทษก้อส่วนลงโทษ ไม่ใช่ประจาน