ขอพื้นที่ระบายหน่อยคับ
ผมเป็นคนมั่นคงกับแนวคิดของตนเอง เพราะผมเชื่อว่าคนเราถ้าไม่ยึดอะไรเรยซักอย่าง จะเป็นคนไปได้อย่างไร
ความรักก็เช่นกัน
เรื่องไม่สั้นไม่ยาวหรอก
ผมคบกับแฟนคนปัจจุบันได้ สามเดือนกว่าๆ
มันเกิดขึ้นเร็วมากหลังจากผมกลับจากดูงาน (ของคณะ)
ผมไปพักห้องเธอ ผมท้องร่วงจึงนอนป่วยอยู่ในห้องเธอ
ในเช้าวันนั้น เธอไปดูน้องแข่งกีฬาสาขา
ผมจึงมีโอกาศอยู่ในห้อง ผมเปิดคอมเพื่อที่จะเล่นเฟส
ผมออฟเฟสเธอ ในขณะที่จะจะเข้าเฟสผม ดันไปเจอเฟสหนึ่ง
เหมือนมีสัญญานบางอย่างบอกผมว่ามันเป็นอีกเฟสของเธอ
พาสถูกจดจำ
เรื่องบังเอิญที่ไม่น่าเกิดขึ้น
เธอทักผู้ชายคนหนึ่ง (อธิบายทีหลัง)
คุยกัน สองแง่สองง่าม บ่นคิดถึงกัน
ส่งเพลงให้กันฟัง และเป็นเพลงเดียวกันที่ส่งไห้ผม
คุยกันจนถึงขั้นนัดมาเจอกัน
พูดถึงเรื่องกอดเมื่อเจอ กัน (ถ้าผมไม่เจอก่อน คง . .. )
เศร้าเนาะ แต่มันคงไม่เศร้าพอหรอก
เพราะเรื่องนี้มันเกิดครั้งที่สามแล้ว กับผู้ชายคนเดิม
ครั้งแรกคุยมากกว่าคนปกติ และผู้ชายก็ถามมาหา หรือชวนออกไปไหนตลอด (แต่เธอไม่ได้ไปหรอก)
ให้หยุด เธอบอกว่าจะหยุดแต่เธอก็อดไม่ได้
เธอคุยแล้วลบ จนผมจับได้อีกครั้งผมไม่รู้หรอกว่าเขาคุยอะไรกัน แต่บางอย่างมันได้หายไป "ความเชื่อใจ"
เธอร้องให้และสัญญาจะไม่ติดต่อกันอีกแล้ว
ครั้งล่าสุด เธอเล่นเฟสน้องเพื่อแอดไปคุยกัน
เธอเล่นและแอดไปคุยหลังจากสัญญากับผมสามวัน
ผมจับได้ มันไม่ใช่แค่ความเชื่อใจ แต่เหมือนมันสลาย หาย ไปทั้งใจ
มีข้อความเก่าๆ ที่เธอไม่เห็น ลืมลบ ก่อนที่จะคบกับผม
ก่อนหน้านี้เธอมีแฟนที่ต่างจังหวัด
เหมือนกันเป็นคนที่เธอจะฝากอนาคตไว้
แต่เธอก็เจอกับผู้ชายอีกคน (คนที่กล่าวถึง)
แรกๆมันเหมือนทั้งสองจะเล่นๆกัน นานไปมันมันจิงจังขึ้น
จนถึงขั้นถลำลึก เธอมีแฟนอยู่แล้ว ผู้ชายคนนั้นก็มีแฟนอยู่แล้ว(ตอนนีั้ ผู้ชายมันก็ยังคบกะแฟนอยู่)
แต่ต่างบอกกันว่ารักกันมากกว่าแฟนอีก
ช่วงนั่นเธอคบๆเลิกๆ กันคนนั้น จนเลิกกันในที่สุด
อ่านแล้วน้ำตาใหลไม่ใช่เสียใจ แต่เศร้าใจแทนแฟนเก่าเธอ
แปลกเนาะเวลาที่เธอเลิกกับแฟนทำไม่ไม่มาคบกัน ทั้งๆที่ผู้ชายก็บอกยอมทุกอย่าง
แต่ไม่ยอมเลิกกะแฟน
จนมาคบกับผม เธอเจอผู้ชายคนนั้น ทำงาน(คณะใช้ตึกร่วมกัน)
ก็เริ่มคุยกันเล่นๆ
จนเลยเถิดถึงเกิดเรื่อง ตลกดีก่อนหน้านี้ทำไม่ไม่มีใครคิดจะทำ
พูดคุยกัน จนมันเริ่มจะเลยเถิด
ผู้ชายมันแค่เสียดาย ทำไม่ไม่รู้ หรือรู้แล้วแต่มันอยากทำ
ผมให้โอกาสเธออีกเป็นครั้งสุดท้าย
แต่ใจผมมันระแวง ไม่ไว้ใจคำพูดเธอเรย
สับสนกับความคิด สับสนว่า
สิ่งที่เราคิด สิ่งที่เรายึดมั่นมันไม่ถูกต้อง
เป็นคนดี รักทีละคน ทุ่มเทแล้วได้อะไรกลับมา
กลับไปชั่วเหมือนช่วงหนึ่งที่เคยเป็น (เพราะเกิดเหตุการณ์คล้ายกันจึงลองเปลี่ยนตัวเอง)
ไม่ดีกว่าหรอ บอกเลิก หรือเขาเลิกไม่เคยเจ็บขนาดนี้
มากสุดแค่เสียดายที่เสียคนดีๆไป เสียใจที่ทำร้ายคนดีๆ
ความไว้ใจทำไมมันถึงใช้เวลาสร้างนานจัง แต่ตอนทำลายมันทำไมมันเกิดขึ้นชั่วพริบตา
ผมไม่สามารถเชื่อได้อีก แล้วแม้กระทั้งตัวเอง
แต่ ผมก็จะลองซักครั้งเหมือนที่เพื่อนบอก ให้โอกาสเขาซักครั้ง เพราะมันเป็นการให้โอกาศตัวเองเหมือนกัน
เคยไม๊ที่คุณเริ่มปฎิเสธ ทางเดิน ของคุณเพียงเพราะใครบางคน
ผมเป็นคนมั่นคงกับแนวคิดของตนเอง เพราะผมเชื่อว่าคนเราถ้าไม่ยึดอะไรเรยซักอย่าง จะเป็นคนไปได้อย่างไร
ความรักก็เช่นกัน
เรื่องไม่สั้นไม่ยาวหรอก
ผมคบกับแฟนคนปัจจุบันได้ สามเดือนกว่าๆ
มันเกิดขึ้นเร็วมากหลังจากผมกลับจากดูงาน (ของคณะ)
ผมไปพักห้องเธอ ผมท้องร่วงจึงนอนป่วยอยู่ในห้องเธอ
ในเช้าวันนั้น เธอไปดูน้องแข่งกีฬาสาขา
ผมจึงมีโอกาศอยู่ในห้อง ผมเปิดคอมเพื่อที่จะเล่นเฟส
ผมออฟเฟสเธอ ในขณะที่จะจะเข้าเฟสผม ดันไปเจอเฟสหนึ่ง
เหมือนมีสัญญานบางอย่างบอกผมว่ามันเป็นอีกเฟสของเธอ
พาสถูกจดจำ
เรื่องบังเอิญที่ไม่น่าเกิดขึ้น
เธอทักผู้ชายคนหนึ่ง (อธิบายทีหลัง)
คุยกัน สองแง่สองง่าม บ่นคิดถึงกัน
ส่งเพลงให้กันฟัง และเป็นเพลงเดียวกันที่ส่งไห้ผม
คุยกันจนถึงขั้นนัดมาเจอกัน
พูดถึงเรื่องกอดเมื่อเจอ กัน (ถ้าผมไม่เจอก่อน คง . .. )
เศร้าเนาะ แต่มันคงไม่เศร้าพอหรอก
เพราะเรื่องนี้มันเกิดครั้งที่สามแล้ว กับผู้ชายคนเดิม
ครั้งแรกคุยมากกว่าคนปกติ และผู้ชายก็ถามมาหา หรือชวนออกไปไหนตลอด (แต่เธอไม่ได้ไปหรอก)
ให้หยุด เธอบอกว่าจะหยุดแต่เธอก็อดไม่ได้
เธอคุยแล้วลบ จนผมจับได้อีกครั้งผมไม่รู้หรอกว่าเขาคุยอะไรกัน แต่บางอย่างมันได้หายไป "ความเชื่อใจ"
เธอร้องให้และสัญญาจะไม่ติดต่อกันอีกแล้ว
ครั้งล่าสุด เธอเล่นเฟสน้องเพื่อแอดไปคุยกัน
เธอเล่นและแอดไปคุยหลังจากสัญญากับผมสามวัน
ผมจับได้ มันไม่ใช่แค่ความเชื่อใจ แต่เหมือนมันสลาย หาย ไปทั้งใจ
มีข้อความเก่าๆ ที่เธอไม่เห็น ลืมลบ ก่อนที่จะคบกับผม
ก่อนหน้านี้เธอมีแฟนที่ต่างจังหวัด
เหมือนกันเป็นคนที่เธอจะฝากอนาคตไว้
แต่เธอก็เจอกับผู้ชายอีกคน (คนที่กล่าวถึง)
แรกๆมันเหมือนทั้งสองจะเล่นๆกัน นานไปมันมันจิงจังขึ้น
จนถึงขั้นถลำลึก เธอมีแฟนอยู่แล้ว ผู้ชายคนนั้นก็มีแฟนอยู่แล้ว(ตอนนีั้ ผู้ชายมันก็ยังคบกะแฟนอยู่)
แต่ต่างบอกกันว่ารักกันมากกว่าแฟนอีก
ช่วงนั่นเธอคบๆเลิกๆ กันคนนั้น จนเลิกกันในที่สุด
อ่านแล้วน้ำตาใหลไม่ใช่เสียใจ แต่เศร้าใจแทนแฟนเก่าเธอ
แปลกเนาะเวลาที่เธอเลิกกับแฟนทำไม่ไม่มาคบกัน ทั้งๆที่ผู้ชายก็บอกยอมทุกอย่าง
แต่ไม่ยอมเลิกกะแฟน
จนมาคบกับผม เธอเจอผู้ชายคนนั้น ทำงาน(คณะใช้ตึกร่วมกัน)
ก็เริ่มคุยกันเล่นๆ
จนเลยเถิดถึงเกิดเรื่อง ตลกดีก่อนหน้านี้ทำไม่ไม่มีใครคิดจะทำ
พูดคุยกัน จนมันเริ่มจะเลยเถิด
ผู้ชายมันแค่เสียดาย ทำไม่ไม่รู้ หรือรู้แล้วแต่มันอยากทำ
ผมให้โอกาสเธออีกเป็นครั้งสุดท้าย
แต่ใจผมมันระแวง ไม่ไว้ใจคำพูดเธอเรย
สับสนกับความคิด สับสนว่า
สิ่งที่เราคิด สิ่งที่เรายึดมั่นมันไม่ถูกต้อง
เป็นคนดี รักทีละคน ทุ่มเทแล้วได้อะไรกลับมา
กลับไปชั่วเหมือนช่วงหนึ่งที่เคยเป็น (เพราะเกิดเหตุการณ์คล้ายกันจึงลองเปลี่ยนตัวเอง)
ไม่ดีกว่าหรอ บอกเลิก หรือเขาเลิกไม่เคยเจ็บขนาดนี้
มากสุดแค่เสียดายที่เสียคนดีๆไป เสียใจที่ทำร้ายคนดีๆ
ความไว้ใจทำไมมันถึงใช้เวลาสร้างนานจัง แต่ตอนทำลายมันทำไมมันเกิดขึ้นชั่วพริบตา
ผมไม่สามารถเชื่อได้อีก แล้วแม้กระทั้งตัวเอง
แต่ ผมก็จะลองซักครั้งเหมือนที่เพื่อนบอก ให้โอกาสเขาซักครั้ง เพราะมันเป็นการให้โอกาศตัวเองเหมือนกัน