มหัศจรรย์แห่งเกาะลับตะวัน (นิยายแนวจินตนาการ เพ้อฝัน 5555)

ณ  เกาะแห่งหนึ่ง ที่อยู่ไกลสุดหูสุดตาจากผู้คน มีชื่อว่า "เกาะลับตะวัน" เกาะแห่งนี้เป็นเกาะส่วนตัวของ คีริน ชายหนุ่มผู้ใช้ชีวิตสันโดดกับน้องชาย คิมหัน และสุนัขคู่ใจ 2 ตัว คือโรซานและแซลมอน เกาะลับตะวันแห่งนี้ เป็นเกาะที่แสนจะมหัศจรรย์ สวยงามราวกับเป็นเกาะสวรรค์ยังไงยังงั้น เกาะลับตะวันห้อมล้อมไปด้วยต้นไม้ใหญ่ ๆ ดอกไม้ป่านานาชนิด น้ำตกที่ไหลลงมาจากถ้ำหินพันปี ที่ซึ่งคีรินไม่เคยได้ขึ้นไปสำรวจสักที เท่าที่เขาจำความได้พ่อแม่เคยกำชับนักหนาว่าห้ามขึ้นไปเล่นบนถ้ำหินพันปีเป็นอันขาด เพราะมันเป็นที่ของเขา ไม่ใช่ีที่ของคนอย่างเรา ๆ ในตอนนั้นคีรินยังเด็ก และเป็นเด็กที่เชื่อฟังพ่อแม่มากๆ พ่อแม่สอนอย่างไรเขาก็ทำตามนั้น เป็นเด็กที่ไม่เหมือนเด็กทั่วไป เขาเป็นเด็กที่ชอบอยู่กับธรรมชาติ ไม่ชอบที่เสียงดังและวุ่นวาย เขาชอบอยู่กับตัวเอง เล่นกับธรรมชาิติ และไม่ชอบแหกกฎที่พ่อแม่ตั้งไว้ ซึ่งต่างจากคิมหันโดยสิ้นเชิง คิมหันเป็นเด็กค่อนข้างซุกซน ชอบเล่นพาดโผน มักจะได้แผลถลอก บอบช้ำเสมอๆ  เมื่อก่อนนั้นเขายังจำภาพแห่งความสุขเมื่อครั้งยังมีพ่อ แม่ เขาและน้องชายได้เสมอ บนเกาะมีแต่เสียงหัวเราะ เสียงหยอกล้อ เสียงน้องชายร้องไห้เมื่อถูกพ่อตี เสียงแม่คอยห้ามนั่น ห้ามนี่ เอ็ดตะโร ใส่น้องบ้าง แต่มันก็เต็มไปด้วยความสุข สนุกสนาน จนเมื่อ 8 ปีที่แล้ว เขาต้องสูญเสียพ่อแม่ไปอย่างไม่มีวันกลับ พ่อแม่ของเขาเกิดอุบัติเหตุทางเรือ เขาและน้องชายต่างพากันกอดคอร่ำไห้ หลังจากนั้นเขาและน้องชายก็อยู่กันตามลำพังสองพี่น้องภายในเกาะลับตะวันแห่งนี้ จนถึงปัจจุบัน
           เช้าตรู่ของวันหนึ่ง คิมหันคิดนึกสนุกขึ้นมา อยากชวนพี่ชายไปเดินเล่นที่้่ถ้ำหินพันปี
คิมหัน : พี่คีริน เราขึ้นไปบนถ้ำำกันเุถอะพี่ ผมอยากรู้ว่ามันมีอะไร ทำไมพ่อแม่ถึงห้ามนัก
คีริน : ไม่ดีหรอกคิม พ่อแม่สั่งไว้ เราต้องเชื่อฟังนะ
คิมหัน : ตอนนี้พ่อแม่ไม่อยู่แล้ว จะต้องกลัวอะไร อีกอย่างเราก็โตๆ กันแล้วนะ ผมรู้ว่าพี่ก็อยากรู้เหมือนกันว่าบนนั้นมีอะไร
คีริน : บนนั้นมันไกลนะคิม กว่าจะเิดินไปถึงมันต้องใช้เวลาหลายวัน อีกอย่างเราก็ไม่เคยเดินไปทางนั้นเลย ถ้าเกิดหลงละ ใครจะช่วยเรา
คิมหัน : โห พี่ นี่มันบ้านเรานะ พี่จะกลัวอะไร เราเดินป่ารอบๆเกาะมาตั้งเท่าไรแล้ว
คีริน : ยังไงก็เหอะ ไม่ไปหรอก ยังไงก็ไม่ไปเด็ดขาด
คิมหัน : เออ พี่ก็ป๊อดอะ ผมไปคนเดียวก็ได้ แล้้วผมจะกลับมาเล่าให้พี่ฟังละกัน ว่าบนนั้นมันเป็นยังไง
           เมื่อคิมหันพูดเสร็จ เขาก็เิดินตรงไปที่ห้อง จัดเก็บกระเป๋า สัมภาระ เตรียมสิ่งของ อาหารแห้ง เพื่อเิดินทางไกลไปยังถ้ำหินพันปี
คีรินมองน้องชายจัดกระเป๋าอย่างครุ่นคิด ทำไมเขาจะไม่อยากรู้ละว่าบนนั้นมีอะไร แต่เขาติดตรงที่พ่อแม่ได้กำชับไว้ ถ้าเขาไปท่านคงจะเป็นห่วงแน่ แ่ต่ตอนนี้ท่านไม่อยู่แล้ว แล้วเขาจะปล่อยให้น้องชายไปตามลำัพังได้อย่างไรกัน สักพักนึงเขาก็เิดินไปที่ห้องของตัวเอง แล้วเก็บกระเป๋า สัมภาระ แล้วออกมารอน้องที่ห้องนั่งเล่น
คิมหัน : 55555555 ผมคิดไว้แล้วว่าพี่จะต้องใจอ่อน
            คิมหันเิดินมาหาพี่ชายอย่างอารมณ์ดี ฮัมเพลงในลำคออย่างสุขใจ คีรินก็ยิ้มใ้ห้น้องชาย
คีริน : เรามีกันสองคนนะ ไปไหนก็ต้องไปด้วยกันสิ ใช่ไหม
           คิมหันยิ้มให้พี่ชาย มุมปากแทบจะถึงปลายหู แล้วก็พาัำักันเดินออกจากบ้านไป โดยที่มีเจ้าโรซานและแซลมอนเดินตาม ต้อยๆ ๆ ๆ ๆ
การเดินทางของทั้งคู่เริ่มขึ้นแล้ว เขาทั้งสองจะต้องเผชิญ พบเจอกับอะไรนะ เขาจะรู้ไหมนะ ว่าบนถ้ำแห่งนั้น มีสิ่งที่มันน่าอัศจรรย์มากมาย ให้ประหลาดใจมากแค่ไหน