เรา...เคยได้ยินจากรุ่นพี่ที่เรียนครูประถมมาว่า..."เด็ก..ไม่เป็นผู้ถูกรังแก...ก็เป็นผู้รังแกเป็นเรื่องธรรมดา"

แต่...เราเชื่ออย่างนึงว่า ปัญหานี้...อาจทำให้ฝ่ายที่ถูกกระทำ (หรือผู้กระทำ) มีบาดแผลทางจิตใจ...ทำให้มีปัญหาทางบุคลิกในตอนโตได้ (อย่่างเช่นเรา เป็นผู้ถูกรังแก ที่ยังมีปัญหาในการเข้่าสังคมในบางเรื่อง แม้จะเริ่มดีขึ้นจนใกล้เคียงกับคนปกติก็ตาม แต่ข้อดีอย่างนึงคือ ทำให้เราไม่ไว้ใจใครจนเกินไป...เป็นเกราะป้องกันชีวิตที่ดี)

เรา...เลยอยากจะรู้ว่า...พวกคุณ เป็นผู้โดนรังแก หรือผู้รังแก หรือเป็นทั้งสองรูปแบบ หรือไม่ใช่ทั้งผู้รังแก และผู้ถูกรังแก...

มาร่วมแชร์ประสบการณ์ในวัยเด็กช่วงนั้นของคุณกันค่ะ.....