ตอนออกจากงานประจำ ตั้งเป้าว่าต้องได้งานที่ได้เงินมากกว่าเงินเดือนเกินครึ่งปีก่อน
ตอนนั้นเงินเดือนสองหมื่นกว่า ลาออกตอนได้โปรเจ็กต์มูลค่าแสนกว่าบาท ทำไม่ถึงสองเดือน เวลาที่เหลือก็เอามาหางานเพิ่ม

แรกๆ ก็เก็บเงินไว้สำรองค่าใช้จ่ายช่วงไม่มีงาน สัก 3-6 เดือน เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนสามารถอยู่ได้เป็นปี
พอเริ่มอยู่ตัว ก็เริ่มสะสมเงินซื้อสินทรัพย์ บ้าน รถ ตามกำลัง พยายามเป็นหนี้ให้น้อยที่สุด
ผมซื้อทาวน์เฮ้าส์ราคาล้านห้า รถมือสองอีกสองแสน พร้อมกันตอนมีเงินเก็บล้านเศษๆ
บ้านผมกู้ล้านสองผ่อนห้าปีตอนนี้หมดแล้ว รถซื้อสดตอนนี้เปลี่ยนแล้วเหมือนกัน

พอเก็บเงินได้อีกก็ไปซื้อที่อีกแปลง เปลี่ยนรถ พยายามไม่ผ่อน เพราะรายได้เราไม่แน่นอนเหมือนพนักงานที่กินเงินเดือน

ตอนนี้มีอสังหา 3 แปลง คือ
ทาวน์เฮ้าส์ ปล่อยเช่า เอาค่าเช่าแบ่งเบาค่าเทอมลูก ถ้าเราเป็นอะไรไปให้ครอบครัวขายเอามาส่งลูกเรียนให้จบ นี่คือหลักประกันการศึกษาของลูก

บ้านที่อยู่ปัจจุบัน เป็นที่ซุกหัวนอนของทุกคน ไม่ว่าเราจะเป็นอย่างไรครอบครัวก็ไม่เดือดร้อนเรื่องที่อยู่

ที่ดินอีกแปลง ลงบ้านเล็กๆ ไว้สองหลัง จะอยู่เอง ปล่อยเช่า สร้างต่อ หรือขาย ได้ทั้งนั้น เพราะค่อยๆ ทำทุกอย่างขึ้นมาด้วยเงินสด
เป็นบ้านที่อาจไปอยู่ในบั้นปลาย หรือเป็นแหล่งทุนสำรองกรณีที่เจ็บป่วยหนักใช้เงินเยอะ ไม่สามารถทำงานได้ หรือแก่ตัวไปไม่มีใครเลี้ยง

ก็น่าจะมั่นคงได้ถ้าไม่ฟุ่มเฟือยและรู้กำลังตัวเอง