บทกลอนเพื่อสันติภาพ

บทกลอนเพื่อสันติภาพในแบบ ฮอยซัม

วันนี้วันดี           ท้องฟ้าแจ่มใส
แสงทองรำไร     ลับไปโพ้นฟ้า

มวลหมู่นกกา     พากันหลับไหล
เหมือนว่าอยู่ใน   นพนครพิงค์

ฉันยืนหยุดนิ่ง     อยู่ริมคันนา
ก่อนกลับไปหา   โดมในดวงใจ
บ้านที่อบอุ่น      ยิ่งกว่าที่ไหน
ไม่ใช่ของใคร    ของคุณทวดเอง

บ้านนี้เราสร้าง   มานานมากหลาย
สร้างด้วยดวงใจ ที่ใสกระจ่าง

แล้วก็เข้านอน  ตื่นตอนสายๆ
นั่งจิบสบาย     กาแฟดำขม

ดูต้นกาสะลอง  มองเป็ดหางแหลม
หลังคืนเดือนแรม เพิ่งผ่านพ้นไป

เอ้าแล้วนั่นเขา      ชวนกันไปไหน
ดูน่าสนใจ            เลยเดินไปถาม
ได้ความว่าเขา      เศร้าใจหนักหนา
ถูกแฟนทิ้งมา        เดี่ยวเดียวดาย
จะไปแก้กลุ้ม         กับหนุ่มบ้านแพ้ว
คุณป้ารักแมว        แจ้วเจื้อยกลับมา

เราชักสงสัย          ทำไมที่นั่น       
เขาตอบทันควัน     ที่นั่นมีหมอ

ตัวกลมแก้มป่อง     ช่ำชองแก้ไข
สมดั่งฤทัย            เรื่องไดไม่มี

เมื่อถึงบางอ้อ       ก็ขอสลาย
เราก็ต้องไป          ทำงานแล้วหนา
ดูสวนไร่นา           แม่ไก่ตัวเล็ก
ที่เราฟูมฟัก           ตั้งแต่แอ๊บแ๊บ้ว
นี่หลายปีแล้ว         โตขึ้นน่าดู

เดินไปจับปลา        ที่เลี้ยงเอาใว้
จับยัดลงไป           มัจฉาร่วมข้อง
โดยบารอนก๊อง      พี่น้องคู่ใจ
ว่าจะแบ่งไป           ให้คนชายบ้าง
เพราะเขาเชี่ยวทาง   แกงป่าปลาเห็ดโคน

ปลาโดนทุบหัว       ตัวดับอนาถ
เมื่อยามถึงฆาต       ขาดใจสลาย
จึงใว้อาลัย             โดยพ่อใจดี

เมื่อทานเสร็จแล้ว    พี่แก้วตระกองขวัญ
ก็มาชวนกัน            ไปที่นัดหมาย
เรานั่งสบาย            ในรถโปรตอน
ว่าจะไปให้              ใครช่วยพร่ำสอน
รวมทั้งอวยพร          ให้เราจำเริญ

วันนี้คงพอ              กันก่อนเท่านี้
ขอทุกคนมี             ความสุขหรรษา
ถึงคิดไม่เหมือน       กันก็ตามนา
แต่ก็ยังสา-มารถเป็นเพื่อนกัน     


เองเอย....ติงนองนอย        



   
ขาดชื่อใครไปก็อย่าว่ากันนะครับ เพราะหาที่ลงไม่ได้จริงๆ