บันทึกที่สี่
มันเป็นเวลาคล้อยบ่ายที่ร้อนอบอ้าวเช่นเดียวกับทุกวัน
ผมกำลังเดินผ่านร้านกาแฟสมัยใหม่แห่งหนึ่ง
ลูกค้าในร้านมีไม่มากเท่าไหร่ ผมจึงตัดสินใจเข้าไปนั่งหลบร้อน
อาชีพเซลแมนทำให้ผมต้องเดินทางไปไหนมาไหนตลอดเวลา หลายๆครั้งความเหนื่อยก็ทำให้ผมรู้สึกง่วงนอน
หลังจากใช้พลังงานมาทั้งวัน ความอ่อนล้าที่มีคงจะลดลงเมื่อได้กาแฟสักแก้ว
......
มันเป็นเวลาคล้อยบ่ายที่ร้อนอบอ้าวเช่นเดียวกับทุกวัน
ผมทำงานพิเศษในร้านกาแฟสมัยใหม่แห่งหนึ่ง
วันนี้ลูกค้าในร้านดูบางตา มีคนนั่งอยู่เพียงสองโต๊ะ ยังไม่รวมคนที่เข้ามาใหม่
การทำงานเป็นบริกรในเวลาที่ลูกค้าน้อยๆ บางทีก็ทำให้ผมรู้สึกง่วงนอน
หลายครั้งที่ผมเผลอหาวแล้วไม่ทันปิดปาก ในห้วงเวลาแบบนี้หากได้กาแฟสักแก้วก็คงจะดี
......
ผมสั่งคาปูชิโนไปหนึ่งแก้ว ระหว่างรอกาแฟผมโทรศัพท์เพื่อติดต่องานที่ค้างอยู่
งานวันนี้ดูจะไม่ราบรื่น ทุกอย่างติดขัด ลูกค้าในปลายสายต่อว่าผมรุนแรง ผมพูดแก้ตัวพัลวัน
ผมเริ่มรู้สึกเครียด ผมไม่ชอบความเครียด แต่ไม่เป็นไร ในเวลาแบบนี้ผมมีวิธีแก้เครียดเสมอ
ผมล้วงมือลงในกระเป๋า หยิบบางอย่างขึ้นมาไว้ในมือ
......
ผมรอบาริสต้าปรุงกาแฟอยู่หน้าเคาน์เตอร์ เตรียมตัวจะนำไปเสิร์ฟให้ลูกค้า
งานวันนี้ช่างน่าหงุดหงิด ลูกค้าที่มาใหม่คุยโทรศัพท์เสียงดัง เนื้อความส่วนใหญ่ที่ได้ยินเป็นเรื่องแก้ตัวน้ำขุ่นๆ
ผมมองดูลูกค้าคนนั้น ยังไม่มีวี่แววว่าจะดีขึ้น การคุยโทรศัพท์เสียงดังเป็นเรื่องเสียมารยาทจริงๆ
คาปูชิโนเสร็จแล้ว ผมหยิบถาดกาแฟขึ้นมาถือไว้ในมือ
......
ผมดื่มคาปูชิโนแก้วนั้นจนหมด หยิบบางอย่างในมือผมใส่ลงไป มันคือศพแมลงวันที่ผมเตรียมไว้เอง
เป็นวิธีแก้เครียดที่ดีเสมอ สำหรับการทำให้คนอื่นรู้สึกสำนึกผิดต่อเราบ้าง
อย่างน้อยที่สุด ผมก็ไม่ต้องจ่ายค่ากาแฟ
ทิ้งจังหวะสักพัก แล้วผมก็เริ่มโวยวาย
ผมเริ่มอึดอัดเมื่อลูกค้าคนนั้นโวยวาย ใบหน้ารู้สึกชาวาบ พนักงานสองสามคนเข้าไปสอบถามเหตุการณ์
ผู้จัดการร้านขอโทษขอโพยเขาเป็นการใหญ่ ผมโล่งใจขึ้นทันทีเมื่อรู้สาเหตุว่ามีแมลงวันอยู่ในแก้วกาแฟ
แน่นอนว่าไม่มีการคิดเงินคาปูชิโนแก้วนั้น
ราคากาแฟแก้วละ 65 บาท หักจากพนักงานทุกคนในร้าน เมื่อเฉลี่ยแล้ว ผมน่าจะถูกหักประมาณ 17 บาท
นับเป็นตัวเลขที่ไม่สูงเลย
...เมื่อคุณจะจ้างใครสักคนให้กิน 'เสมหะ' ของคุณ
ดินสอหัก
17.09.10.12.36
บันทึกที่สี่
มันเป็นเวลาคล้อยบ่ายที่ร้อนอบอ้าวเช่นเดียวกับทุกวัน
ผมกำลังเดินผ่านร้านกาแฟสมัยใหม่แห่งหนึ่ง
ลูกค้าในร้านมีไม่มากเท่าไหร่ ผมจึงตัดสินใจเข้าไปนั่งหลบร้อน
อาชีพเซลแมนทำให้ผมต้องเดินทางไปไหนมาไหนตลอดเวลา หลายๆครั้งความเหนื่อยก็ทำให้ผมรู้สึกง่วงนอน
หลังจากใช้พลังงานมาทั้งวัน ความอ่อนล้าที่มีคงจะลดลงเมื่อได้กาแฟสักแก้ว
......
มันเป็นเวลาคล้อยบ่ายที่ร้อนอบอ้าวเช่นเดียวกับทุกวัน
ผมทำงานพิเศษในร้านกาแฟสมัยใหม่แห่งหนึ่ง
วันนี้ลูกค้าในร้านดูบางตา มีคนนั่งอยู่เพียงสองโต๊ะ ยังไม่รวมคนที่เข้ามาใหม่
การทำงานเป็นบริกรในเวลาที่ลูกค้าน้อยๆ บางทีก็ทำให้ผมรู้สึกง่วงนอน
หลายครั้งที่ผมเผลอหาวแล้วไม่ทันปิดปาก ในห้วงเวลาแบบนี้หากได้กาแฟสักแก้วก็คงจะดี
......
ผมสั่งคาปูชิโนไปหนึ่งแก้ว ระหว่างรอกาแฟผมโทรศัพท์เพื่อติดต่องานที่ค้างอยู่
งานวันนี้ดูจะไม่ราบรื่น ทุกอย่างติดขัด ลูกค้าในปลายสายต่อว่าผมรุนแรง ผมพูดแก้ตัวพัลวัน
ผมเริ่มรู้สึกเครียด ผมไม่ชอบความเครียด แต่ไม่เป็นไร ในเวลาแบบนี้ผมมีวิธีแก้เครียดเสมอ
ผมล้วงมือลงในกระเป๋า หยิบบางอย่างขึ้นมาไว้ในมือ
......
ผมรอบาริสต้าปรุงกาแฟอยู่หน้าเคาน์เตอร์ เตรียมตัวจะนำไปเสิร์ฟให้ลูกค้า
งานวันนี้ช่างน่าหงุดหงิด ลูกค้าที่มาใหม่คุยโทรศัพท์เสียงดัง เนื้อความส่วนใหญ่ที่ได้ยินเป็นเรื่องแก้ตัวน้ำขุ่นๆ
ผมมองดูลูกค้าคนนั้น ยังไม่มีวี่แววว่าจะดีขึ้น การคุยโทรศัพท์เสียงดังเป็นเรื่องเสียมารยาทจริงๆ
คาปูชิโนเสร็จแล้ว ผมหยิบถาดกาแฟขึ้นมาถือไว้ในมือ
......
ผมดื่มคาปูชิโนแก้วนั้นจนหมด หยิบบางอย่างในมือผมใส่ลงไป มันคือศพแมลงวันที่ผมเตรียมไว้เอง
เป็นวิธีแก้เครียดที่ดีเสมอ สำหรับการทำให้คนอื่นรู้สึกสำนึกผิดต่อเราบ้าง
อย่างน้อยที่สุด ผมก็ไม่ต้องจ่ายค่ากาแฟ
ทิ้งจังหวะสักพัก แล้วผมก็เริ่มโวยวาย
ผมเริ่มอึดอัดเมื่อลูกค้าคนนั้นโวยวาย ใบหน้ารู้สึกชาวาบ พนักงานสองสามคนเข้าไปสอบถามเหตุการณ์
ผู้จัดการร้านขอโทษขอโพยเขาเป็นการใหญ่ ผมโล่งใจขึ้นทันทีเมื่อรู้สาเหตุว่ามีแมลงวันอยู่ในแก้วกาแฟ
แน่นอนว่าไม่มีการคิดเงินคาปูชิโนแก้วนั้น
ราคากาแฟแก้วละ 65 บาท หักจากพนักงานทุกคนในร้าน เมื่อเฉลี่ยแล้ว ผมน่าจะถูกหักประมาณ 17 บาท
นับเป็นตัวเลขที่ไม่สูงเลย
...เมื่อคุณจะจ้างใครสักคนให้กิน 'เสมหะ' ของคุณ
ดินสอหัก
17.09.10.12.36