แม้ใครจะมีความสุขมากมายสักเพียงใดก็ตาม แต่ก็หาได้หลุดพ้นจากความทุกข์ไปได้ เพราะความสุขกับความทุกข์เป็นของคู่กัน เมื่อมีความสุขก็ย่อมที่จะมีความทุกข์ตามมา ยิ่งมีสุขมาก ความทุกข์ก็จะมากตามไปด้วย (เพราะความสุขทำให้เกิดความยึดถือว่ามีตัวตนเป็นผู้ยึดถือ)
ถ้าปรารถนาจะไม่มีความทุกข์ ก็มีทางเดียวคือ ไม่ยินดีในความสุข เพราะเป็นไปไม่ได้ที่จะมีความสุขโดยไม่มีความทุกข์ แต่ก็ยากที่จะมีใครที่ไม่ยินดีในความสุข ดังนั้นผู้ที่จะหลุดพ้นจากความทุกข์จึงมีน้อยมาก แม้คนที่จะเข้าใจว่าความสุขเป็นเหตุให้เกิดความทุกข์ก็ยังมีน้อย
วิธีที่จะหลุดพ้นจากอำนาจของความสุขได้ก็ต้องใช้ปัญญามาพิจารณาให้เห็นความไม่เที่ยงแท้ของความสุข และโทษภัยจากความทุกข์ที่เกิดมาจากความสุขให้มาก จิตจึงจะมีความเบื่อหน่าย(นิพพิทา)ในความสุขได้ อีกทั้งยังต้องมีสมาธิมาช่วยจึงจะทำให้จิตหลุดพ้นจากอำนาจของความสุขทั้งหลายได้ และเมื่อหลุดพ้นจากอำนาจของความสุข ก็จะทำให้หลุดพ้นจากความทุกข์อันเป็นปัญหาที่ใหญ่ที่สุดของมนุษย์ได้
ความทุกข์คือปัญหาที่ใหญ่ที่สุดสำหรับมนุษย์ทุกคน
ถ้าปรารถนาจะไม่มีความทุกข์ ก็มีทางเดียวคือ ไม่ยินดีในความสุข เพราะเป็นไปไม่ได้ที่จะมีความสุขโดยไม่มีความทุกข์ แต่ก็ยากที่จะมีใครที่ไม่ยินดีในความสุข ดังนั้นผู้ที่จะหลุดพ้นจากความทุกข์จึงมีน้อยมาก แม้คนที่จะเข้าใจว่าความสุขเป็นเหตุให้เกิดความทุกข์ก็ยังมีน้อย
วิธีที่จะหลุดพ้นจากอำนาจของความสุขได้ก็ต้องใช้ปัญญามาพิจารณาให้เห็นความไม่เที่ยงแท้ของความสุข และโทษภัยจากความทุกข์ที่เกิดมาจากความสุขให้มาก จิตจึงจะมีความเบื่อหน่าย(นิพพิทา)ในความสุขได้ อีกทั้งยังต้องมีสมาธิมาช่วยจึงจะทำให้จิตหลุดพ้นจากอำนาจของความสุขทั้งหลายได้ และเมื่อหลุดพ้นจากอำนาจของความสุข ก็จะทำให้หลุดพ้นจากความทุกข์อันเป็นปัญหาที่ใหญ่ที่สุดของมนุษย์ได้