นายโซ่ คนหลงป่าภูหลวง

เมื่อเวลา ผ่านไป ปีกว่าที่ผมได้กลับจากภูหลวง ได้แวะเข้าไปดูความหลังที่หาซื้อด้วยเงินไม่ได้ ณ ที่นั้น
วันคืนที่ผ่านไป ได้ ศึกษา ธรรมะจากท่านหลวงพ่อพุทธทาส ทั้งหนังสือ และเสียงธรรม ที่หลวงพ่อได้ฝาก
มรดกธรรม ที่ผ่านจากท่านมา  ตลอดเกือบทุก ๆ วัน  เมื่อบทศึกษาที่สั่งสมได้เข้าที่เข้าทางแล้ว  ....
เรื่องพิมพ์หนังสือ ที่เคยต้องการที่จะทำ เมื่อไปปรึกษา หลวงปู่ขันตี ญาณวโร  ท่านบอกว่าอย่าไปยุ่งเลย  
สิ่งที่สำคัญที่ควรรักษาไว้แล้วเจริญให้มาก นั่นคือ ช่วงที่จิตเราเป็นประภัสสร ของวันที่ 6 ม.ค.2555
เราใคร่ครวญดู ก็เห็นตามความเป็นจริงตามนั้น จึงไม่คิดทำตามความคิดตอนแรก...

จึงขออภัยกับผู้ที่ติดตามเรื่องของผม แล้วผมหายไป  การที่ผมหลงป่านั้น แลกกับสิ่งที่ได้ทางจิตใจนั้นสูงค่า
กับผม  เมื่อบทศึกษาจากท่านหลวงพ่อพุทธทาส ถึงวาระที่พอเพียง  จิตใจผมจึงเปลี่ยนแปลงไปในทางธรรม
จึงรู้สึกว่าเราอยู่ทางโลกนี้ไม่ได้อีกต่อไป มันสุดทางแล้ว  ประมาณวันที่ 5 ธ.ค. 2556  ผมจะเข้าสู่โลกแห่ง
ร่มกาสาวพัตร์ ในวาระต่อไป
จึงเรียนมาเพื่อกล่าวคำลาที่ไม่เป็นทางการในครั้งนี้ โดยทั่วกันครับ / ด้วยความนับถือ / นายโซ่ คนหลงป่า ( แต่ไม่หลงทางผิด)