จากประสพการณ์ของผม ทำให้ผมคิดยังงั้นจริงๆ แต่ก่อนอื่นผมขอเกริ่นถึงที่มาที่ไปสักหน่อย

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา โปรแกรมภาษาใหม่ๆได้แข่งขันกันในเรื่อง Conciseness (short, clean, readable)
ซึ่งก็คือความสั้นกระชับของ code ที่เขียนออกมานั่นเอง ผมเชื่อว่ากระแสดังกล่าวเกิดขึ้นหลังจากภาษา
Python กำเนิดขึ้นมาไม่นาน Python นั้นมีจุดเด่นที่มีโครงสร้างไวยากรณ์ ที่สั้น กระชับ คำสั่งที่สื่อความหมาย
ทำให้เขียนโปรแกรมได้ง่าย และเมื่อเขียนโค้ดเสร็จออกมาแล้ว ก็อ่านง่ายได้ใจความ เข้าใจง่ายพอๆกับอ่าน
คู่มือทำกับข้าวเลยทีเดียว (เว่อไปมั้ย...) และแนวคิดนี้ได้กลายเป็นต้นแบบของภาษา Ruby และภาษาใหม่ๆ
อีกหลายตัวที่เกิดขึ้นตามมา (โค้ด Python, Ruby ที่เอามาอวดกันส่วนใหญ่ความยาวเพียง 1-10 บรรทัด
แต่น่าทึ่ง เพราะหากเขียนด้วย Java มันอาจยาวถึง 5-30 บรรทัดหรือมากกว่านั้น)


โปรแกรมเมอร์ส่วนใหญ่จึงมองว่า แนวคิดดังกล่าวช่วยทุ่นเวลาในการเขียนโปรแกรม (เริ่มตั้งแต่เรียนรู้
ออกแบบ พัฒนา ไปจนถึงแก้ไขปรับปรุง) ได้อย่างมาก และนั่นทำให้ Java, C, C++ ถูกมองว่ารุ่มร่าม
(Verbose) เทอะทะ ล้าสมัย เมื่อเทียบกับ Python, Ruby และภาษาอื่นๆที่แนวคิดเดียวกัน ดูรูปประกอบ
แล้วจะเข้าใจ



ภาพจาก http://pythonconquerstheuniverse.wordpress.com/2009/10/03/python-java-a-side-by-side-comparison/