เป็นสะใภ้ หรือนางทาส

ขอระบายนะค่ะ

พี่ๆแม่ๆท่านไหนมีทางออกที่ดีให้ ช่วยแนะนำหน่อย ขอบคุณค่ะ

เราแต่งงานย้ายเข้ามาอยู่บ้านสามี ตอนนี้ท้องลูกอยู่1คน
เหตุที่ย้ายเข้า เพราะทางบ้านสามีถือว่าเค้าเป็นคนจีนต้องย้ายเข้า   ทางแม่เราไม่ว่าอะไรเลยเข้ามาอยู่
เราเจอกับอะไรที่ไม่เคยเจอ แรกๆก็ดีนะค่ะ เรียกเราลูกๆ เดี๋ยวนี้ใช้คำว่าไอ้ขึ้นหน้าชื่อเราแทบทุกคำ
เราไม่สบายไม่เคยที่จะถาม ด่าไว้ก่อน ใช้ไว้ก่อน กวาดบ้านให้ด้วยน่ะ ถูด้วยน่ะ ใช้เข้าไป แม่เรายังไม่เคยใช้เลย
มีอยู่วันนึงเรานอนปวดท้องอยู่ในห้อง เค้ามาเคาะประตู เราก็นึกในใจ เป็นห่วงเราแน่เลย เปิดไปยืนท้าวสะเอว
" ทำไมไม่ล้างจานให้แม่ละ กองไว้จนเน่าหมดแล้ว อยู่ให้เหมือนบ้านตัวเองสิ  " เราทำได้เพียงพะยักหน้าเเค่นั้น
เฮ้อ ก็อยากจะบอกว่า บ้านเราเค้าไม่กองไว้นี่ เค้ารับผิดชอบตัวเองกัน ไม่ใช่ ขี้ไว้รอคนอื่นช่วยตามล้างตามเช็ด
ประสาทเสีทุกทีที่ได้ยินเสียง รู้แล้วเจ้าค่ะเดี๋ยวอีเย็นทำเองเจ้าค่าา
เราต้องทำงานบ้านทุกอย่างที่มี บ้านเป็นบ้าน3ชั้น+ดาดฟ้า   เรื่องทำงานบ้านเราเข้าใจค่ะ ว่าอยู่บ้านเค้า ต้องช่วยทำ
เราก็ไม่ขัดอะไร  แรกๆ เรามา โดนใส่ร้ายว่ากินข้าวแล้วไม่ล้างจานบ้าง กองจานไว้ให้แม่สามีล้างบ้าง

    ท้าวความถึงตอนเรายังอยู่กับแม่นะค่ะ  บ้านเราเป็นบ้านพอมีฐานะ จ้างแม่บ้าน+พี่เลี้ยง1คน เราไม่เคยเลยแม้แต่จะทำอะไรให้ใคร
แม้แต่ของแม่เราเอง เราก็ไม่เคยต้องทำให้  ทำเองของตัวเอง เราอยู่ในครอบครัวที่อบอุ่นแม้จะขาดพ่อ กินข้าวพร้อมหน้า
มีแต่เสียงหัวเราะ พูดจากันดีดี รักกันถามไถ่สุภาพ เป็นห่วงกัน เห็นใจคนอื่น แม้จะมีแม่บ้าน แต่ทุกคนในบ้านก็ต้องช่วยเหลือตัวเอง

    คือ บ้านเราสอนให้มีวินัยน่ะ แม่เราสอนให้ช่วยตัวเองได้ ทำทุกอย่างเอง แต่ก็ของตัวเองเท่านั้นนะค่ะ ไม่ใช่รองมือรองเท้าใคร
คนที่บ้านเรากินอะไรของใครใช้แล้วก็เก็บเอง รับผิดชอบชีวิตตัวเอง  แต่ ในตอนนั้นเราไม่เถียงเค้า เพราะคิดไว้ว่าเถียงผู้ใหญ่มันไม่ดี
หลังจากนั้นเราตัดปัญหา ไม่กินข้าวร่วมโต๊ะกับเค้าอีก  เอาข้าวมากินในห้อง แล้วไปล้างเอง  
รุ้งเช้า เจอเลยจานกอง ทุกอย่างที่เค้าด่าเรา ยังเหมือนเดิม สรุปเค้าทำเองแล้วปาขี้ให้เราทำไมเนี๊ยะ
ข้าวของวางเกะกะ เราจัดแล้วจัดอีก จัดแม่มทุกวัน  ทำไมไม่วางให้เข้าที่บ้างน่ะ ไม่เข้าใจเลย  แม้กระทั้งผ้าขนหนู
จะเอาไปแขวนไว้ดีดีก็ไม่ได้ ต้องกองๆไว้ให้เราเก็บไปแขวนให้ทุกเช้า  เราพยามทำให้เค้าเห็นว่า นี้น่ะ แขวนตรงนี้น่ะ
ก็เหมือนเดิม ทุกคนใช้ชีวิตเหมือนเดิม  ก็น่ะ เราจะไปสอนผู้ใหญ่ได้ไง  บอกสามีก็ไม่ได้ นั้นก็พ่อแม่เค้า


บางทีก็อดคิดไม่ได้ ถ้าเราคลอดลูก ใครจะเป็นคนทำงานพวกนี้ บ้านคงรกอลังการ และคนที่โดนด่าคงไม่พ้นนางทาสคนนี้
ถ้าจะบอกว่าให้แม่สามีทำก็น่ะ เค้าไม่ทำหรอก เค้าไม่ว่าง  เรานี้แหละที่ไร้งาน ต้องทำหมด
เฮ้ออ ... อยากกลับไปอยู่บ้านตัวเองจริงๆ คิดถึงครอบครัวที่อบอุ่น  
เค้าเคยบอกนะ ว่าอยู่บ้านนี้ก็ให้คิดว่าเหมือนบ้านตัวเอง เค้าก็เหมือนพ่อแม่เรา  อยากเถียงใจจะขาด
ไม่โวย ไม่เหมือน แม่เราไม่ใช่แบบนี้ ไม่ใช่เลยอะ พ่อเราไม่มี ส่วนบ้าน ไม่นะบ้านเราไม่ใช่อะ ไม่มีวันทำตัวเหมือนบ้านตัวเองได้
มันไม่ใช่เลย