อยู่ๆหญิงก็เกิดนึกอะไรสนุกๆ ถ้ากรองแก้วทนวิไลรัมภาไม่ได้จะเป็นยังไง...
หญิงขอเล่าหลังจากฉากที่วิไลรัมภาควงมีดขู่กรองแก้ว แล้วเอามีดปักเขียง
หลังจากที่วิไลรัมภา ปักมีดขู่กรองแก้วแล้ว ก็หันหลังเดินเชิดไป กรองแก้วซึ่งในตอนนี้โมโหสุดขีด และทนกับคำดูถูกของวิไลรัมภาไม่ไหว จึงดึงมีดที่ปักอยู่ที่เขียง แล้วเดินตามหลังวิไลรัมภามา วิลไรัมภาไม่ทันสังเกต กรองแก้วเข้าประชิดตัวพร้อมกับเอามีดแทงไปที่หไหล่ของวิไลรัมภา วิไลรัมภาถึงกับชะงัก ความเจ็บปวดเริ่มแผ่ซ่านเข้ามา วิไลรัมภา จับไหล่ข้างที่เจ็บ เมื่อเอามือขึ้นมาดู เธอก็ต้องช๊อคเมื่อเห็นเลือด วิไลรัมภาหันหลังกลับมาก็ตกใจที่กรองแก้วถือมีดที่เปื้อนเลือด ยืนตาขวางอยู่
"นี่แก แกกล้าทำร้ายฉันเหรอ นังสะใภ้ก้นครัว"รัมภาตะโกนขึ้นด้วยความโกรธระคนตกใจ
แต่ไม่ทันตั้งตัว วิไลรัมภาก็ถูกรองแก้วผลักติดกำแพง พร้อมเอามีดจ่อคอ ทำให้รัมภาเกิดกลัว และเจ็บแผลที่หัวไหล่อย่างแรง แต่วิไลรัมภาก็ยังจ้องหน้ากรองแก้วด้วยความท้าทาย
"ทำไมคุณถึงได้เกลียดฉันนัก ทำไม ฉันยิ่งทน คุณยิ่งไม่หยุด ทำไมคุณรัมภา ฉันไปทำอะไรให้ บอกฉันมาสิ ทำไม!!"กรองแก้วถามอย่าเหลืออด พร้อมเขย่าตัวรัมภากระแทกกำแพง
"เพราะอะไรนะเหรอ เพราะแกทำลายชีวิตพี่มารตีพี่สาวฉัน แย่งคู่หมั้นของพี่สาวฉัน แถมนางกาอย่างแกยังสะเออะ! ขึ้นมาชูคอในฝูงหงส์ ทั้งๆที่กาอย่างแกไม่คู่ควรเลยสักนิดกับตระกูลจุฑาเทพ ฉันเกลียด เกลียดอีกาที่ไม่ประมาณตนอย่างแก "วิไลรัมภาตะคอกใส่หน้ากรองแก้ว
"คุณรัมภาคงไม่รู้จักฉันดี เพราะถ้าฉันไม่แน่ นางกาอย่างฉันคงไม่ได้มาเป็นนางหงส์อยู้หรอกค่ะ"กรองแก้วพูดแบบยิ้มๆแววตาเหยียดๆ
"กะแก นังชาติไพร่"รัมภาพูดไม่ออก
"อย่าพูดแบบนั้น ผู้ดีต้องไม่หยาบคายนะคะ มารยาทผู้ดีเคยเรียนไหมค่ะ"
วิไลรัมภาได้แต่เจ็บใจ พูดอะไรไม่ออก ทั้งสองจ้องตาท้าทายกันอยู่นาน
"แกคิดว่าแกจทำอะไรฉัน ถ้าคุณย่าอ่อนรู้เรื่องว่าแก ท่านไม่ปล่อยแกไว้แน่"วิไลรัมภาขู่
"ฉันทำได้มากกว่าที่คุณคิด ถ้าคุณยังไม่หยุด มีดเล่มนี้มันจะไม่ไปอยู่ที่หลังของคุณ แต่มันอาจจะไปอยู่ที่คอของคุณ"
กรองแก้วเอามีดจ่อไปที่คอ ทำท่าประกอบ
"หรือปากของคุณ"จากนั้นกรองแก้วเอามีดมาจ่อที่ปากของวิไลรัมภา
"จำไว้นะคะ ถ้าคุณยังไม่หยุด ฉันจะทำให้คุณพูดไม่ได้อีกเลย ตลอดชีวิต"
กรองแก้วพุดด้วยน้ำเสียงเบาและนิ่งส่งท้าย ก่อนปล่อยตัววิไลรัมภาเดินออกไป วิไลรัมภาที่ตอนนี้เป็นอิสระแล้ว แม้จะตกใจ และเจ็บแผลอยู่ แต่ก็มองตามกรองแก้วไปด้วยสายตาอาฆาต
"ฝากไว้ก่อนเถอะนังกรองแก้ว ถ้าฉันเป็นสะใภ้จฑาเทพเมื่อไหร่ แกจะเป็นคนแรกที่ฉันจัดการ"
==จบการแสดง(มโน)ของหญิง==
ปล.หญิงขอลอกคำพุดคุณ tiara นะคะ หญิงชอบ
หญิงขอมโนย้อนหลัง เมื่อ'กรองแก้ว'ทนเก็บอารมณ์ไม่ไหวจัดการ'วิไลรัมภา'...
หญิงขอเล่าหลังจากฉากที่วิไลรัมภาควงมีดขู่กรองแก้ว แล้วเอามีดปักเขียง
หลังจากที่วิไลรัมภา ปักมีดขู่กรองแก้วแล้ว ก็หันหลังเดินเชิดไป กรองแก้วซึ่งในตอนนี้โมโหสุดขีด และทนกับคำดูถูกของวิไลรัมภาไม่ไหว จึงดึงมีดที่ปักอยู่ที่เขียง แล้วเดินตามหลังวิไลรัมภามา วิลไรัมภาไม่ทันสังเกต กรองแก้วเข้าประชิดตัวพร้อมกับเอามีดแทงไปที่หไหล่ของวิไลรัมภา วิไลรัมภาถึงกับชะงัก ความเจ็บปวดเริ่มแผ่ซ่านเข้ามา วิไลรัมภา จับไหล่ข้างที่เจ็บ เมื่อเอามือขึ้นมาดู เธอก็ต้องช๊อคเมื่อเห็นเลือด วิไลรัมภาหันหลังกลับมาก็ตกใจที่กรองแก้วถือมีดที่เปื้อนเลือด ยืนตาขวางอยู่
"นี่แก แกกล้าทำร้ายฉันเหรอ นังสะใภ้ก้นครัว"รัมภาตะโกนขึ้นด้วยความโกรธระคนตกใจ
แต่ไม่ทันตั้งตัว วิไลรัมภาก็ถูกรองแก้วผลักติดกำแพง พร้อมเอามีดจ่อคอ ทำให้รัมภาเกิดกลัว และเจ็บแผลที่หัวไหล่อย่างแรง แต่วิไลรัมภาก็ยังจ้องหน้ากรองแก้วด้วยความท้าทาย
"ทำไมคุณถึงได้เกลียดฉันนัก ทำไม ฉันยิ่งทน คุณยิ่งไม่หยุด ทำไมคุณรัมภา ฉันไปทำอะไรให้ บอกฉันมาสิ ทำไม!!"กรองแก้วถามอย่าเหลืออด พร้อมเขย่าตัวรัมภากระแทกกำแพง
"เพราะอะไรนะเหรอ เพราะแกทำลายชีวิตพี่มารตีพี่สาวฉัน แย่งคู่หมั้นของพี่สาวฉัน แถมนางกาอย่างแกยังสะเออะ! ขึ้นมาชูคอในฝูงหงส์ ทั้งๆที่กาอย่างแกไม่คู่ควรเลยสักนิดกับตระกูลจุฑาเทพ ฉันเกลียด เกลียดอีกาที่ไม่ประมาณตนอย่างแก "วิไลรัมภาตะคอกใส่หน้ากรองแก้ว
"คุณรัมภาคงไม่รู้จักฉันดี เพราะถ้าฉันไม่แน่ นางกาอย่างฉันคงไม่ได้มาเป็นนางหงส์อยู้หรอกค่ะ"กรองแก้วพูดแบบยิ้มๆแววตาเหยียดๆ
"กะแก นังชาติไพร่"รัมภาพูดไม่ออก
"อย่าพูดแบบนั้น ผู้ดีต้องไม่หยาบคายนะคะ มารยาทผู้ดีเคยเรียนไหมค่ะ"
วิไลรัมภาได้แต่เจ็บใจ พูดอะไรไม่ออก ทั้งสองจ้องตาท้าทายกันอยู่นาน
"แกคิดว่าแกจทำอะไรฉัน ถ้าคุณย่าอ่อนรู้เรื่องว่าแก ท่านไม่ปล่อยแกไว้แน่"วิไลรัมภาขู่
"ฉันทำได้มากกว่าที่คุณคิด ถ้าคุณยังไม่หยุด มีดเล่มนี้มันจะไม่ไปอยู่ที่หลังของคุณ แต่มันอาจจะไปอยู่ที่คอของคุณ"
กรองแก้วเอามีดจ่อไปที่คอ ทำท่าประกอบ
"หรือปากของคุณ"จากนั้นกรองแก้วเอามีดมาจ่อที่ปากของวิไลรัมภา
"จำไว้นะคะ ถ้าคุณยังไม่หยุด ฉันจะทำให้คุณพูดไม่ได้อีกเลย ตลอดชีวิต"
กรองแก้วพุดด้วยน้ำเสียงเบาและนิ่งส่งท้าย ก่อนปล่อยตัววิไลรัมภาเดินออกไป วิไลรัมภาที่ตอนนี้เป็นอิสระแล้ว แม้จะตกใจ และเจ็บแผลอยู่ แต่ก็มองตามกรองแก้วไปด้วยสายตาอาฆาต
"ฝากไว้ก่อนเถอะนังกรองแก้ว ถ้าฉันเป็นสะใภ้จฑาเทพเมื่อไหร่ แกจะเป็นคนแรกที่ฉันจัดการ"
==จบการแสดง(มโน)ของหญิง==
ปล.หญิงขอลอกคำพุดคุณ tiara นะคะ หญิงชอบ