อรุณสวัสครับน้าๆ วันนี้ผมอยากจะมาเล่าเรื่องให้ฟังซักสองเรืื่อง จากการออกปั่นเช้านี้
1. ใจดีสู้หมา
คือว่าผมกำลังสร้างบ้านใหม่อยู่ ซึ่งไอ้ซอยนี้เนี่ยมีเจ้าถิ่นประจำการอยู่ประมาณ 7-8 ตัว
ระยะทางจากปากซอยถึงบ้านประมาณ 800 เมตร หากใช้ความเก่งเลขขั้นเทพของผม (ตอนเอนท์ได้ 30
)
ผมจะต้องเผชิญน้องหมา 1 ตัว ต่อ 100 เมตร ซึง่ตามปกติดวลาที่ขับรถไปก็สังเกตว่ามันไม่เห่าหรือไล่คนเดินในซอย
มาวันนี้ผมปั่นจักรยานผ่านพอดีก็เลยแวะดูความคืบหน้าของบ้าน โดยที่ใจนึงก็กลัวหมา
แต่เอาวะ หาข้อมมูลมาจากน้าในนี้พอสมควรในการรับมือกับหมู่หมา
ขาเข้า ผมปั่นด้วยความเร็วประมาณเต่ากัดยาง 700*28 เจอด่านแรก มีคู่นึงกำลังเมามันในการ featuring ผมจึงผ่านไปด้วยดี
ซักพักเจออีก 2 ตัว มันกำลังเล่นกันอยู่ ผมก็รักษาความเร็วเท่าเดิม (ถ้าเต่ากัดจริง ตอนนี้ยางรั่วไปแล้ว
)
คราวนี้ไอ้สองตัวนี้เริ่มหันมาเห่าผม และค่อยๆวิ่งตามมาอย่างห่วงใย
ส่วนผมนี่ใจเต้นรัวเป็นจังหวะแทงโก้ สุดท้ายก็ผ่านไปด้วยดี
ขากลับ หลังจากที่ขาเข้าเจอแค่ 4 ตัว ก็รู้สึกว่าโชคดี แต่!!!! คราวนี้มันเรียกกำลังเสริมมาครบทีมครับ
มันส่งสปายมาดูผมที่หน้าบ้าน 2 ตัว ซึ่งไอ้สองตัวนี้มันมาแบบเป็นมิตร ไม่เห่า
ผมก็ปั่นออกไปด้วยความช้าเท่าเดิม ซักพักเจอทัพหน้าอีก 3 ตัว คราวนี้นี่วิ่งเข้ามาหาผมเลยครับ
ผมพยายามไหลไปเรื่อยๆ มันก็ไม่หยุด จนผมรู้สึกว่ามันใกล้มาก เฮ้อ! ตรูหยุดเองก็ได้ฟระ
ผมหยุดและลงเข็น โดยเอาจักรยานมาเป็นตัวกลางระหว่างน่องอันเรียวงามกับหมาs อันโหดร้าย
แต่ครับ มันไม่หยุดและตามผมมาเรื่อยจนถึงกลางซอย (พอมันมาใกล้ผมก็จะยกล้อหลังขู่ มันก็จะหยุด พอผมหันกลับมันก็ต่อ เป็นงี้ตลอดทาง)
ยังครับ ความโหดร้ายยังไม่หมดครับ คราวนี้ผมไปเจอกับทัพหลวง 3 ตัว มีหัวหน้าขนาบด้วยสมุนเอก
ดังนั้น ณ จุดนี้ผมเลยโดนล้อมด้วยหมา 6 ตัว อารมณ์ประมาณหลงเข้ามาในค่ายกลของข้าศึกก็มิปาน
จากตอนขาเข้าความตื่นเต้นประมาณแทงโก้ ขาออกนี่เหมือนจังหวะ ช่าๆๆ ผสมสกา ฮิกๆ
บ่องตง ตอนนั้นผมกลัวจริงๆแล้ว แต่ฟ้ายังมีตา ส่งนางฟ้าสามคน (สาวฟาร์มเฮ้าส์เลิกงานพอดี)
พวกน้องๆ เค้าก็บอกว่าไม่ต้องกลัวค่ะ มันคงยังไม่คุ้น สงสัยพี่แต่งตัวแปลก (จิ้งเหลนเต็มยศครับ) และก็เรียกหมาไปเล่นด้วย
ฮ่วย!! ไอ้หมาชีกอ ทีตรูนี่จะขู่ซะ พอเจอผู้หญิงนี่กระดิกหางแทบไม่ทัน
หลังจากพวกหมาๆมันสงบสติอารมณ์ ตัวหัวหน้ามันก็เดินกระดิกหางมาหาผม มากดมๆ
สุดท้ายเราก็เลยเข้าใจกันซักที
สรุปครับ ผมคิดเองว่าถ้ามันเห่าแต่พอเราหันไปมองแล้วมันหยุด ผมว่ามันคงจะไม่กัดครับ
2. ข้าไม่สนเอ็ง
หลังจากเผชิญน้องหมามา ผมก็ปั่นมาจนถึงจตุจักร ซึ่งคนเริ่มมาและรถติดแล้ว
ผมก็เลาะซ้ายมาเรื่อยแบบไหลๆ มาเจอหนุ่มสาวคู่หนึ่ง พวกเล่นข้ามถนนแบบไม่หันมามองก่อนเลย
ผมเบรคจนท้ายปัดเลย พี่แกก็หันมามองผม แล้วก็เดินต่อไป
ออกมาถึงป้ายรถเมล์ตรง BTS เจอคนรีบวิ่งไปขึ้นรถตู้ ผมก็ชะลอให้ แต่สงสัยว่าพี่จะไม่หันมามองกันบ้างเหรอ
สุดท้ายเข้าซอยบ้าน. พี่เล่นข้ามถนนแบบไม่สนใจอะไรบนโลกใบนี้ ผมเบรคท้ายปัดอีกหนึ่งครั้ง
จบประสบการณ์แต่เพียงเท่านี้ครับ ขอโทษที่บ่นซะยาวครับ
ใจดีสู้หมา กับ ข้าไม่สนเอ็ง
1. ใจดีสู้หมา
คือว่าผมกำลังสร้างบ้านใหม่อยู่ ซึ่งไอ้ซอยนี้เนี่ยมีเจ้าถิ่นประจำการอยู่ประมาณ 7-8 ตัว
ระยะทางจากปากซอยถึงบ้านประมาณ 800 เมตร หากใช้ความเก่งเลขขั้นเทพของผม (ตอนเอนท์ได้ 30
ผมจะต้องเผชิญน้องหมา 1 ตัว ต่อ 100 เมตร ซึง่ตามปกติดวลาที่ขับรถไปก็สังเกตว่ามันไม่เห่าหรือไล่คนเดินในซอย
มาวันนี้ผมปั่นจักรยานผ่านพอดีก็เลยแวะดูความคืบหน้าของบ้าน โดยที่ใจนึงก็กลัวหมา
แต่เอาวะ หาข้อมมูลมาจากน้าในนี้พอสมควรในการรับมือกับหมู่หมา
ขาเข้า ผมปั่นด้วยความเร็วประมาณเต่ากัดยาง 700*28 เจอด่านแรก มีคู่นึงกำลังเมามันในการ featuring ผมจึงผ่านไปด้วยดี
ซักพักเจออีก 2 ตัว มันกำลังเล่นกันอยู่ ผมก็รักษาความเร็วเท่าเดิม (ถ้าเต่ากัดจริง ตอนนี้ยางรั่วไปแล้ว
คราวนี้ไอ้สองตัวนี้เริ่มหันมาเห่าผม และค่อยๆวิ่งตามมาอย่างห่วงใย
ส่วนผมนี่ใจเต้นรัวเป็นจังหวะแทงโก้ สุดท้ายก็ผ่านไปด้วยดี
ขากลับ หลังจากที่ขาเข้าเจอแค่ 4 ตัว ก็รู้สึกว่าโชคดี แต่!!!! คราวนี้มันเรียกกำลังเสริมมาครบทีมครับ
มันส่งสปายมาดูผมที่หน้าบ้าน 2 ตัว ซึ่งไอ้สองตัวนี้มันมาแบบเป็นมิตร ไม่เห่า
ผมก็ปั่นออกไปด้วยความช้าเท่าเดิม ซักพักเจอทัพหน้าอีก 3 ตัว คราวนี้นี่วิ่งเข้ามาหาผมเลยครับ
ผมพยายามไหลไปเรื่อยๆ มันก็ไม่หยุด จนผมรู้สึกว่ามันใกล้มาก เฮ้อ! ตรูหยุดเองก็ได้ฟระ
ผมหยุดและลงเข็น โดยเอาจักรยานมาเป็นตัวกลางระหว่างน่องอันเรียวงามกับหมาs อันโหดร้าย
แต่ครับ มันไม่หยุดและตามผมมาเรื่อยจนถึงกลางซอย (พอมันมาใกล้ผมก็จะยกล้อหลังขู่ มันก็จะหยุด พอผมหันกลับมันก็ต่อ เป็นงี้ตลอดทาง)
ยังครับ ความโหดร้ายยังไม่หมดครับ คราวนี้ผมไปเจอกับทัพหลวง 3 ตัว มีหัวหน้าขนาบด้วยสมุนเอก
ดังนั้น ณ จุดนี้ผมเลยโดนล้อมด้วยหมา 6 ตัว อารมณ์ประมาณหลงเข้ามาในค่ายกลของข้าศึกก็มิปาน
จากตอนขาเข้าความตื่นเต้นประมาณแทงโก้ ขาออกนี่เหมือนจังหวะ ช่าๆๆ ผสมสกา ฮิกๆ
บ่องตง ตอนนั้นผมกลัวจริงๆแล้ว แต่ฟ้ายังมีตา ส่งนางฟ้าสามคน (สาวฟาร์มเฮ้าส์เลิกงานพอดี)
พวกน้องๆ เค้าก็บอกว่าไม่ต้องกลัวค่ะ มันคงยังไม่คุ้น สงสัยพี่แต่งตัวแปลก (จิ้งเหลนเต็มยศครับ) และก็เรียกหมาไปเล่นด้วย
ฮ่วย!! ไอ้หมาชีกอ ทีตรูนี่จะขู่ซะ พอเจอผู้หญิงนี่กระดิกหางแทบไม่ทัน
หลังจากพวกหมาๆมันสงบสติอารมณ์ ตัวหัวหน้ามันก็เดินกระดิกหางมาหาผม มากดมๆ
สุดท้ายเราก็เลยเข้าใจกันซักที
สรุปครับ ผมคิดเองว่าถ้ามันเห่าแต่พอเราหันไปมองแล้วมันหยุด ผมว่ามันคงจะไม่กัดครับ
2. ข้าไม่สนเอ็ง
หลังจากเผชิญน้องหมามา ผมก็ปั่นมาจนถึงจตุจักร ซึ่งคนเริ่มมาและรถติดแล้ว
ผมก็เลาะซ้ายมาเรื่อยแบบไหลๆ มาเจอหนุ่มสาวคู่หนึ่ง พวกเล่นข้ามถนนแบบไม่หันมามองก่อนเลย
ผมเบรคจนท้ายปัดเลย พี่แกก็หันมามองผม แล้วก็เดินต่อไป
ออกมาถึงป้ายรถเมล์ตรง BTS เจอคนรีบวิ่งไปขึ้นรถตู้ ผมก็ชะลอให้ แต่สงสัยว่าพี่จะไม่หันมามองกันบ้างเหรอ
สุดท้ายเข้าซอยบ้าน. พี่เล่นข้ามถนนแบบไม่สนใจอะไรบนโลกใบนี้ ผมเบรคท้ายปัดอีกหนึ่งครั้ง
จบประสบการณ์แต่เพียงเท่านี้ครับ ขอโทษที่บ่นซะยาวครับ