แม่ยอมกินข้าวผัดที่เราทำครั้งแรก แต่พานให้เซ็ง

ปกติ ไกด์ทำอาหารตลอด ซึ่ง แม่ของตัวเองอายุ 80 แล้ว และเป็นคนหัวเก่า มั่นใจ ไม่ค่อยฟัง (อดีตครู)

แกมั่นใจว่าแกทำอาหารอร่อย อันนี้จริง และเมื่อไกด์ ที่เป็นลูกคนเล็ก แต่อายุ 35 แล้วทำอะไรกิน ที่แชร์กันเยอะๆได้ เช่น ข้าวผัด แกงต่างๆ

ชวนยังไง ก็ไม่กิน ให้เมียช่วยชวน ก็ไม่ค่อยกิน ดูๆแล้วไม่แตะ เข้าใจแม่นะ แม่คงคิดว่า ของแม่ชัวร์สุด

หลังๆ แม่แก่แล้ว ลิ้นไม่ค่อยรับรส พอทำกับข้าว เริ่มติดเค็ม เพราะลิ้นเสื่อมลง

พานกินอะไรไม่อร่อย ยิ่งจะชิมของชาวบ้าน ยิ่งยาก แล้วตอนนี้ เวลาแม่ทำพะโล้ เค็มเลย

มิน่าความดันแม่สวิงเพราะกินเค็ม แต่แม่ก็ยังทำกับข้าวต่อไป (คนกินต้องลดน้ำแกง)


นี่แหละท่าน พื้นฐานแม่เป็นแบบนี้

คราวนี้ ไกด์ทำข้าวผัดอีก รสชาติโอเค ไม่เค็มโหด พอดีๆ ก่อนจะผัด พี่สาว (อายุ 48 ไม่มีสามี เฮี้ยนแค่ไหนคิดดู อย่างน้อยก็ขี้วีน)

พี่สาวมาถามว่า ถามแม่ยัง เอามั้ย เลยบอกว่า แม่ไม่กินหรอก กี่ครั้งๆไม่เคยกินเลย

ก็ไปทำตามปกติ

พอเสร็จ เอาเข้าบ้าน พี่สาวก็ถามแม่ว่า แม่ ไอ้ไกด์มันทำข้าวผัด เอามั้ย

แม่ก็ทำท่าไม่กินแหละ เหมือนที่เคยๆ

แต่ครั้งนี้ แม่คงเกรงใจพี่สาว เลยตักมาคำ



พี่สาวหันมาแหวเลย บอกว่า ตูบอกแล้ว ถ้าถามแม่ก็กิน คราวหน้าถามแม่ด้วยเว้ย

อยากบอก แม่เค้าเกรงใจพี่ เค้าถึงกินวะ

สรุป แม่ตักกินครั้งแรก แต่ไกด์เซ็ง โดนพี่บ่นว่า นิสัยไม่ดี ไม่ถามแม่ ถ้าถาม แม่เค้าก็กิน

แม่เค้าเกรงใจพี่หรอก เลยกิน แต่น้องชายสิ โดนบ่น

ใครเป็นแม่คนถ้าลูก ไม่ว่าอายุเท่าไร แล้วท่าทาง "เอาดี" เรื่องทำอาหาร ลองกินของลูกบ้างเน้อ บางครั้ง ลูกก็อยากให้แม่กิน

คนทำ ย่อมดีใจที่มีคนกิน

ไกด์ทำอาหารก็อร่อย แต่แม่ไม่กิน ก็แอบน้อยใจลึกๆ

แต่เจอแม่กินในกรณีนี้ บ่องตง เซ็งกว่า



ไกด์ไม่เก่า