คือผมมีแฟนแล้วคบกันมา 7 ปีเขาทำงานอยุ่เมืองนอกแต่เราไปมาหาสู่กันปีละครั้งแล้วก็คุยกันผ่านไลน์ผ่าน skype เกือบทุกวัน เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อเดือนที่แล้วผมได้เจอกับคนคนหนึ่งซึ่งเป็นเพื่อนของเพื่อนผม ครั้งแรกที่เราเจอกันก็รู้สึกดีต่อกันเลยแลกเบอร์แลกไลน์แล้วก็คุยกันมาเรื่อยๆจนกระทั่งคืนหนึ่งเราเกือบมีอะไรกันแต่ไม่มีเพราะเราทั้งสองต่างควบคุมตัวเองไว้ได้เพราะเราตกลงว่าไม่อยากให้ความสัมพันธ์ของเราจบลงแค่นี้ หลังจากคืนนั้นเราก็ติดต่อกันมาเรื่อยๆ นัดทานข้าวกัน ทำกิจกรรมร่วมกันแล้วมันทำให้เกิดเป็นความรู้สึกดีๆ ตลอดระยะเวลาที่คบกันเขาก็บอกกับผมเสมอว่าเขาก็มีคนที่คุยๆอยู่ด้วยนะ รับได้ไหม ถ้ารับได้ก็คบกันต่อไป แต่ที่ผมรุ้สึกไม่ดีคือเวลามีคนโทรมาหาเขาแล้วผมรู้สึกเจ็บนั่นอาจเป็นเพราะว่าเป็นกรรมที่ผมทำกับแฟนที่เมืองนอกไว้ จากที่เคยใช้เวลาคุยกันหลายๆนาทีผมก็ค่อยๆลดบทสนทนาลงเพราะใจผมอยู่กับคนใหม่ที่พึ่งเจอ ณ.วันนี้ผมเลยคิดที่จะถอยห่างจากคนใหม่แล้วกลับไปเอาใจใส่คนเก่า ก่อนที่อะไรๆจะสายเกินไป เพราะอย่างน้อยผมกับแฟนใหม่ก็ยังไม่มีอะไรกัน คงจะเก็บความรุ้สึกดีๆที่มีให้กันในฐานะเพื่อน ผมเชื่อเสมอว่าถ้าคนเรายังมีความรักต่อกัน คงไม่มีใครทำให้อีกฝ่ายต้องเสียใจ เว้นแต่จะหมดรักแล้ว ฝากไปยังทุกคนนะครับ ความรัก บางครั้งเราต้องเลือกความถูกต้องมากกว่าเลือกเสียงหัวใจ เพราะถ้าเสียคนที่เขารักเราไปแล้วสุดท้ายเราต้องมานั่งเสียใจและอยุ่เพียงลำพัง
ว่าด้วยเรื่องของความรัก คุณจะเลือกตามเสียงของหัวใจหรือเลือกความถูกต้อง ถ้าเลือกตามเสียงของหัวใจถือว่าผิดศิลหรือเปล่า