วัยรุ่นกับจิตสำนึกเพื่อส่วนรวม

เย็นวันนี้ฉันไปเดินออกกำลังกายริมแม่น้ำตามปกติที่เคยทำในทุกวัน  มีผู้คนมาเดินวิ่งเพื่อสุขภาพกันตลอดเส้นทางริมน้ำ.   ที่ศาลาพักริมน้ำและม้าหินอ่อนที่เทศบาลจัดไว้ให้บริการริมทางเดิน มีกลุ่มนักเรียนมัธยมและนักศึกษาจับกลุ่มกันอยู่ 3 กลุ่ม ๆ ละ  5-6 คน. แต่ละกลุ่มมีทั้งสูบบุหรี่  ดื่มเบียร์  และอาหาร ขนม   ฉันเจอขยะที่กินแล้วทิ้งเกลื่อนกลาดอยู่ทุกวัน และบ่อยครั้งที่ช่วยเก็บไปทิ้งถังขยะ.  แต่วันนี้เจอวัยใสที่ฉันไม่อยากวางเฉย. จึงเอ่ยปาก"หนูจ๋า...ช่วยกันรักษาความสะอาดบ้านเรา กินแล้วเก็บด้วยนะคะ" ทุกกลุ่มก็ขานรับ "ครับ/ค่ะ " และยิ้มรับอย่างดี.  
        1 ชม.ผ่านไป ฉันย้อนกลับมาที่เดิมอีกที.  วัยใสทั้ง 3 กลุ่มกลับไปแล้ว.  มีแต่ขยะขวดเบียร์ แก้วพลาสติค ถุงขนม ฯลฯ ที่ทิ้งเกลื่อนไว้ให้ดูต่างหน้า... ฉันไม่ได้รู้สึกผิดหวัง หรือหดหู่แต่อย่างใด.  เพราะไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะทำตามที่บอก. เพียงแต่ขอให้ได้บอกได้สะกิดว่าคนในชุมชนไม่ได้วางเฉยกับสิ่งที่เขาทำ. เท่านั้นเอง... ฉันบอกกับตัวเองว่า "บ้านเมืองไม่ใช่ของเราคนเดียว.  แผ่นดินนี้ไม่ใช่แค่คนเดินดินธรรมดาๆ อย่างเราเท่านั้นที่มีสิทธิ์อยู่.  แต่เทวดา ยักษ์ เปรต อสุรกาย ใส้เดือน กิ้งกือ. ฯลฯ ทุกชีวิตก็มีสิทธิ์ของเขาด้วย... และอีกไม่นานก็ดับสูญกันไปตามกรรมแร้ววว.  คิดอะไรมากมาย 555. ท่านผู้อ่านกระทู้นี้ล่ะคะ คิดอย่างไร กับการสร้างจิตสำนึกเพื่อส่วนรวม มาแชร์กันนะคะ. ขอบคุณค่ะ สวัสดีวันหยุดเทศกาลงานบุญเข้าพรรษาค่ะ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่