เราเคยมีเพื่อน สงสัยแต่ก่อนดูเรื่ององค์หญิงกำมะลอมากไปหน่อย
เราคิดว่า เพื่อนคือคนที่เข้าใจที่สุด (มากกว่าพ่อแม่ และพี่น้อง)
เราจึงรักเพื่อนมาก (แต่ก่อน เคยโดนทางบ้านตำหนิเรื่องนี้ด้วย เขาบอกว่าเรารักเพื่อนมากเกินไป คนเป็นเพื่อนกันมันไม่มาทำอะไรให้กันขนาดนี้หรอก แต่เราไม่ฟังที่ทางบ้านเตือน)
แต่ก่อน เราทุ่มมาก เราคิดว่า เพื่อน.. ก็เหมือนพี่น้องร่วมสาบาน(ดูหนังจีนเยอะไปหน่อย --') แค่เกิดต่างบิดามารดากัน
ยกตัวอย่าง..
เรามีรถขับ เพื่อนคนไหนอยากไปไหน เราจะชอบอาสา บอกว่า.. เดี๋ยวเราพาไปก็ได้ (ทำตัวเหมือนโชเฟ่อร์อ่ะ --')
เพื่อนเราชอบผู้ชายคนหนึ่งมาก เราจะทำทุกทาง ให้เขาได้สมหวัง ... แนะนำเขา พาเขาแต่งตัวสวยๆ
เพื่อนเราอยากไปเรียนต่างประเทศมาก เราไม่ได้ให้เงินหรอก แต่เราจะหาทุนการศึกษามาให้ ช่วยติวให้ (เราไม่ค่อยคบเด็กเรียน แต่เราเป็นคนเรียนเก่งมาก เพื่อนๆที่เราคบจะเก่งน้อยกว่าเราทุกคน ยกตัวอย่างเช่น เราสอบได้ 4.00 เกือบทุกเทอม แต่เพื่อนๆเราจะได้อยู่ราวๆ 3.00-3.70 ประมาณนี้ เรามีเพื่อนหลายคน เราไม่ค่อยคบคนเรียนเก่งเหมือนกัน มันไม่ค่อยร่าเริง เพื่อนที่เก่งน้อยๆลงมาหน่อยจะร่าเริงกว่า)
เราชักชวนเพื่อนไปในทางดีๆ ทำสิ่งดีๆให้ ทำเหมือนเขาเป็นพี่น้องเรา บางครั้งก็ให้ยืมเงิน (ส่วนใหญ่เพื่อนๆเราจะไม่ใช่คนจนหรอก ไม่ได้ยืมเงินเยอะ ยืมแค่จำนวนน้อยๆ แล้วก็คืนทุกครั้ง)
เราทำแบบนี้มาตลอด ปัญหาของเพื่อน เราจะทำเหมือนเป็นปัญหาของเราเอง เรื่องนี้เราโดนทางบ้านตำหนิตลอด เขาบอกเราทำดีกับเพื่อนมากเกินไป (จริงๆมีอีกหลายอย่าง แต่จะขอข้ามไปเลย ไม่เล่า ณ ที่นี้)
จนเราโตๆขึ้น...
เราเริ่มมาสังเกตว่า.. ที่ผ่านมา เราไม่เห็นว่าจะมีเพื่อนคนไหน มาแนะนำอะไรเราบ้างเลย O.O (จริงๆมี 1 คน แต่เป็นคนที่ เพิ่งรู้จักกันได้ไม่กี่ปีตอนเรียนจบมหาลัยแล้ว คนนี้เป็นคนรวย เพิ่งมารู้จักกับเรา แต่เขาจะแนะนำเราแต่สิ่งดีๆ ต่างจากเพื่อนวัยมัธยมที่เรารักเขามาก แต่เราก็ไม่เห็นเขาจะแนะนำอะไรเราเลย)
ไม่ยกตัวอย่างนะ.. แต่มันเป็นแบบนั้นจริงๆ ไม่อยากยกตัวอย่าง
เราคิดว่า ที่เราผิดหวังกับการคบเพื่อน มันไม่ใช่ความผิดของเพื่อนหรอก แต่มันเป็นความผิดของเราเอง คือ เราคาดหวังกับการเป็นเพื่อนมากเกินไป เรารักเขาเหมือนพี่น้องร่วมสาบาน แต่ดูเหมือน เขาจะเห็นเราเป็นแค่ "เพื่อน" เขาไม่ได้เห็นเราเป็นพี่น้องร่วมสาบาน
ตอนที่พวกเขามีแฟน มีสามี เขาจะหายไปเลย แล้วเวลาเขามีอะไรดีๆ เขาจะไม่บอกเรา เขาจะไม่แนะนำเรา (ต่างจากเรา ที่เราจะคอยหยิบยื่นสิ่งดีๆให้เขาเสมอ)
คนเป็นเพื่อนกัน อาจจะไม่หวังร้ายต่อกัน ไม่คิดร้ายกัน
แต่เราอยากรู้ว่า.. คุณเคยมีไหม??? เพื่อนที่.. ไม่ใช่แค่ไม่หวังร้าย แต่ยังหวังดีกับคุณมากๆด้วย
คุณเคยมีเพื่อนที่หวังดีกับคุณมากๆไหม ???
เราเจอเพื่อนคนหนึ่ง ที่หวังดีกับเรามากๆ คอยแนะนำเราแต่สิ่งดีๆ แต่เพื่อนคนนี้ต่างจากเพื่อนคนอื่นๆของเรา คือ เขาเพิ่งรู้จักกับเราได้ไม่กี่ปี และเขาเป็นคนรวย (พ่อเขามีห้างสรรพสินค้า)
แปลกไหม?? คนรวย กลับมีความจริงใจ มากกว่า ??? เขาจะคอยแนะนำสิ่งดีๆให้เราตลอด เช่น แนะนำเรื่องการศึกษา การเงิน การทำมาหากิน เรื่องความสวยความงาม และไม่ค่อยมีความลับ
เราเหมือนเป็นฝ่ายได้รับบ้าง จากที่ให้มาตลอด แต่คนที่เราได้รับ กลับเป็นคนที่เพิ่งรู้จัก และฐานะเขาก็ต่างจากเรามาก
คุณล่ะ ??? คำว่า "เพื่อน" คืออะไร ??? เป็นแค่คนพูดคุยด้วย ไปเที่ยวด้วยกัน เป็นที่ปรึกษา หรือเป็นเหมือน "พี่น้องร่วมสาบาน"
คนเป็นเพื่อนกัน จะหวังดีต่อกันจริงๆหรือ ???
เราคิดว่า เพื่อนคือคนที่เข้าใจที่สุด (มากกว่าพ่อแม่ และพี่น้อง)
เราจึงรักเพื่อนมาก (แต่ก่อน เคยโดนทางบ้านตำหนิเรื่องนี้ด้วย เขาบอกว่าเรารักเพื่อนมากเกินไป คนเป็นเพื่อนกันมันไม่มาทำอะไรให้กันขนาดนี้หรอก แต่เราไม่ฟังที่ทางบ้านเตือน)
แต่ก่อน เราทุ่มมาก เราคิดว่า เพื่อน.. ก็เหมือนพี่น้องร่วมสาบาน(ดูหนังจีนเยอะไปหน่อย --') แค่เกิดต่างบิดามารดากัน
ยกตัวอย่าง..
เรามีรถขับ เพื่อนคนไหนอยากไปไหน เราจะชอบอาสา บอกว่า.. เดี๋ยวเราพาไปก็ได้ (ทำตัวเหมือนโชเฟ่อร์อ่ะ --')
เพื่อนเราชอบผู้ชายคนหนึ่งมาก เราจะทำทุกทาง ให้เขาได้สมหวัง ... แนะนำเขา พาเขาแต่งตัวสวยๆ
เพื่อนเราอยากไปเรียนต่างประเทศมาก เราไม่ได้ให้เงินหรอก แต่เราจะหาทุนการศึกษามาให้ ช่วยติวให้ (เราไม่ค่อยคบเด็กเรียน แต่เราเป็นคนเรียนเก่งมาก เพื่อนๆที่เราคบจะเก่งน้อยกว่าเราทุกคน ยกตัวอย่างเช่น เราสอบได้ 4.00 เกือบทุกเทอม แต่เพื่อนๆเราจะได้อยู่ราวๆ 3.00-3.70 ประมาณนี้ เรามีเพื่อนหลายคน เราไม่ค่อยคบคนเรียนเก่งเหมือนกัน มันไม่ค่อยร่าเริง เพื่อนที่เก่งน้อยๆลงมาหน่อยจะร่าเริงกว่า)
เราชักชวนเพื่อนไปในทางดีๆ ทำสิ่งดีๆให้ ทำเหมือนเขาเป็นพี่น้องเรา บางครั้งก็ให้ยืมเงิน (ส่วนใหญ่เพื่อนๆเราจะไม่ใช่คนจนหรอก ไม่ได้ยืมเงินเยอะ ยืมแค่จำนวนน้อยๆ แล้วก็คืนทุกครั้ง)
เราทำแบบนี้มาตลอด ปัญหาของเพื่อน เราจะทำเหมือนเป็นปัญหาของเราเอง เรื่องนี้เราโดนทางบ้านตำหนิตลอด เขาบอกเราทำดีกับเพื่อนมากเกินไป (จริงๆมีอีกหลายอย่าง แต่จะขอข้ามไปเลย ไม่เล่า ณ ที่นี้)
จนเราโตๆขึ้น...
เราเริ่มมาสังเกตว่า.. ที่ผ่านมา เราไม่เห็นว่าจะมีเพื่อนคนไหน มาแนะนำอะไรเราบ้างเลย O.O (จริงๆมี 1 คน แต่เป็นคนที่ เพิ่งรู้จักกันได้ไม่กี่ปีตอนเรียนจบมหาลัยแล้ว คนนี้เป็นคนรวย เพิ่งมารู้จักกับเรา แต่เขาจะแนะนำเราแต่สิ่งดีๆ ต่างจากเพื่อนวัยมัธยมที่เรารักเขามาก แต่เราก็ไม่เห็นเขาจะแนะนำอะไรเราเลย)
ไม่ยกตัวอย่างนะ.. แต่มันเป็นแบบนั้นจริงๆ ไม่อยากยกตัวอย่าง
เราคิดว่า ที่เราผิดหวังกับการคบเพื่อน มันไม่ใช่ความผิดของเพื่อนหรอก แต่มันเป็นความผิดของเราเอง คือ เราคาดหวังกับการเป็นเพื่อนมากเกินไป เรารักเขาเหมือนพี่น้องร่วมสาบาน แต่ดูเหมือน เขาจะเห็นเราเป็นแค่ "เพื่อน" เขาไม่ได้เห็นเราเป็นพี่น้องร่วมสาบาน
ตอนที่พวกเขามีแฟน มีสามี เขาจะหายไปเลย แล้วเวลาเขามีอะไรดีๆ เขาจะไม่บอกเรา เขาจะไม่แนะนำเรา (ต่างจากเรา ที่เราจะคอยหยิบยื่นสิ่งดีๆให้เขาเสมอ)
คนเป็นเพื่อนกัน อาจจะไม่หวังร้ายต่อกัน ไม่คิดร้ายกัน
แต่เราอยากรู้ว่า.. คุณเคยมีไหม??? เพื่อนที่.. ไม่ใช่แค่ไม่หวังร้าย แต่ยังหวังดีกับคุณมากๆด้วย
คุณเคยมีเพื่อนที่หวังดีกับคุณมากๆไหม ???
เราเจอเพื่อนคนหนึ่ง ที่หวังดีกับเรามากๆ คอยแนะนำเราแต่สิ่งดีๆ แต่เพื่อนคนนี้ต่างจากเพื่อนคนอื่นๆของเรา คือ เขาเพิ่งรู้จักกับเราได้ไม่กี่ปี และเขาเป็นคนรวย (พ่อเขามีห้างสรรพสินค้า)
แปลกไหม?? คนรวย กลับมีความจริงใจ มากกว่า ??? เขาจะคอยแนะนำสิ่งดีๆให้เราตลอด เช่น แนะนำเรื่องการศึกษา การเงิน การทำมาหากิน เรื่องความสวยความงาม และไม่ค่อยมีความลับ
เราเหมือนเป็นฝ่ายได้รับบ้าง จากที่ให้มาตลอด แต่คนที่เราได้รับ กลับเป็นคนที่เพิ่งรู้จัก และฐานะเขาก็ต่างจากเรามาก
คุณล่ะ ??? คำว่า "เพื่อน" คืออะไร ??? เป็นแค่คนพูดคุยด้วย ไปเที่ยวด้วยกัน เป็นที่ปรึกษา หรือเป็นเหมือน "พี่น้องร่วมสาบาน"