ซาบซึ้งกับคนที่รักหมา แต่พฤติกรรมที่พาหมาสุดที่รักเดินเล่นยามเย็นแล้วปล่อยของเสีย ตามทางนั้นสุดทน เลยอยากฝากกลอนนี้ให้เจ้าของหมา ที่ทำพฤติกรรมแบบนั้น

กลิ่นเยี่ยวหมาโชยมาระอานัก      
เราชะงักหาหมาที่มาเยี่ยว
เจ้าของหมาเป็นใครอยากรู้เชียว  
ทำไมเที่ยวมักง่ายไม่ดูแล
มีตั้งคราบทั้งกลิ่นอีกทั้งก้อน      
อยากเอาค้อนเขวี้ยงใส่ให้หัวแบะ
หากมาแวะอีกทีเห็นดีกัน

จบเอาซะดื้อๆ สัมผัสอาจไม่เข้าที (ฝากผู้รู้ช่วยแก้ แนะนำตอบจบให้ที)
แต่แต่งด้วยอารมณ์ล้วนๆ เวลานั่งหน้าบ้านแล้วกลิ่นโชยมา สุดท้ายต้องออกไปทำความสะอาด