เรืองเล่า งาน S'fare โรบินสัน หาดใหญ่

ตอนแรกเค้ากะไม่ตั้งทู้ บอกสนู๊ปปี้ว่าจะไปแจม   แต่พอเห็นเธอตั้งเป็นสตอรี่แล้ว ก็โอ้  อย่าเลย ไม่กล้าแจม
ใครมีเรื่องเล่า อยากแจม แต่ไม่อยากตั้งทู้เชิญได้ทู้นี่เลยนะค่ะ




ด้วยวันนี้เป็นวันทำงาน ออฟฟิศเค้าเลิก17.30 น. แต่ก็โดดมาขอกลับก่อน มาถึงห้างโรบินสัน 5โมง พอดี
ก็ไปหาที่ยืน เจอคุณแอนกับพี่ฝน สนู๊ปปี้และพ้องเพื่อน พี่น้ำผัก พี่ปิ่นโต พวกเราก็เกาะกลุ่มกันตรงนั้น
วันนี้ตั้งใจมากว่า...........ฉ้านจะไม่ติ่งหมี   ฉ้านจะไม่ติ่งหมี    ฉ้านจะถ่ายคลิปมาฝาก อิอิ

เค้าแอบมองฝูงชน โดยเฉพาะผู้ชาย  เค้าจิส่อง อาจารย์ดาร์ค  อาจารย์ว่าถ้าว่างก็จะไปส่อง
เอาเซ่ เค้าจิโคนัน อาจารย์  มองไปเรื่อย พยายามมองใคร จิสบตากับเค้าบ้าง  มองไปเจอผู้ชายผิวขาวคนนึง
กะผู้ชายผิวสองสีคนนึง  อืม ...หันไปดูใหม่สิ จะเป็นใคร อีกรอบ หึ หึ ใช่เปล่าหว่า เอาผู้ชายผิวสองสีนี่แหละ
แต่จริงๆ ไม่รู้อาจารย์จะมาจริงไหม แต่ถ้ามา คือผู้ชายผิวสองสีที่เค้ามองไปใช่ไหม ( รออาจารย์มาตอบ
                                                                                                                                                         

มาต่อที่การเดินแบบกันต่อ หยวนบอกว่ารอการเดินแบบชุดสุดท้ายดีๆๆ อืม ...วันนี้ฉ้านไม่ติ่ง ฉ้านจะถ่ายคลิป  ตั้งกล้องเลย ไม่กรี๊ดสักแอ๊ก
แต่พอคนสุดท้ายเดินมา    อร๊าาาาาาาาาาาาาายย   กรี๊ดดดดดดดด   หมีมาแล้ว หล่อมาก
ท่าเดินเธอช่างสง่างามชวนฝันยิ่งนัก   ออร่า กระแทกตามาก   นายแบบคนอื่นหมองไปเลย  
เอ๊ะ..หรือ เครื่องสำอางค์มันจะเล่นไฟ หมีจึงได้วิ๊ง ยังกะเปล่งแสงมาอย่างนั้น เดินช้าๆๆ ยิ้มน้อยๆ  ยอดสายตาใส่
เหอๆๆ  เจ้าพ่อประคุณ การเดินแบบเธอช่างสุดยอด  เค้ายังมึนๆๆ ตาก็ดูกล้อง อยากดูหมีด้วยตาเปล่าก็อยากดู  ดูสลับกันไม่ฟิน ไม่มันส์ ไม่เอาแล้ว
คุณโบก็ถ่าย ไม่เป็นไรกล้องเค้าเน่าก็คงไม่เป็นไร  มือถือกล้องแต่ตาดูหมี  มันต้องอย่างงี้เซ่....   หมีนานๆมาที ต้องสแกนด้วยตาเปล่าเท่าน้้น

หมีเดินแบบเสร็จ คนก็กรี๊ดดกัน จนหยวนแซว  โหกรี๊ดอะไรกัน หยวนขอบ้าง อิ อิ
หยวนเป็นพิธีกรที่น่ารักมาก ลูกล่อลูกชนเยอะ สนุกมาก คนไปงานวันนั้นหัวเราะกันใหญ่
หลังจากหมีเดินแบบเสร็จ  หมีก็สัมภาษณ์ (หาดูได้ในคลิป  )

หลังจากหมีสัมภาษณ์เสร็จหมีเข้าไปหลังเวที บางคนคิดว่าหมีไม่ร้องเพลงก็กลับ แต่เราตามข่าวเห็นทวิตพี่ไอพ่นบอกว่าร้อง 1 เพลง เราก็รอกัน
และแล้วหยวนก็เปิดตัว ชายอิส ด้วยการขอเสียงกรี๊ดจากผู้ชม คนดูก็กรี๊ดดดด  กร๊๊ดที่ว่าดังแล้วนะ พอชายอิสปรากฎตัวเท่านั้นแหละ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

เพลงรักแท้เหนือกาลเวลา เปิดขึ้น ชายอิสค่อยๆก้าวเท้าขึ้นสู่เวที  โอ้วแม่เจ้า นี่มันห้างโรบินสัน หรือ วังราชพฤกษ์กันแน่เนี่ย  ชายอิสยิ้มเอียงอาย
ค่อยๆร้องเพลงรักแท้เหนือกาลเวลา   ตายสิตาย ชายอิสพาพวกเราเข้าไปสู่ห้วงแห่งความฝัน  เผลอเคลิ้มไปแป๊บนึง  อิ อิ  ชายอิสร้องอยู่ตรงนั้น
ชายอิสจะเดินมาไหม  (เดินมาเซ่ เดินมา ) หลายคนก็เรียกมาหน่อยมาหน่อย  ชายอิสก็ยังฮัมเพลงอยู่ตรงนั้น  

แม๋มาลุคคุณชายแถมร้องเพลงรักแท้เหนือกาลเวลาอีก ใครจะทนไหว กรี๊ดกันตลอดงาน  และแล้วชายอิสก็เดินมา พ่อคุณ เดินมาส่งสายตาชม้อยใส่
ยิ้มเอียงอาย แถมร้องเพราะมากด้วย ทุกคนยื่นมือขอจับ ชายอิสก็จับอย่างนุ่มนวล  
คนอื่นจับ  เค้าก็เอาบ้าง จับด้วย  แว๊กกกก จับมือชายอิสแรงไป ชายอิสถึงกับสะดุดไปนิดนึง พีน้ำผักว่า น้องเจน จับมือหมีซะแบบ ไม่อยากให้จากไปอย่างนั้นแหละ   อ้าว มือเค้าเหรอ   หลายมือ แต่เค้ามือสุดท้าย ก็เพิ่งคว้าได้อ่ะ หมับปุ๊บ หมีสะดุด   ขออภัยนะหมี

หลังจากนั้นเราก็ไปติ่งหลังเวที เข้ายากมาก  ตอนนี้ 18.30 แล้ว พี่น้ำผักว่าเราไปกันได้แล้ว  เดี๋ยวไปส่งหมีที่สนามบินไม่ทันเพราะต้องเปลี่ยนรถ
เค้าก็โอเชไป เค้าโน้มน้าวพี่ปิ่นโตสำเร็จว่าไปรับหมีที่สนามบินกัน หมีเป็นกันเองได้ใกล้ชิดน้า เอาซี่ พี่ปิ่นโตก็เลยตกลง ไปก็ไปจ้า
รถของพวกเรามีสี่คน  เจนบี  พี่น้ำผัก คุณวัฒน์ พี่ปิ่นโต