เห็นผู้จัดทุกวันนี้นอยง่ายเพราะโลกโซเชียลมีเดียก็เลยอยากฝากไว้หน่อย คุณย้งไม่ต้องสนใจนะ แฟนๆคุณล้นหลามจริงๆตอนนี้แต่ก็ "ร้อยพ่อพันแม่" เข้าถึงเนื้องานที่ประณีตชิ้นนี้ได้ในระดับที่ต่างกัน บ้างได้แค่ความมันเปลือก บ้างก็ค่อยๆละเอียด และเคารพเจตนารมย์ของผู้สร้าง
ที่ผ่านมาจะเห็น comment ที่ป่วยๆเยอะมาก ไม่ได้บอกว่ามีไม่ได้ คิดเห็นไม่ได้แต่
แต่มากมายเลยที่เหมือน "เด็กอมมือ" ไม่ได้ดั่งใจก็ถีบเท้าๆๆๆ เหมือนผลงานมันเกิดขึ้นได้จากรูสะดือของตน
ถูกใจก็ อูวววว แรงว่ะ... แซ่บเวอร์...
เห้ยถ้าอีนี่ตายกรูไม่ดูต่อ
...ห่ะ..ทำไมมันมันไม่เป็นอย่างนั้นวะ
เปลี่ยนเลยๆ
ไผ่
ซื่อบื้อไม่เข้าใจ ไร้เหตุผลว่ะ กลับมาดีกับสไปร์ทเลย!!!
ยิ่งหลังจากตอนของไผ่ เห็นเลยว่าคนเสพแบบตื้นๆมีเยอะมาก
คนอย่าง "สไปร์ท์" she ต้องการมากทางด้าน sex แต่เธอมีพื้นจิตใจที man มากคนหนึ่ง
"ไผ่" ไม่ได้เป็นคนฉลาดนัก แต่รักจริง ยิ่งรักมากยิ่งหลอนมากเพราะรักไปแล้ว แต่ตนเองก็เห็นพฤติกรรมของสไปรท์มาตลอด ทั้งมั่วกับคนอื่น กับ วิน...กับลูกพี่ตัวเอง(ไอพี่เป๊ก)...และในระหว่างนั้นอีกมากมาย
แน่นอนว่าวันหนึ่งมันต้องนอยหนัก โดยเฉพาะเมื่อหนุ่มฮอตอย่างวิน(ที่เคยได้กัน)มาวนเวียน
ไหนจะเครียดเรื่องไอ้บ้าโรงเรียนอื่นมันแค้นไม่เลิก...พ่อแม่เครียด พระเตือน ทุกอย่างรุมเร้าให้เครียดหนัก
(พูดขึ้นมาเพราะเป็นตัวอย่างของความ real ความกล่อมกล่อมสมเหตุสมผลของตัวละครที่จริงๆ ทุกอย่างมันเข้าใจได้ แ
ละไม่ใช่การนำเสนอ "ความชั่ว" "ความแรด" ในแบบตื้นๆไม่เป็นมนุษย์ในสังคมจริงๆที่ละครไทยทำมาตลอดๆๆๆๆๆ)
สำหรับเราเรื่องนี้ทั้งดูอย่างตื้นและลึกซึ้งจะเห็นความละเมียดทุกมิติ
และยิ่งเมื่อคืนยิ่งลึกซึ้ง..ส่วนตัวเรารับได้ถ้านั่นคือทิศทางของผู้กำกับ
บทและพล็อตที่ผู้กำกับ ผู้เขียนบทเลือกแล้ว...ตราบใดที่คุณสื่อออกมาแบบเอาอยู่
by the way ว่ากันเรื่องเทคนิคการเล่าเรื่อง ของไผ่ใครไม่รู้เรื่อง แต่เรารู้เรื่อง
เพราะจริงๆเล่าเรื่องแบบกระแสความคิดแบบนั้น ไม่ได้ซับซ้อนอะไรเลยถ้าคนดูหนังมาพอสมควร
การตัดไปมาระหว่าง "ความฝัน" "ความจริง" "ความกังวล" "ภาพหลอน" ...........เราว่ามันเป็นเทคนิคที่ไม่เก็ทยากเย็นอะไรนัก
ถ้าดูแบบตั้งใจ ไม่ได้เล่มเกมไปด้วย คุยโทสับไปด้วย
เอาเหอะ...
ทั้งนี้ทั้งนั้น ก็แค่อยากเป็นกำลังใจนั่นแหละว่า คนดูคุณมีหลายกลุ่มมากนะ
..อย่าไปนอยเกรียน social มากนัก (อาจไม่นอยก็ได้ไม่รู้สิ)
KEEP WALKING ละกัน
Hormones คือ ละครที่ดีและสนุกที่สุดในหลายปีมานี้จริงๆ ...สุดยอด
<Hormones> คุณย้ง ทรงยศ สุขมากอนันต์ อย่าคิดมากนะ!
ที่ผ่านมาจะเห็น comment ที่ป่วยๆเยอะมาก ไม่ได้บอกว่ามีไม่ได้ คิดเห็นไม่ได้แต่
แต่มากมายเลยที่เหมือน "เด็กอมมือ" ไม่ได้ดั่งใจก็ถีบเท้าๆๆๆ เหมือนผลงานมันเกิดขึ้นได้จากรูสะดือของตน
ถูกใจก็ อูวววว แรงว่ะ... แซ่บเวอร์...
เห้ยถ้าอีนี่ตายกรูไม่ดูต่อ
...ห่ะ..ทำไมมันมันไม่เป็นอย่างนั้นวะ
เปลี่ยนเลยๆ
ไผ่
ยิ่งหลังจากตอนของไผ่ เห็นเลยว่าคนเสพแบบตื้นๆมีเยอะมาก
คนอย่าง "สไปร์ท์" she ต้องการมากทางด้าน sex แต่เธอมีพื้นจิตใจที man มากคนหนึ่ง
"ไผ่" ไม่ได้เป็นคนฉลาดนัก แต่รักจริง ยิ่งรักมากยิ่งหลอนมากเพราะรักไปแล้ว แต่ตนเองก็เห็นพฤติกรรมของสไปรท์มาตลอด ทั้งมั่วกับคนอื่น กับ วิน...กับลูกพี่ตัวเอง(ไอพี่เป๊ก)...และในระหว่างนั้นอีกมากมาย
แน่นอนว่าวันหนึ่งมันต้องนอยหนัก โดยเฉพาะเมื่อหนุ่มฮอตอย่างวิน(ที่เคยได้กัน)มาวนเวียน
ไหนจะเครียดเรื่องไอ้บ้าโรงเรียนอื่นมันแค้นไม่เลิก...พ่อแม่เครียด พระเตือน ทุกอย่างรุมเร้าให้เครียดหนัก
(พูดขึ้นมาเพราะเป็นตัวอย่างของความ real ความกล่อมกล่อมสมเหตุสมผลของตัวละครที่จริงๆ ทุกอย่างมันเข้าใจได้ แ
ละไม่ใช่การนำเสนอ "ความชั่ว" "ความแรด" ในแบบตื้นๆไม่เป็นมนุษย์ในสังคมจริงๆที่ละครไทยทำมาตลอดๆๆๆๆๆ)
สำหรับเราเรื่องนี้ทั้งดูอย่างตื้นและลึกซึ้งจะเห็นความละเมียดทุกมิติ
และยิ่งเมื่อคืนยิ่งลึกซึ้ง..ส่วนตัวเรารับได้ถ้านั่นคือทิศทางของผู้กำกับ
บทและพล็อตที่ผู้กำกับ ผู้เขียนบทเลือกแล้ว...ตราบใดที่คุณสื่อออกมาแบบเอาอยู่
by the way ว่ากันเรื่องเทคนิคการเล่าเรื่อง ของไผ่ใครไม่รู้เรื่อง แต่เรารู้เรื่อง
เพราะจริงๆเล่าเรื่องแบบกระแสความคิดแบบนั้น ไม่ได้ซับซ้อนอะไรเลยถ้าคนดูหนังมาพอสมควร
การตัดไปมาระหว่าง "ความฝัน" "ความจริง" "ความกังวล" "ภาพหลอน" ...........เราว่ามันเป็นเทคนิคที่ไม่เก็ทยากเย็นอะไรนัก
ถ้าดูแบบตั้งใจ ไม่ได้เล่มเกมไปด้วย คุยโทสับไปด้วย
เอาเหอะ...
ทั้งนี้ทั้งนั้น ก็แค่อยากเป็นกำลังใจนั่นแหละว่า คนดูคุณมีหลายกลุ่มมากนะ
..อย่าไปนอยเกรียน social มากนัก (อาจไม่นอยก็ได้ไม่รู้สิ)
KEEP WALKING ละกัน
Hormones คือ ละครที่ดีและสนุกที่สุดในหลายปีมานี้จริงๆ ...สุดยอด