หลับฝันดีนะลูก...ไม้ม้วนของแม่

เมื่อเกือบสองปีที่แล้ว  เราพบไม้ม้วนครั้งแรกที่สโมสรหมู่บ้าน
เราไปให้อาหารแมวพเนจรตามปกติ ก็เห็นไม้ม้วนนั่งหน้าแป้นแล้นรออยู่
ตอนนั้นไม้ม้วนอายุประมาณ 3 เดือน เป็นแมวสีส้มปนขาว  หางม้วนๆ
ไม้ม้วนดูแปลกกว่าแมวจรในหมู่บ้าน คือดูสะอาดหมดจดมาก หน้าใสกิ๊ง
และไม่กลัวคน ยอมให้เราจับโดยดี
จนเราอดคิดไม่ได้ว่า มีใครเอามาปล่อยหรือเปล่านะ  
แต่ไม่เป็นไร มือไวเท่าความคิด อุ้มไม้ม้วนกลับบ้านเลยค่ะ

เราให้ไม้ม้วนอยู่ห้องเดียวกับพี่หมูยอ และบุนบุน
แมวทั้ง 3 ตัวรักกันดีค่ะ เล่นด้วยกัน นอนด้วยกันตลอด
ไม้ม้วนเป็นแมวแข็งแรง ร่าเริง และเป็นลูกรักตัวนึงของแฟนเรา
ตอนเย็นๆ แฟนเราจะปล่อยไม้ม้วนกับพี่ๆ มาวิ่งเล่นในสวน
บางทีคนและแมวก็วิ่งขับกัน  ไม้ม้วนจะวิ่งหนีขึ้นต้นไม้หน้าบ้าน
บางวันป่ะป๊าต้องเอาไม้มาสอย  บางวันก็ต้องปีนบันไดขึ้นไปจับ
ภาพเหล่านั้นยังอยู่ครบถ้วนในความทรงจำของเรา

ไม้ม้วนได้จากไปในเช้าวันนี้ วันพฤหัสบดี ที่ 11 กรกฎาคม 2556
เวลา 6.35 น.  เป็นเช้าวันฝนพรำ
เป็นวันเดียวกันและฝนตกพรำๆเหมือนกับวันที่พี่ปู้ บุญรักษา
ได้จากเราไปในวันพุธ ที่ 11 กรกฎาคม 2555 เวลา 7.15 น.

ไม้ม้วนหลับไปในอ้อมกอดของเรา

"ขอให้หนูนอนหลับฝันดีนะลูก
หวังว่าเราคงได้พบกันอีกนะ
รักม้วนนะ"