...ขวัญเอย..อย่าลอยหาย..ไกล..ลูกแม่...

ขวัญเอยอย่าลอยหาย..ไกล..ลูกแม่
ยามเจ้าแพ้เกมชีวิตจิตหม่นหมอง
มีอ้อมกอดสอดรับประคับประคอง
ใช้อกรองรับน้ำตาคราเจ้าตรม

ตักของแม่กว้างหนอ พอทอดร่าง
หนุนกายวางดังก่อนผ่อนทุกข์ถม
ร้องเถิดลูกร้องไห้ถ่ายระทม
เจ็บขื่นขมเท่าไรระบายมา

ที่ตรงนี้มีรักแสนหนักแน่น
ยามเจ้าแล่นโลดไกลไปใฝ่หา
สุดปลายทางรักเป็นเช่นลมพา
ทุกข์อุรารานร้าว...เจ้าจงคืน


ย้อนกลับเถิดเมื่อแพ้...แม่รออยู่
คราอดสูโศกาผวาสะอื้น
ใครไม่รักช่างเขา..เจ้าขวัญยืน
มือแม่ยื่น..โอบถนอม..พร้อมอยู่เคียง..i<>i