ช่างภาพมือใหม่หัวใจเดิม ยังไงๆ กิ๊วๆๆ

มีใครเคยเบื่อเพื่อนร่วมงานตัวเองบ้างไหมค่ะ แบบว่า เช้ามาไม่รู้มันเป็นห่าอะไร หน้าบึ้ง หน้างอ วันๆนึง อารมณ์แมร่งมีเป็น100อารมณ์ คิดว่าตัวเองเก่งไปซะทุกอย่าง เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย ชอบเอาอารมณ์ส่วนตัว ปัญ

รู้สึกว่าทำอะไรก็ไม่เก่งไม่ดีพยายามแค่ไหนก็ทำไม่ได้เขาเก่งไปซะทุกอย่างไม่เก่งจนคิดว่าตัวเองไม่คู่ควรกับเขาเลย

สำหรับผม อย่างแรกเลยเรื่อง "พวกพ้อง" เป็นอะไรที่เห็นบ่อยมาาาก จนเอียน พวกที่แบบพระเอกกำลังจะแพ้ตัวบอส แต่พอเห็นเพื่อนเจ็บ ฮึดสู้เอาชนะตัวบอสได้ - -" รวมไปถึงประโยคสุดน้ำเน่า "เพราะ

คือเรา รู้สึกหวาดกลัวไปซะทุกอย่าง กลัวคนมอง กลัวโรงเรียนด้วยไม่ค่อยอยากไปเลยเวลาเห็นโรงเรียนแล้วมันจะรู้สึก ระทวย ตัวจะอ่อนยวบ เหมือนไม่ค่อยมีแรง หัวใจจะเต้นรัวมากจนบางทีรู้สึกปวดใจ อย่างตอนครู เรียกช

ดูไปอาจจะขัดใจนางเอกบ้าง ที่โป๊ะบ่อยเกิน ดูแล้วคันไม้คันมือแทน แต่ผู้จัดก็รับผิดชอบสังคมดีที่ไม่เขียนบทให้นางเอกเก่งไปซะทุกอย่าง เพราะหลายสิ่งที่นางทำไม่ถูกต้อง

ท้อเรื่องเรียน ที่เรียนไม่จบ ป.ตรี ท้อเรื่องทำงาน หางานทำที่ไหนก็ไม่ได้ ท้อที่ชีวิตเคยผ่านเรื่องร้ายๆ แย่ๆมา ท้อเรื่องหัวใจตัวเองที่มันอ่อนแอไปหมดซะทุกอย่าง เคยติดยาจนเกียบสมองพัง

คือเราไม่ชอบเรียนพละ เล่นวอลเลย์บอลไม่ได้ เเต่ก็ยังบังคับ คือมันทำไม่ได้ก็คือไม่ได้ ตั่งเเต่ประถมละ