ทำไมเวลาเราจะลาออก ถึงมาทำดีกับเราจังครับ เห้อ...

ตอนผมทำงานทำไมไม่ทำดีด้วยละ เอาแต่ตัวเองเป็นหลัก
ด่าโน้นนี่นั่น เอาความคิดตัวเองเป็นหลัก ทั้งที่เราเตือนหลายรอบแล้วว่า ถ้าเป็นแบบนี้เราจะเปลี่ยนงานแน่ๆ
ถ้าไม่ให้อำนาจในการตัดสินใจเรา คิดถึงแต่ผลงานของตัวเอง โยนขี้ให้ผมตลอด
เมคอัพข้อมูลบ้าง ทั้งที่ไม่ใช่เรื่องจริง  ไม่แก้ไขปัญหาที่ความจริง ตัดสินใจพลาดไปแล้วแต่ไม่ยอมแก้ไข
ทั้งที่รู้ว่าความสามารถผมมันไปที่ไหนก็ได้  แล้วเคยเขียนจดหมาย เคยพูดจาแล้ว ผมเองรู้สึกยังไงก็ยังงงั้น
สุดท้ายก็เหมือนเดิม จนกระทั่งผมลาออก ....
ผมเองก้ไม่ค่อนสนเรื่องเงินเท่าไร มีเงินเท่าไรก็จ้างผมไม่ได้ ถ้าไม่จ้างผมด้วยความรู้สึกที่ดี
พอผมจะลาออกเท่านั้น เปลี่ยนหน้ามือเป็นหลังมือเลย เราบอกให้ทำอะไรก็ยอมไปหมด
ทำไมช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันไม่ทำดีกับผม  พอผมลาออกเท่านั้น เปลี่ยนจากดินเป็นดาวเลย
หลายๆที่เป็นแบบนี้เหมือนกันป่าวครับ     สงสัยมาก...