ยาวไปมั้ย ทนอ่านหน่อยนะ
เรากับเค้าเรียนม.1ห้องเดียวกัน สมมติว่าชื่อเจนะ ก็ค่อนข้างสนิทกันค่ะ เราก็เป็นคนเฮฮา ร่าเริงอยู่เเล้ว อยู่ดีๆเจก็หายตัวไป เพื่อนผู้ชายก็
เเค่บอกว่ากลับอิสานไปเเล้ว เราไม่เคยลืมเค้าเลยค่ะ พอดีบ้านเรามีสวนปาล์มน้ำมัน อิอิ คนใต้ค่ะ เเล้วมีเด็กผู้ชายที่มาทำงานตัดปาล์ม
เหมือนเจมากยังกะเเฝดกัน จนเราขึ้นปี1ค่ะ เจมาขอเเอดเราเป็นเพื่อนในเฟส ตอนนั้นเจอเพื่อนดีใจมากกกกค่ะ ก็คุยกันเฮฮาตามปกติ
อยู่มาวันนึง........ความลับก็ได้รับการเปิดเผย คืนนั้นเราอยู่กับเพื่อนสนิทค่ะ ทั้งเรา เจ เพื่อนสนิทเรา ก็รู้จักกันค่ะตั้งเเต่ม.1
ตอนนั้นก็ชวนเจคุย ปลอบใจเค้าที่โดนเเฟนนอกใจอยู่ พอสักพักนึงเจก็พูดเเปลกๆ ประมาณว่า '' เรามีอะไรจะบอก ถ้ารู้เเล้วจะโกรธเรามั้ย
ยังเป็นเพื่อนกันใช่มั้ย'' เราก็เริ่มละ อะไรวะะะะะ กลัวนะ ก็มองหน้ากันกับเพื่อนสนิท เเละก็ตอบว่า '' บอกมาตะ สัญญาไม่โกรธ''
เล้วเจก็เริ่มพูด'' เรามาอยู่อิสานกับพ่อกระทันหัน ไม่ทันลา เราหาเฟสเธออยู่นานมาก คือเราชอบเธอ ชอบมาตลอด มีคนมาจีบเยอะ
จนเราไม่กล้า ถึงเราจะมีเเฟนก็ไม่เคยลืม เรารักเธอรองมาจากเเม่เลยนะ'' 0_0 อึ้งเลยค่าาาาาา โก๋เเก๋ร่วงออกจากปาก เกิดอาการเดจาวู
เคยมีเพื่อนเเซวเรากับเค้า เเต่เราไม่ได้คิดอะไรเลย เเง ตลอดค่ะ เวลามีคนชอบ ต่อมรับรู้ชอบดับ T T ส่วนอิเพื่อนสนิทนะ หัวเราะก้ากก
เราก็ตอบกลับไปว่า '' ขอบคุณนะ อึ้งจริงๆ เเหม่ รักรองจากเเม่เลยนะ'' เราก็คุยกันต่อคะ ก็เพื่อนกันเนอะ เเต่ไม่ค่อยหยอกเล่นเหมือนเดิม
ก็ระวังคำพูดมากขึ้น ตอนเราพูดถึงเเฟนหรือเจเห็นรูปเรากับเเฟน เราสัมผัสได้เลยว่าเค้าจ๋อยๆ เศร้าๆ เเต่ทำให้ได้ก็คนมันรักเเฟนอะ
สักพักเค้าก็คุยกับเราน้อยลง ไม่ทักเหมือนเดิม ก็เข้าใจเค้านะ เเต่เราก็ยังเป็นเพื่อนกันตลอดไป
ขอบคุณจริงๆ จะไม่ลืมนายเลย โดยเฉพาะประโยคนี้ ''รักรองจากเเม่'' >,,<
ใครมีเพื่อนมาเเอบชอบบ้างค่ะ
เพื่อนมาสารภาพรัก ตามหาเรามาเกือบ6ปี
เรากับเค้าเรียนม.1ห้องเดียวกัน สมมติว่าชื่อเจนะ ก็ค่อนข้างสนิทกันค่ะ เราก็เป็นคนเฮฮา ร่าเริงอยู่เเล้ว อยู่ดีๆเจก็หายตัวไป เพื่อนผู้ชายก็
เเค่บอกว่ากลับอิสานไปเเล้ว เราไม่เคยลืมเค้าเลยค่ะ พอดีบ้านเรามีสวนปาล์มน้ำมัน อิอิ คนใต้ค่ะ เเล้วมีเด็กผู้ชายที่มาทำงานตัดปาล์ม
เหมือนเจมากยังกะเเฝดกัน จนเราขึ้นปี1ค่ะ เจมาขอเเอดเราเป็นเพื่อนในเฟส ตอนนั้นเจอเพื่อนดีใจมากกกกค่ะ ก็คุยกันเฮฮาตามปกติ
อยู่มาวันนึง........ความลับก็ได้รับการเปิดเผย คืนนั้นเราอยู่กับเพื่อนสนิทค่ะ ทั้งเรา เจ เพื่อนสนิทเรา ก็รู้จักกันค่ะตั้งเเต่ม.1
ตอนนั้นก็ชวนเจคุย ปลอบใจเค้าที่โดนเเฟนนอกใจอยู่ พอสักพักนึงเจก็พูดเเปลกๆ ประมาณว่า '' เรามีอะไรจะบอก ถ้ารู้เเล้วจะโกรธเรามั้ย
ยังเป็นเพื่อนกันใช่มั้ย'' เราก็เริ่มละ อะไรวะะะะะ กลัวนะ ก็มองหน้ากันกับเพื่อนสนิท เเละก็ตอบว่า '' บอกมาตะ สัญญาไม่โกรธ''
เล้วเจก็เริ่มพูด'' เรามาอยู่อิสานกับพ่อกระทันหัน ไม่ทันลา เราหาเฟสเธออยู่นานมาก คือเราชอบเธอ ชอบมาตลอด มีคนมาจีบเยอะ
จนเราไม่กล้า ถึงเราจะมีเเฟนก็ไม่เคยลืม เรารักเธอรองมาจากเเม่เลยนะ'' 0_0 อึ้งเลยค่าาาาาา โก๋เเก๋ร่วงออกจากปาก เกิดอาการเดจาวู
เคยมีเพื่อนเเซวเรากับเค้า เเต่เราไม่ได้คิดอะไรเลย เเง ตลอดค่ะ เวลามีคนชอบ ต่อมรับรู้ชอบดับ T T ส่วนอิเพื่อนสนิทนะ หัวเราะก้ากก
เราก็ตอบกลับไปว่า '' ขอบคุณนะ อึ้งจริงๆ เเหม่ รักรองจากเเม่เลยนะ'' เราก็คุยกันต่อคะ ก็เพื่อนกันเนอะ เเต่ไม่ค่อยหยอกเล่นเหมือนเดิม
ก็ระวังคำพูดมากขึ้น ตอนเราพูดถึงเเฟนหรือเจเห็นรูปเรากับเเฟน เราสัมผัสได้เลยว่าเค้าจ๋อยๆ เศร้าๆ เเต่ทำให้ได้ก็คนมันรักเเฟนอะ
สักพักเค้าก็คุยกับเราน้อยลง ไม่ทักเหมือนเดิม ก็เข้าใจเค้านะ เเต่เราก็ยังเป็นเพื่อนกันตลอดไป
ขอบคุณจริงๆ จะไม่ลืมนายเลย โดยเฉพาะประโยคนี้ ''รักรองจากเเม่'' >,,<