สาวน้อยมาริสากับภูติมหัษจรรย์

ตอนที่1.                                                                                                                                                                                    .                                                                                                                                                                                                                                       .             ในกรุงเทพมหานครฯเมืองหลวงของประเทศไทย เมืองที่เต็มไปด้วยความวุ่นวายและผู้คนมากมายจากจังหวัดต่างๆในประเทศไทยที่มาอาศัยหรือทำงานในเมืองหลวง หรือ ชาวต่างชาติก็ตามที่เอามาเที่ยวในเมืองวุ่นวายที่ติดอันดับเมืองท่องเที่ยวของโลก เมืองที่แบ่งออกเป็นสองฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา  ที่เรียกกันว่า ฝั่งพระนครกับฝั่งธนบุรี  กรุงเทพมหานครแบ่งออกเป็น 55 เขต และในเขตหนึ่งย่านฝั่งธนติดกับชานเมือง มีเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆอายุ 18 ปีที่อาศัยอยู่กับยายของเธอ เธอย้ายจากต่างจังหวัดมาอยู่ในกรุงเทพฯตั้งแต่ยังจำความไม่ได้ ยายของเธอบอกว่าเธอกับยายย้ายมาอยู่ในกรุงเทพฯตั้งแต่พ่อกับแม่ของเธอเสียชีวิตลงด้วยอุบัติเหตุ โดยที่เธอจำพ่อกับแม่ของเธอไม่ได้ด้วยซ้ำ. เด็กหญิงมักจะอยู่บ้านและอ่านหนังสือการ์ตูนในช่วงนี้เพราะเธอไม่มีโอกาสเรียนต่อมหาวิทยาลัยเหมือนเพื่อนๆของเธอเพราะยายไม่มีเงินพอที่จะส่งเธอเรียนแล้วเพราะตอนนี้ยายก็อายุปาเข้าไป60ปีแล้ว แต่ที่เด็กหญิงสงสัยมาตลอดคือยายของเธออายุ60แล้วจิงหรอ เมื่อหน้าตาของยายไม่ได้ดูแก่พอที่จะอายุ60เลยสักนิด เธอเคยถามยายของเธอว่าจริงๆแล้วยายเธออายุเท่าไร "100ปีแล้วมั่ง" คือคำตอบกวนๆที่ยายเธอตอบทุกๆครั้งที่เธอถามเรื่องอายุยาย  เธอจึงไม่ค่อยสนใจเรื่องนี้เท่าไร เด็กหญิงหน้าตาน่ารักคนนี้มีชื่อว่า มาริสา เธอเลี้ยงแมว 1ตัว ชื่อ โทฟี๊ เพราะเธอได้มันมาจากซอยแห่งหนึ่งในขนาดที่เธอจะไปแข็งขันร้องเพลง แมวตัวนี้เปลียกโชคด้วยน้ำฝนตอนที่เธอพบมันและในตอนนั้นมันนอนหนาวสั่นอยู่ในกองขยะมหึมามันมองเธอเหมือนว่ารู้จักกันมาก่่อน "ทำไมมานอนตรงนี้ละ"มาริสาถามมัน เสียงร้องเมี๊ยวๆเล็กเหมือนกำลังหมดแรงของมันทำในมาริสาสงสาร. อีกทั้งสายตาที่มองเหมือนกับว่ารู้จักกันมานาน ทำให้เธอตัดสินใจรับเลี้ยงมันทันที. เธอหากล่องกระดาษเก่าๆกับเส้นผ้าแห้งๆจำนวนหนึ่ง และนำแมวใส่ในกล่องนั้น "รออีกแปปนะ ฉันรู้ว่าแกหิว แต่ฉันต้องไปประกวดร้องเพลง เดี๋ยวธุระฉันเสร็จฉันจะหาอะไรให้แกกิน ยายฉันต้องด่าแน้ๆถ้าเห็นแก ฉันชื่อมาริสานะ ส่วนแกชื่อ ...... โทฟี๊แล้วกัน ฉันจะได้ชนะและได้โทฟี๊ เหมือนชื่อของแก" และนั้นก็คือครั้งแรกที่ มาริสาเจอกับโทฟี๊ หลังจากที่มาริสาพาโทฟี๊กลับมาบ้านในครั้งแรก ยายของเธอรีบจับเจ้าแมวมาเช็ดตัวให้แห้งแล้วก็ให้มันกินข้าว จนมาริสาสงสัยว่าทำไมยายถึงไม่ด่าเธอทั้งที่ยายเคยบอกเสมอว่า " ห้ามเอาอะไรมาเลี้ยงในบ้านเด็ดขาด " แต่ก็ดีแล้วที่ยายเธอรักมัน และตอนนี้มันก็อ้วนมาก เพราะวันๆมันกินแล้วก็นอนทั้งวัน มาริสาอ่านหนังสือการ์ตูนไปเรื่อยๆจนหลับไป.