สวัสดีครับ
วันนี้ผมแค่อยากจะระบายสิ่งที่ติดอยู่ในใจน่ะครับ
แต่ก็ไม่คิดว่าจะหาใครรับฟังได้
เคยขออนุญาตมาพิมพ์ลงในที่แห่งนี้นะครับ
ตอนเด็กๆผมเคยถูกพร่ำสอนมาเสมอว่าให้ตั้งใจเรียน โตขึ้นจะได้เป็นเจ้าคนนายคน โตขึ้นจะได้สุขสบาย
ผมเชื่อว่าใครๆก็เคยได้ยินเช่นนี้มาเหมือนๆกันหมด
ตั้งแต่จำความได้ผมก็ตั้งอกตั้งใจเรียนมาตลอด
ครอบครัวผมฐานะปานกลางครับ แต่ถ้าเทียบกับญาติๆแล้วก็ถือว่าด้อยไปเลยทีเดียว
ผมคิดเสมอว่าถ้าหากผมตั้งใจเรียน ผมจะได้ทำงานดีๆ สามารถทำให้พ่อแม่ได้อยู่อย่างสุขสบาย ผมเองก็จะได้สุขสบายเช่นกัน
จนวันหนึ่ง ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่ามันคือวันไหน
ผมกลับค้นพบว่า "การศึกษา" มันไม่ใช่คำตอบเลย
คนที่ประสบความสำเร็จในโลก ล้วนแต่ไม่ได้ร่ำเรียนสูงๆแต่อย่างใด
อาทิ สตีฟ จ็อบบ์, บิล เกตต์, มาร์ค ซัคเกอร์เบิร์ก, เฒ่าแก่น้อย
ขณะที่คนที่ร่ำเรียนสูงๆจนจบด็อกเตอร์หลายต่อหลายใบที่พูดภาษาได้หลายต่อหลายภาษา กลับ "พูดภาษาคนไม่รู้เรื่อง"
อาทิ อาจารย์ที่สอนหนังสือในมหาวิทยาลัย ซึ่งบางท่านก็ออกอาการไฮเปอร์ด้วยซ้ำ เวลาสอนไปก็ต้องเดินจากหน้าห้อง ซ้ายไปขวา
รุ่นพี่ๆที่ผมรู้จักที่ร่ำเรียนได้เกียรตินิยมดีๆกลับได้ทำงานกินเงินเดือนเกินกว่าขั้นต่ำเล็กน้อย
ขณะที่บางคนที่เรียนบ้างไม่เรียนบ้างกลับสามารถเลี้ยงพ่อแม่ ผ่อนรถ ผ่อนบ้านได้แล้ว
ทำให้ผมกลับมาคิดๆ
ทำไมสังคมถึงชอบปลูกฝังให้ตั้งใจเรียน ให้ทำแต่อาชีพที่มันเงินเดือนดีๆ ยกย่องแต่คนที่มีฐานะทางการเงิน
จนลืมไปหรือเปล่า
ว่าหากทุกคนตั้งใจเรียนกันหมด แล้วใครล่ะจะทำงาน กวาดถนน, เก็บขยะ, สัปเหร่อ, ดูดส้วม ???
คนเหล่านี้เสียสละอย่างมากให้กับสังคมแต่กลับโดนดูถูกเหยียดหยาม
หรือเพราะว่าสิ่งเหล่านี้คือโทษทัณฑ์ที่พวกเขาต้องได้รับหรือ?
ผมกำลังจบปริญญาตรีในเร็ววันนี้แล้ว
ซึ่งก็จบจากคณะที่ดี มหาวิทยาลัยที่ดีทีเดียว
แต่ผมทราบว่าปัจจุบันปริญญาตรีไม่เพียงพอแล้วหรือ?
ใครๆก็บอกว่าต้องต่อโท ถ้าอยากจะหาเลี้ยงครอบครัวได้
และจะสามารถสร้างครอบครัวในอนาคตให้มั่นคงได้
เพราะเงินเดือนปริญญาตรีนั้นน้อยนิดนัก
แต่...
อย่างที่ผมเอ่ย
ผมไม่เชื่อเลย ว่าคนที่จบปริญญาโท
จะมีความรู้มากกว่าปริญญาตรี
ผมไม่คิดว่าการไปเรียนต่อจะประเทืองสติปัญญาตัวเองเท่าไหร่
การเรียนต่อใช้เงินสูงมาก
จนผมแอบคิดว่า เช่นนี้แล้ว
คนที่ฐานะไม่ดี ก็ไม่สิทธิที่จะได้เรียนสูงๆเลยหรือ
ถ้าเป็นเช่นนั้น คนที่เกิดมาในตระกูลที่ฐานะไม่ดี
ก็ไม่มีโอกาสได้เรียนสูงๆ ต้องทำงานที่ให้เงินเดือนน้อย
ส่วนคนมีเงินก็สามารถส่งลูกหลานให้เรียนสูงๆได้
คนเหล่านั้นก็กลับมารับเงินเดือนสูงๆเช่นนี้ต่อไปเรื่อยๆหรอ
นี่เท่ากับสังคมกำลังผลิตคนกลุ่มเดิมๆซ้ำๆซากๆหรอ
คนด้อยโอกาสก็จะยังคงด้อยโอกาสต่อไปเรื่อยๆหรอ
หรือให้คิดเสียว่ามันเป็น "กรรม" เหมือนดังที่วิชาพุทธศาสนาชอบสอน
ปล.ส่วนตัวไม่ได้มีปัญหาด้านการเงินนะครับ แค่แอบคิดถึงคนที่ด้อยโอกาสก็เท่านั้น
ปล.2 อารมณ์ล้วนๆเหตุผลอาจจะดูน้อย จะด่าจะว่าก็เชิญนะครับผม ผมแค่เขียนในสิ่งที่คิด
ปล.3 กล้าพิมพ์ขนาดนี้ก็ยินดีรับคำวิจารณ์ครับ เผื่อจะได้คิดอะไรได้บ้าง
ขอบพระคุณครับ^^
เมื่อผมสิ้นศรัทธาในการศึกษา(ในระบบ)
วันนี้ผมแค่อยากจะระบายสิ่งที่ติดอยู่ในใจน่ะครับ
แต่ก็ไม่คิดว่าจะหาใครรับฟังได้
เคยขออนุญาตมาพิมพ์ลงในที่แห่งนี้นะครับ
ตอนเด็กๆผมเคยถูกพร่ำสอนมาเสมอว่าให้ตั้งใจเรียน โตขึ้นจะได้เป็นเจ้าคนนายคน โตขึ้นจะได้สุขสบาย
ผมเชื่อว่าใครๆก็เคยได้ยินเช่นนี้มาเหมือนๆกันหมด
ตั้งแต่จำความได้ผมก็ตั้งอกตั้งใจเรียนมาตลอด
ครอบครัวผมฐานะปานกลางครับ แต่ถ้าเทียบกับญาติๆแล้วก็ถือว่าด้อยไปเลยทีเดียว
ผมคิดเสมอว่าถ้าหากผมตั้งใจเรียน ผมจะได้ทำงานดีๆ สามารถทำให้พ่อแม่ได้อยู่อย่างสุขสบาย ผมเองก็จะได้สุขสบายเช่นกัน
จนวันหนึ่ง ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่ามันคือวันไหน
ผมกลับค้นพบว่า "การศึกษา" มันไม่ใช่คำตอบเลย
คนที่ประสบความสำเร็จในโลก ล้วนแต่ไม่ได้ร่ำเรียนสูงๆแต่อย่างใด
อาทิ สตีฟ จ็อบบ์, บิล เกตต์, มาร์ค ซัคเกอร์เบิร์ก, เฒ่าแก่น้อย
ขณะที่คนที่ร่ำเรียนสูงๆจนจบด็อกเตอร์หลายต่อหลายใบที่พูดภาษาได้หลายต่อหลายภาษา กลับ "พูดภาษาคนไม่รู้เรื่อง"
อาทิ อาจารย์ที่สอนหนังสือในมหาวิทยาลัย ซึ่งบางท่านก็ออกอาการไฮเปอร์ด้วยซ้ำ เวลาสอนไปก็ต้องเดินจากหน้าห้อง ซ้ายไปขวา
รุ่นพี่ๆที่ผมรู้จักที่ร่ำเรียนได้เกียรตินิยมดีๆกลับได้ทำงานกินเงินเดือนเกินกว่าขั้นต่ำเล็กน้อย
ขณะที่บางคนที่เรียนบ้างไม่เรียนบ้างกลับสามารถเลี้ยงพ่อแม่ ผ่อนรถ ผ่อนบ้านได้แล้ว
ทำให้ผมกลับมาคิดๆ
ทำไมสังคมถึงชอบปลูกฝังให้ตั้งใจเรียน ให้ทำแต่อาชีพที่มันเงินเดือนดีๆ ยกย่องแต่คนที่มีฐานะทางการเงิน
จนลืมไปหรือเปล่า
ว่าหากทุกคนตั้งใจเรียนกันหมด แล้วใครล่ะจะทำงาน กวาดถนน, เก็บขยะ, สัปเหร่อ, ดูดส้วม ???
คนเหล่านี้เสียสละอย่างมากให้กับสังคมแต่กลับโดนดูถูกเหยียดหยาม
หรือเพราะว่าสิ่งเหล่านี้คือโทษทัณฑ์ที่พวกเขาต้องได้รับหรือ?
ผมกำลังจบปริญญาตรีในเร็ววันนี้แล้ว
ซึ่งก็จบจากคณะที่ดี มหาวิทยาลัยที่ดีทีเดียว
แต่ผมทราบว่าปัจจุบันปริญญาตรีไม่เพียงพอแล้วหรือ?
ใครๆก็บอกว่าต้องต่อโท ถ้าอยากจะหาเลี้ยงครอบครัวได้
และจะสามารถสร้างครอบครัวในอนาคตให้มั่นคงได้
เพราะเงินเดือนปริญญาตรีนั้นน้อยนิดนัก
แต่...
อย่างที่ผมเอ่ย
ผมไม่เชื่อเลย ว่าคนที่จบปริญญาโท
จะมีความรู้มากกว่าปริญญาตรี
ผมไม่คิดว่าการไปเรียนต่อจะประเทืองสติปัญญาตัวเองเท่าไหร่
การเรียนต่อใช้เงินสูงมาก
จนผมแอบคิดว่า เช่นนี้แล้ว
คนที่ฐานะไม่ดี ก็ไม่สิทธิที่จะได้เรียนสูงๆเลยหรือ
ถ้าเป็นเช่นนั้น คนที่เกิดมาในตระกูลที่ฐานะไม่ดี
ก็ไม่มีโอกาสได้เรียนสูงๆ ต้องทำงานที่ให้เงินเดือนน้อย
ส่วนคนมีเงินก็สามารถส่งลูกหลานให้เรียนสูงๆได้
คนเหล่านั้นก็กลับมารับเงินเดือนสูงๆเช่นนี้ต่อไปเรื่อยๆหรอ
นี่เท่ากับสังคมกำลังผลิตคนกลุ่มเดิมๆซ้ำๆซากๆหรอ
คนด้อยโอกาสก็จะยังคงด้อยโอกาสต่อไปเรื่อยๆหรอ
หรือให้คิดเสียว่ามันเป็น "กรรม" เหมือนดังที่วิชาพุทธศาสนาชอบสอน
ปล.ส่วนตัวไม่ได้มีปัญหาด้านการเงินนะครับ แค่แอบคิดถึงคนที่ด้อยโอกาสก็เท่านั้น
ปล.2 อารมณ์ล้วนๆเหตุผลอาจจะดูน้อย จะด่าจะว่าก็เชิญนะครับผม ผมแค่เขียนในสิ่งที่คิด
ปล.3 กล้าพิมพ์ขนาดนี้ก็ยินดีรับคำวิจารณ์ครับ เผื่อจะได้คิดอะไรได้บ้าง
ขอบพระคุณครับ^^