คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 3
เราเคยเป็นแบบเพื่อนคุณ ย้อนกลับไปมอง เพื่อนที่ปฏิเสธเราไปแต่ละคน ก็ช่วยอะไรเราไม่ได้หรอก เราต้องรักษาแผลใจด้วยตัวเอง
คนแรก ตัดเพื่อนกับเราไปเลย ตอนนั้นเสียใจมากๆ เป็นครั้งแรกด้วย เลยเจ็บนานมากๆ
คนที่สอง ยังคงทำตัวสนิทสนมกับเราเหมือนเดิม เราก็ตัดใจไม่ขาดซะที เลยเลือกที่จะเว้นระยะออกมาทำใจแอง เจ็บเหมือนกัน แต่ไม่นานเท่าครั้งแรก
เรารู้ว่า คนที่ปฏิเสธเราไป ไม่ว่าเค้าจะทำยังไง หายไปจากเรา หรือ ยังคงเป็นเพื่อนเราอยู่ มันไม่ได้มีผลเท่าไหร่ เพราะยังไงก็เสียใจอยู่ดี
เหตุผลจริงๆที่ทำให้เราทำใจได้ คือ เวลา, ประสบการณ์ขีวิต, ธรรมะ, ครอบครัว
แล้วพอมองย้อนกลับไป เรากลับรู้สึกขอบคุณคนที่เคยปฏิเสธเราไปทุกคน เพราะ เราได้บทเรียนชีวิตเยอะมากจากความผิดหวังตรงนั้น
อย่างน้อย เราก็รู้ว่า ใครที่รักและสำคัญกับเราที่สุด และ สัจธรรมชีวิตคืออะไร
พอเราตัดใจได้ เค้าก็ไม่มีอิทธิพลกับชีวิตเราอีกเลย แล้วเราก็เป็นอิสระอีกครั้ง ไม่ต้องเอาใจไปผูกกับใคร รู้สึกสนใจด้านอื่นๆของชีวิตมากกว่าความรัก
เราเลยอยากจะแนะนำว่า ไม่ว่าคุณจะทำอะไร ก็พยายามรักษาน้ำใจเค้าให้มากที่สุด เพราะ เค้าเสียใจอยู่ แต่สุดท้ายแล้ว คนที่จะช่วยเค้าได้จริงๆคือตัวเค้าเอง
คนแรก ตัดเพื่อนกับเราไปเลย ตอนนั้นเสียใจมากๆ เป็นครั้งแรกด้วย เลยเจ็บนานมากๆ
คนที่สอง ยังคงทำตัวสนิทสนมกับเราเหมือนเดิม เราก็ตัดใจไม่ขาดซะที เลยเลือกที่จะเว้นระยะออกมาทำใจแอง เจ็บเหมือนกัน แต่ไม่นานเท่าครั้งแรก
เรารู้ว่า คนที่ปฏิเสธเราไป ไม่ว่าเค้าจะทำยังไง หายไปจากเรา หรือ ยังคงเป็นเพื่อนเราอยู่ มันไม่ได้มีผลเท่าไหร่ เพราะยังไงก็เสียใจอยู่ดี
เหตุผลจริงๆที่ทำให้เราทำใจได้ คือ เวลา, ประสบการณ์ขีวิต, ธรรมะ, ครอบครัว
แล้วพอมองย้อนกลับไป เรากลับรู้สึกขอบคุณคนที่เคยปฏิเสธเราไปทุกคน เพราะ เราได้บทเรียนชีวิตเยอะมากจากความผิดหวังตรงนั้น
อย่างน้อย เราก็รู้ว่า ใครที่รักและสำคัญกับเราที่สุด และ สัจธรรมชีวิตคืออะไร
พอเราตัดใจได้ เค้าก็ไม่มีอิทธิพลกับชีวิตเราอีกเลย แล้วเราก็เป็นอิสระอีกครั้ง ไม่ต้องเอาใจไปผูกกับใคร รู้สึกสนใจด้านอื่นๆของชีวิตมากกว่าความรัก
เราเลยอยากจะแนะนำว่า ไม่ว่าคุณจะทำอะไร ก็พยายามรักษาน้ำใจเค้าให้มากที่สุด เพราะ เค้าเสียใจอยู่ แต่สุดท้ายแล้ว คนที่จะช่วยเค้าได้จริงๆคือตัวเค้าเอง
แสดงความคิดเห็น
เมื่อเพื่อนสนิทบอกว่า รักมาก..
อะไรหลายๆที่ทำให้เดาได้ว่าเค้าคิดกับเราเกินเพื่อนแล้วจริงๆ ก็เคยห้ามเค้านะ ไม่อยากให้เค้าคิดไปไกล เพื่อนกันมันไม่ดี
หลายครั้งที่ถามว่า เห้ย ชอบเราหรอ ชอบมากมั้ย เค้าก็คอยปฏิเสธตลอดว่า ป่าวๆ คืออยากจะให้เค้าพูดอ้ะ
อยากให้เค้าพอ หยุดความรู้สึกไว้แค่นั้น เพราะเราไม่ได้คิดอะไรกับเค้าเลยจริงๆ พักหลังเพื่อนๆเค้าก็จะชอบมาบอกว่า
เค้าชอบเรา เค้ารักเรา นุ้นนั่นนี่ แต่เราก็ปฏิเสธชัดเจนไปแล้วนะคะว่า เพื่อนกัน เลิกให้ความหวัง จบนะ
ตอนนี้เหมือนจะหยุดไม่ไหวแล้วจริงๆ เราจะไปเรียนต่อที่อื่นน่ะคะ ก็ไม่ไกลแค่ ตจว
เค้าไม่อยากให้เราไป ไม่อยากจากกัน ดูเค้าอาการแย่นะคะ เพื่อนเค้าก็มาพูดให้เราฟังอีกละ
เจอหน้ากัน ก็ยังปกติดีอยู่นะคะ แต่ก็ได้แต่ปลอบใจว่ายังไงก็ได้เจอกันอีก ยังไงก็ไม่ขาดติดต่อแน่ๆ เค้าก็แอบไปร้องไห้อ้ะ
ไม่รู้จะบอกให้เค้ารู้สึกดีขึ้นยังไงอ้ะค่ะ เราก็อยากเก็บความเป็นเพื่อนไว้ ความรู้สึกดีๆที่มีให้เราก็ขอบคุณ
ไม่รู้จะปลอบใจยังไงจริงๆ