เชื่อว่าหลายๆคนในนี้อายุคงจะเลยหมวดหมู่ที่เค้าเรียกว่าวัยรุ่นมาแล้ว เอ่อ ช่วงประมาณ มัธยม - มหาลัย นั้นแหละ หลายๆคนเคยมีความรัก หลายๆคนไม่เคยมีความรัก หลายๆคนไปได้ด้วยดี หลายๆคนก็จบแบบไม่สวยงาม ซึ่งใครๆก็รู้มันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว การผิดหวัง การสมหวังเรื่องธรรมดา แต่กว่าบางคนจะเข้าใจก็ต้องถูกบทเรียนที่เรียกว่าความรัก ทำตำบอนจนอวมกว่าจะเกทว่าอ๋อออ แบบนี้นี่เองที่เรียกว่า ตาสว่าง
เราเป็นวัยรุ่นระดับกลาง - ล่าง ทั้งหน้าตา ฐานะ รสนิยม ถึงแม้บ้านจะอยู่ในตัวเมืองเรียนโรงเรียนชายล้วนชื่อดัง แต่ถึงกระนั้นเราก็เป็นวัยรุ่นธรรมดา ธรรมดามากๆ ไม่ได้โดดเด่นอะไรนัก ในช่วงที่วัยขนอุยพึ่งขึ้นช่วงในมัธยมต้น การเรียนพิเศษคือเรื่องปกติของเด็กๆอย่างเรา เราได้ไปเรียนสถาบันกวดวิชาแห่งหนึ่งใจกลางเมืองได้พบเพื่อนใหม่หลายคน เราเป็นคนค่อนข้างขี้เขิน ในที่นี้คือไม่ได้ขี้อาย แต่หมายถึงการประหม่าเวลาจะคุยกับใครที่พึ่งรู้จักกันครั้งแรกเราไม่รู้ว่าหยอกล้อ หรือ พูดจาสนิทสนมได้แค่ไหนการเข้าไปเป็นนักเรียนใหม่นักสถาบันกวดวิชาเล็กๆ ก็แอบทำให้ประหม่าเล็กๆ แต่พออยู่ไปเราก็จะรู้จักเพื่อนมากขึ้น 1 ในที่นี้คือ เฟริ์น เฟริ์นจะมีเพื่อนในกลุ่มอีก 2-3 คนที่มาจากโรงเรียนเดียวกันเรียนอยู่ด้วย ตอนนั้นยอมรับว่าใสมากไม่ได้คิดนึกรักนึกชอบ นึกอะไรเลย เราสนิทกันแบบเพื่อนธรรมดาทั่วไป มันเป็นเรื่องของเด็กมัธยมต้นมากๆที่เห่อเพื่อนแล้วจะคุยโทรศัพท์กันเป็นชั่วโมงๆ เรากับเฟริ์นคุยกันบ่อยมากแต่มันก็ในฐานะเพื่อน จนกระทั่งมีอยู่วันนึง เฟริ์นคุยโทรศัพท์กับเราปกติ แต่หัวข้อที่คุยกันวันนั้นจำได้แม่นว่าเฟริ์นมาปรึกษาเรื่องที่ว่า มีเพื่อนผู้ชายที่เรียนด้วยกันในสถาบันกวดวิชานั้นแหละ ซึ่งเราเองก็รู้จักดีมาขอเป็นแฟน เราเองก็ขำๆในตอนนั้นแล้วบอกว่า ก็คบดิ ไม่เห็นจะเป็นอะไร เฟริ์นพูดสวนขึ้นมาแบบขำๆ " ถ้าจะให้คบกับมัน คบกับแกดีกว่าอีก " เราก็ตอบกลับไปแบบขำๆว่า " แหนะอย่าล้อเล่นนะ พูดจริงทำจริงนะ " ซึ่งกลายเป็นการจุดประเด็นแบบตลกๆ เราทั้ง 2 ต่างคุยเรื่องนี้กันอยู่ซักพักและตกลงกันว่า เดี๋ยวตอน 4 ทุ่มค่อยมาเคลียร์กัน สรุปวันนั้น เรากับเฟริ์น ตกลงกันเป็นแฟนแบบงงๆ....
ประสบการณ์ " ความรักในวัยรุ่น เปลี่ยนคนให้เป็นอีกคน "
เราเป็นวัยรุ่นระดับกลาง - ล่าง ทั้งหน้าตา ฐานะ รสนิยม ถึงแม้บ้านจะอยู่ในตัวเมืองเรียนโรงเรียนชายล้วนชื่อดัง แต่ถึงกระนั้นเราก็เป็นวัยรุ่นธรรมดา ธรรมดามากๆ ไม่ได้โดดเด่นอะไรนัก ในช่วงที่วัยขนอุยพึ่งขึ้นช่วงในมัธยมต้น การเรียนพิเศษคือเรื่องปกติของเด็กๆอย่างเรา เราได้ไปเรียนสถาบันกวดวิชาแห่งหนึ่งใจกลางเมืองได้พบเพื่อนใหม่หลายคน เราเป็นคนค่อนข้างขี้เขิน ในที่นี้คือไม่ได้ขี้อาย แต่หมายถึงการประหม่าเวลาจะคุยกับใครที่พึ่งรู้จักกันครั้งแรกเราไม่รู้ว่าหยอกล้อ หรือ พูดจาสนิทสนมได้แค่ไหนการเข้าไปเป็นนักเรียนใหม่นักสถาบันกวดวิชาเล็กๆ ก็แอบทำให้ประหม่าเล็กๆ แต่พออยู่ไปเราก็จะรู้จักเพื่อนมากขึ้น 1 ในที่นี้คือ เฟริ์น เฟริ์นจะมีเพื่อนในกลุ่มอีก 2-3 คนที่มาจากโรงเรียนเดียวกันเรียนอยู่ด้วย ตอนนั้นยอมรับว่าใสมากไม่ได้คิดนึกรักนึกชอบ นึกอะไรเลย เราสนิทกันแบบเพื่อนธรรมดาทั่วไป มันเป็นเรื่องของเด็กมัธยมต้นมากๆที่เห่อเพื่อนแล้วจะคุยโทรศัพท์กันเป็นชั่วโมงๆ เรากับเฟริ์นคุยกันบ่อยมากแต่มันก็ในฐานะเพื่อน จนกระทั่งมีอยู่วันนึง เฟริ์นคุยโทรศัพท์กับเราปกติ แต่หัวข้อที่คุยกันวันนั้นจำได้แม่นว่าเฟริ์นมาปรึกษาเรื่องที่ว่า มีเพื่อนผู้ชายที่เรียนด้วยกันในสถาบันกวดวิชานั้นแหละ ซึ่งเราเองก็รู้จักดีมาขอเป็นแฟน เราเองก็ขำๆในตอนนั้นแล้วบอกว่า ก็คบดิ ไม่เห็นจะเป็นอะไร เฟริ์นพูดสวนขึ้นมาแบบขำๆ " ถ้าจะให้คบกับมัน คบกับแกดีกว่าอีก " เราก็ตอบกลับไปแบบขำๆว่า " แหนะอย่าล้อเล่นนะ พูดจริงทำจริงนะ " ซึ่งกลายเป็นการจุดประเด็นแบบตลกๆ เราทั้ง 2 ต่างคุยเรื่องนี้กันอยู่ซักพักและตกลงกันว่า เดี๋ยวตอน 4 ทุ่มค่อยมาเคลียร์กัน สรุปวันนั้น เรากับเฟริ์น ตกลงกันเป็นแฟนแบบงงๆ....