คบกันมาปีกว่าเเล้วค่ะ
คุยโทรศัพท์กันเกือบทุกวัน เจอหน้ากันบ้าง อาทิตย์ล่ะครั้ง สองอาทิตย์ครั้ง
เเต่ล่าสุด ไม่ได้เจอกันเป็นเดือนเเล้วค่ะ ด้วยเหตุผลที่ว่า ต่างฝ่ายต่างมีเวลาว่างไม่ตรงกัน
ทั้งๆที่จริงเเล้ว ระยะทาง ระหว่างเรากับเค้า นั่งรถไปหากัน เเค่ 40 นาที ก็ได้เจอกันเเระ
เเต่เอาเถอะค่ะ จะโทษเค้าฝ่ายเดียวก็ไม่ได้ เพราะเวลาว่างเราไม่ตรงกันจริงๆ เราว่าง เค้าไม่ว่าง เค้าว่าง เราไม่ว่าง
เเล้วเราก็อยู่ในสภาพนี้มาเรื่อยๆ คุยโทรศัพท์ วันละ 15 -20 นาที บางวันก็ไม่ได้คุย
นานๆจะเจอกันซักครั้ง
เค้าก็มาในบริเวณที่เราอยู่บ่อยนะค่ะ เเต่มาเเล้วก็กลับ จะรอให้ถึงเวลาที่เราเลิกงาน เเล้วเจอกันหน่อยก็ไม่ได้
ยิ่งเราเป็นคนขี้น้อยใจ คิดมาก อยู่ด้วย พอเรางอน เค้าก็มาทำตัวฮาๆ เอาตัวรอดไปได้อีก
จนเรารู้สึกว่า ไม่ไหว เหนื่อย มันรู้สึกฝืนใจ ที่ต้องอยู่เเบบนี้
เลยตัดสินใจบอกเลิก บอกเลิกทั้งๆที่เราก็ยังรักเค้านั้นแหละ
ครั้งเเรก เราบอกเลิก เค้าก็มาพรรณนา ว่ารักเรา ยังนู้นยังงี้ จะทำตัวใหม่ จะมาหาเลย เนี้ยพรุ่งนี้จะมาหาเลย
เลยก็... ฟิ้วววว.. กลับไปเป็นเหมืนเดิม สุดท้ายเเล้วก็ไม่ได้เจอ
เราก็สังเกตพฤติกรรมเค้าไปพักนึง ประมาณ 1 เดือน เค้าก็ยังอยู่เหมือนเดิม ทำตัวเหมือนเดิม
เราก็เลย ตัดสินใจบอกเลิกอีกครั้ง ครั้งนี้บอกเเบบจริงจังเลยค่ะ ตัดสินใจจะเลิกจริงๆ
เศร้านะค้ะ ตอนที่เลิกกันไป .. .. เเล้วก็ห่างกันไป 3 วัน โผล่มาขอคืนดี เเต่เราตัดสินใจ จะเลิกจริงๆ เลยยืนยัน เหมือนเดิม
เเล้วหายไปอีก 1 อาทิตย์ กลับมาขอคืนดี รูปแบบการขอคืนดี ก็แบบเดิมค่ะ พรรณนาว่าเราเราจริงๆ รู้สึกว่าอยู่ไม่ได้หรอกที่ไม่มีเรา (แหมะ!!)
เราก็เริ่มใจอ่อนอีก เเต่ครั้งนี้ เราบอกเค้าว่า จะขอคิดดูก่อน เเต่ก็เริ่มจะคุยกันเหมือนเดิม
เเล้วนี้ขนาด ยังไม่คืนดีกันเต็มรูปแบบ ก็รู้สึกได้ ว่าเค้าเริ่มกลับไปเป็นเหมือนเดิมอีกแระ
เราก็เลย สงสัย ว่าที่เค้าทำอยู่อ่ะ เหมือนไม่ได้รักเราสักเท่าไหร่ เเต่ทำไมบอกเลิกทุกๆครั้ง ต้องมายื้อ ไม่ให้ไปด้วยล่ะค่ะ
ถ้าเป็นเบบนี้ ยังทำตัวเเบบนี้ เราว่า ต่างคนต่างอยู่คนเดียว มันจะสบายใจกว่ามั้ย??
ไม่เข้าใจ จริงๆค่ะ..
ทั้งๆที่ ไม่ดูเเล ไม่ใส่ใจ เเต่ทำไมเวลาเราขอเลิก เเล้วถึงไม่ปล่อยเราไปค่ะ
คุยโทรศัพท์กันเกือบทุกวัน เจอหน้ากันบ้าง อาทิตย์ล่ะครั้ง สองอาทิตย์ครั้ง
เเต่ล่าสุด ไม่ได้เจอกันเป็นเดือนเเล้วค่ะ ด้วยเหตุผลที่ว่า ต่างฝ่ายต่างมีเวลาว่างไม่ตรงกัน
ทั้งๆที่จริงเเล้ว ระยะทาง ระหว่างเรากับเค้า นั่งรถไปหากัน เเค่ 40 นาที ก็ได้เจอกันเเระ
เเต่เอาเถอะค่ะ จะโทษเค้าฝ่ายเดียวก็ไม่ได้ เพราะเวลาว่างเราไม่ตรงกันจริงๆ เราว่าง เค้าไม่ว่าง เค้าว่าง เราไม่ว่าง
เเล้วเราก็อยู่ในสภาพนี้มาเรื่อยๆ คุยโทรศัพท์ วันละ 15 -20 นาที บางวันก็ไม่ได้คุย
นานๆจะเจอกันซักครั้ง
เค้าก็มาในบริเวณที่เราอยู่บ่อยนะค่ะ เเต่มาเเล้วก็กลับ จะรอให้ถึงเวลาที่เราเลิกงาน เเล้วเจอกันหน่อยก็ไม่ได้
ยิ่งเราเป็นคนขี้น้อยใจ คิดมาก อยู่ด้วย พอเรางอน เค้าก็มาทำตัวฮาๆ เอาตัวรอดไปได้อีก
จนเรารู้สึกว่า ไม่ไหว เหนื่อย มันรู้สึกฝืนใจ ที่ต้องอยู่เเบบนี้
เลยตัดสินใจบอกเลิก บอกเลิกทั้งๆที่เราก็ยังรักเค้านั้นแหละ
ครั้งเเรก เราบอกเลิก เค้าก็มาพรรณนา ว่ารักเรา ยังนู้นยังงี้ จะทำตัวใหม่ จะมาหาเลย เนี้ยพรุ่งนี้จะมาหาเลย
เลยก็... ฟิ้วววว.. กลับไปเป็นเหมืนเดิม สุดท้ายเเล้วก็ไม่ได้เจอ
เราก็สังเกตพฤติกรรมเค้าไปพักนึง ประมาณ 1 เดือน เค้าก็ยังอยู่เหมือนเดิม ทำตัวเหมือนเดิม
เราก็เลย ตัดสินใจบอกเลิกอีกครั้ง ครั้งนี้บอกเเบบจริงจังเลยค่ะ ตัดสินใจจะเลิกจริงๆ
เศร้านะค้ะ ตอนที่เลิกกันไป .. .. เเล้วก็ห่างกันไป 3 วัน โผล่มาขอคืนดี เเต่เราตัดสินใจ จะเลิกจริงๆ เลยยืนยัน เหมือนเดิม
เเล้วหายไปอีก 1 อาทิตย์ กลับมาขอคืนดี รูปแบบการขอคืนดี ก็แบบเดิมค่ะ พรรณนาว่าเราเราจริงๆ รู้สึกว่าอยู่ไม่ได้หรอกที่ไม่มีเรา (แหมะ!!)
เราก็เริ่มใจอ่อนอีก เเต่ครั้งนี้ เราบอกเค้าว่า จะขอคิดดูก่อน เเต่ก็เริ่มจะคุยกันเหมือนเดิม
เเล้วนี้ขนาด ยังไม่คืนดีกันเต็มรูปแบบ ก็รู้สึกได้ ว่าเค้าเริ่มกลับไปเป็นเหมือนเดิมอีกแระ
เราก็เลย สงสัย ว่าที่เค้าทำอยู่อ่ะ เหมือนไม่ได้รักเราสักเท่าไหร่ เเต่ทำไมบอกเลิกทุกๆครั้ง ต้องมายื้อ ไม่ให้ไปด้วยล่ะค่ะ
ถ้าเป็นเบบนี้ ยังทำตัวเเบบนี้ เราว่า ต่างคนต่างอยู่คนเดียว มันจะสบายใจกว่ามั้ย??
ไม่เข้าใจ จริงๆค่ะ..