วันนี้ไปกินร้านดู๋ดี๋สยาม อาหารก้โอนะ แต่ก็แพงตามแบบฉบับสยาม
ด้วยความง่าวส่วนตัว ลืมโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะ
แล้วก้อกไปเดินเอ้อระเหย ช้อปปิ้ง ข้ามไปพารากอน หอบคริสปี้ครีมมากินกับเพื่อน
ด้วยความติดโทรศัพท์ ลืมไปว่าต้องส่งเลขอีเอ็มเอสให้ลูกค้า
หยิบโทรศัพ พบว่า "หาย"
ก็คิดว่าคงลืมไว้ที่ร้านดู๋ดี๋แหละ พี่บูมก็วิ่งไป
ไปปุ๊ป ไม่มี ซีดเลย ทำหายหลายรอบแล้ว
ไม่คิดว่าจะหายจริงๆ ก็เข้าไปถามเด็กเสิร์ฟ 2 คน คนนึงบอกไม่มี อีกคนบอกว่าถ้ามีตอนเก็บโต๊ะต้องเห็น
เปรี้ยวกับพี่บูมก็ถามหากล้องวงจรปิดแล้วตามไปดู นิวตอนนั้นสติหลุดล้้ะกลัวแม่ ก้กรอดูอยู่นั่นแหละ โชคดีมากคือ เห็นพนักงานเก็บโต๊ะ แต่มีพิรุจ นิดหน่อย
แล้วก้เหนยัดอะไรซักอย่างลงกระเป๋ากางเกง
คือโชคดีมาก ถ้ากล้องเบี่ยงกว่านั้นอีกองศานึง ไม่เห็นแล้ว
ขอบคุณเจ้าของร้าน ดู๋ดี๋สยาม พอเห็นจะเเจ้งตำรวจเลยจะให้ค่าทำขวัญด้วย แต่ไม่เอาเรื่อง ที่มาโพสอยากให้เป็นอุทาหรกับทุกคน ไม่มีเจตนาจะทำลายชื่อเสีนงร้านแต่อย่างใด
โทรศัพท์หายที่ดู๋ดี๋สยาม
ด้วยความง่าวส่วนตัว ลืมโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะ
แล้วก้อกไปเดินเอ้อระเหย ช้อปปิ้ง ข้ามไปพารากอน หอบคริสปี้ครีมมากินกับเพื่อน
ด้วยความติดโทรศัพท์ ลืมไปว่าต้องส่งเลขอีเอ็มเอสให้ลูกค้า
หยิบโทรศัพ พบว่า "หาย"
ก็คิดว่าคงลืมไว้ที่ร้านดู๋ดี๋แหละ พี่บูมก็วิ่งไป
ไปปุ๊ป ไม่มี ซีดเลย ทำหายหลายรอบแล้ว
ไม่คิดว่าจะหายจริงๆ ก็เข้าไปถามเด็กเสิร์ฟ 2 คน คนนึงบอกไม่มี อีกคนบอกว่าถ้ามีตอนเก็บโต๊ะต้องเห็น
เปรี้ยวกับพี่บูมก็ถามหากล้องวงจรปิดแล้วตามไปดู นิวตอนนั้นสติหลุดล้้ะกลัวแม่ ก้กรอดูอยู่นั่นแหละ โชคดีมากคือ เห็นพนักงานเก็บโต๊ะ แต่มีพิรุจ นิดหน่อย
แล้วก้เหนยัดอะไรซักอย่างลงกระเป๋ากางเกง
คือโชคดีมาก ถ้ากล้องเบี่ยงกว่านั้นอีกองศานึง ไม่เห็นแล้ว
ขอบคุณเจ้าของร้าน ดู๋ดี๋สยาม พอเห็นจะเเจ้งตำรวจเลยจะให้ค่าทำขวัญด้วย แต่ไม่เอาเรื่อง ที่มาโพสอยากให้เป็นอุทาหรกับทุกคน ไม่มีเจตนาจะทำลายชื่อเสีนงร้านแต่อย่างใด