เราเป็นเด็กมัธยมปลายคนนึง ไม่เคยมีแฟน เพราะแม่เราเขาเป็นคนที่ตีกรอบลูกมากในทุกๆเรื่อง และเราก็กลัวกับความรักด้วย อาจเป็นเพราะพ่อเราเคยไปมีคนอื่น ถึงเขาจะเลือกเรากับแม่ แต่เราก็ยังจำไม่เคยลืม พ่อแม่เราก็ทะเลาะกันบ่อยๆจนไม่เห็นคำว่าครอบครัว จนเราตัดสินใจมาอยู่หอพักญคนเดียวตั้งแต่มอหนึ่ง แม่ก็จะมาหาทุกศุกร์ เราเรียนหนักมาก เมื่อเมษาปีที่แล้วเราก็เรียน เบื่อๆว่างๆเลยเปิดแชทเพราะอยากแกล้งคน
แต่ก็ได้รู้จักกับผชคนนึง เราอยู่หาดใหญ่ เขาอยู่ระยอง คุยกันทางโทรศัพท์กันจนเราเห็นรูปเค้าในไลน์ เราเลยต้องส่งรูปให้เขา คุยกันจนสนิทกันมาก พูดกันทุกเรื่อง ทั้งการเรียน ครอบครัว ตอนนั้นก็ไม่รู้คิดอะไรเหมือนกันที่คุยกับเขา แค่คิดว่าก็สนุกดี ไม่ได้เสียหายอะไรก็คุยกันเป็นเพื่อน แต่เขาก็ชอบหายไปวันสองวันหลายครั้ง
จนวันนึงเขาขอเราเป็นแฟน เรากลัวมากเพราะเขาอยู่มหาลัยปีหนึ่ง ชีวิตมัธยม กับมหาลัยมันแตกต่างกัน แต่เขาบอกว่าตอนนี้ดรอปเรียนเพราะต้องช่วยครอบครัวดูแลบริษัทเกี่ยวกับพวกอสังหา เราไม่อยากเสียใจ แต่เราก็กลัวทุกอย่างไม่เหมือนเดิม กลัวแม่จะรู้เรื่อง แต่ตอนนั้นคิดว่าลองทำหัวใจตัวเองดูบ้าง เลยตอบตกลง เขาเขาเป็นทั้งเพื่อน ทั้งพี่ที่ดี จากเมื่อก่อนที่คุยเพราะสนุก อยากเอาชนะ เพราะดูเหมือนเขาจะหลงตัวเอง และเจ้าชู้ เรื่องเขาเล่าก็ทำให้เราหมั่นไส้55 ทำให้ความรู้สึกเรามันไปถึงความว่ารักและรู้สึกผูกพันมาก
จนตุลาแม่รู้เรื่องและบอกให้เราเลิกคุย ก็ไม่รู้ทำไมถึงร้องไห้โหกับเขาไป เขาบอกจะไม่ทิ้งเรา เป็นไงเป็นกัน แต่ช่วงที่แม่เรามาก็คุยไม่ได้ ก็เหมือนจะทะเาะกันนิดหน่อย เราเรียนอยู่เลยไม่อยากตอบข้อความ แล้วหลังจากวันนั้นเขาก็ติดต่อไม่ได้ เราก็ได้แต่ร้องไห้และส่งข้อความทางไลน์ แล้วเขาก็กลับมาขอโทษ และบอกว่ายังไงก็ไม่มีวันทิ้ง บอกว่ามือถือเสีย ต้องส่งศูนย์ซ่อมที่กทม.
ทุกอย่างเหมือนเดิม แต่เราไม่ค่อยได้คุยกัน เพราะเขาเลิกงงานดึก กลับมาก็ห้าทุม เที่ยงคืน เราเองก็อยากอ่านหนังสือเลยบอกเขาว่างั้นเราไม่ต้องคุยกันทุกวันก็ได้ เขาก็โอเค ทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่ยอมง่ายๆ แต่เขาก็จะทิ้งข้อความไว้ในไลน์ เป็นแบบนี้หนึ่งสัปดาห์ เราก็โทรเขา แต่ก็ติดต่อไม่ได้ หลังจากวันนั้นเราก็ทำได้แค่เฝ้ารอ แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำได้แค่ร้องไห้ ก็เฮฮาร่าเริ่งปกติ แต่พอกลับห้องมาก็จะเหมือนอยู่คนเดียวไม่ได้ ร้องไห้โทรคุยกับแม่บอกว่าเหงา แต่แม่ก็ไม่รู้หรอก ว่าเราเป็นอะไร คิดว่าเราคงเหงา เราก็ดีขึ้นเรื่อยๆ คิดว่าเขาคงมีเหตุจำเป็น คิดว่าสักวันเราจะต้องพบกันอีก
จนเมษาปีนี้เวียนกลับมา เราก็ยิ่งเรียนหนัก เพราะซัมเมอร์ที่รร ก็ทำให้ลืมเรื่องเขาไป จนวันนึงเราโหลดigมาเล่นๆ ก็พบกับigเขาเข้า ทั้งดีใจและตกใจ สืบไปจนรู้เฟส เลยทำให้เรารู้ค.จริงอะไรหลายอย่าง เขาโกหกรร. โกหกว่าตอนนั้นดรอปเรียน แต่ค.จริงตอนนี้เขาเพิ่งจบม.หก แต่เรื่องอื่นๆก็เป็นความจริง เราแอดไลน์เรื่อนสนิทเขา จนได้เบอร์มา เลยโทรไปแต่ปลายสายเป็ยเสียงผญมีอายุรับ เขาบอกว่าไม่มีคนชื่อนี้ และเป็นเบอร์บริษัท
เราคิดว่าปลายสายโกหก เพราะเบอร์นี้มีไลน์ และเป็นรูปเขาด้วย เราก็ส่งข้อความไลน์ไปก็ไม่มีการอ่าน ทั้งๆที่รูปก็เปลี่ยนหลายครั้ง คิดว่าเขาคงบล็อคเรา เราก็พยายามติดต่อ ใช้อีกเบอร์นึงโทรทุกเที่ยงคืน (เลขมันสวย55)
ผ่านไปหนึ่งเดือนแต่ก็ไม่มีคนรับ จนศุกร์ที่แล้วมีคนรับ แต่เป็นเสียงผญน่าจะอยู่มหาลัยรับแทน เขาบอกว่าชื่อพราว เพิ่งเปิดใช้เบอร์ได้สองสัปดาห์ ไม่มีคนชื่อนี้แน่ๆ เราก็ถามไปหลายครั้ง เขาก็ยืนยัน เราก็ได้แต่ขอโทษเขา และไม่ได้โทรไปอีกเลย.......
ตอนนี้เรารู้ทั้งชื่อนามสกุล เลยให้แม่สืบประวัติให้ เพราะตอนคบกันเราต่างรู้กันแค่ชื่อจริง(น่าขำเนอะ 55) เราคิดว่าครั้งแรกแม่เขารับ ครั้งสองพี่สาว .....แล้วทำไมต้องโกหกกัน......
ถ้าให้บอกตรงๆเรายังรักเขาอยู่ รอมาตลอด แต่ไม่เคยคิดว่าเขาจะทำกับเราได้ขนาดนี้ เขาโกหกได้ยังไงมาเกือบปี เราไม่ได้โกรธเรื่องที่เขาโกหกแต่ก็เสียใจมาก ที่โทรไป ก็ไม่ได้จะโทรไปด่า แต่แค่อยากรู้ค.จริงจากปากเขาเอง อยากรู้เหตุผลที่หายไป ? ทำแบบนี้ทำไม? แล้วก็ความรู้สึกที่มีให้กันน่ะ มันคือเรื่องโกหกรึเปล่า? อยากได้ความเห็นจากทุกคนค่ะ
ทำไมไม่บอก?
แต่ก็ได้รู้จักกับผชคนนึง เราอยู่หาดใหญ่ เขาอยู่ระยอง คุยกันทางโทรศัพท์กันจนเราเห็นรูปเค้าในไลน์ เราเลยต้องส่งรูปให้เขา คุยกันจนสนิทกันมาก พูดกันทุกเรื่อง ทั้งการเรียน ครอบครัว ตอนนั้นก็ไม่รู้คิดอะไรเหมือนกันที่คุยกับเขา แค่คิดว่าก็สนุกดี ไม่ได้เสียหายอะไรก็คุยกันเป็นเพื่อน แต่เขาก็ชอบหายไปวันสองวันหลายครั้ง
จนวันนึงเขาขอเราเป็นแฟน เรากลัวมากเพราะเขาอยู่มหาลัยปีหนึ่ง ชีวิตมัธยม กับมหาลัยมันแตกต่างกัน แต่เขาบอกว่าตอนนี้ดรอปเรียนเพราะต้องช่วยครอบครัวดูแลบริษัทเกี่ยวกับพวกอสังหา เราไม่อยากเสียใจ แต่เราก็กลัวทุกอย่างไม่เหมือนเดิม กลัวแม่จะรู้เรื่อง แต่ตอนนั้นคิดว่าลองทำหัวใจตัวเองดูบ้าง เลยตอบตกลง เขาเขาเป็นทั้งเพื่อน ทั้งพี่ที่ดี จากเมื่อก่อนที่คุยเพราะสนุก อยากเอาชนะ เพราะดูเหมือนเขาจะหลงตัวเอง และเจ้าชู้ เรื่องเขาเล่าก็ทำให้เราหมั่นไส้55 ทำให้ความรู้สึกเรามันไปถึงความว่ารักและรู้สึกผูกพันมาก
จนตุลาแม่รู้เรื่องและบอกให้เราเลิกคุย ก็ไม่รู้ทำไมถึงร้องไห้โหกับเขาไป เขาบอกจะไม่ทิ้งเรา เป็นไงเป็นกัน แต่ช่วงที่แม่เรามาก็คุยไม่ได้ ก็เหมือนจะทะเาะกันนิดหน่อย เราเรียนอยู่เลยไม่อยากตอบข้อความ แล้วหลังจากวันนั้นเขาก็ติดต่อไม่ได้ เราก็ได้แต่ร้องไห้และส่งข้อความทางไลน์ แล้วเขาก็กลับมาขอโทษ และบอกว่ายังไงก็ไม่มีวันทิ้ง บอกว่ามือถือเสีย ต้องส่งศูนย์ซ่อมที่กทม.
ทุกอย่างเหมือนเดิม แต่เราไม่ค่อยได้คุยกัน เพราะเขาเลิกงงานดึก กลับมาก็ห้าทุม เที่ยงคืน เราเองก็อยากอ่านหนังสือเลยบอกเขาว่างั้นเราไม่ต้องคุยกันทุกวันก็ได้ เขาก็โอเค ทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่ยอมง่ายๆ แต่เขาก็จะทิ้งข้อความไว้ในไลน์ เป็นแบบนี้หนึ่งสัปดาห์ เราก็โทรเขา แต่ก็ติดต่อไม่ได้ หลังจากวันนั้นเราก็ทำได้แค่เฝ้ารอ แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำได้แค่ร้องไห้ ก็เฮฮาร่าเริ่งปกติ แต่พอกลับห้องมาก็จะเหมือนอยู่คนเดียวไม่ได้ ร้องไห้โทรคุยกับแม่บอกว่าเหงา แต่แม่ก็ไม่รู้หรอก ว่าเราเป็นอะไร คิดว่าเราคงเหงา เราก็ดีขึ้นเรื่อยๆ คิดว่าเขาคงมีเหตุจำเป็น คิดว่าสักวันเราจะต้องพบกันอีก
จนเมษาปีนี้เวียนกลับมา เราก็ยิ่งเรียนหนัก เพราะซัมเมอร์ที่รร ก็ทำให้ลืมเรื่องเขาไป จนวันนึงเราโหลดigมาเล่นๆ ก็พบกับigเขาเข้า ทั้งดีใจและตกใจ สืบไปจนรู้เฟส เลยทำให้เรารู้ค.จริงอะไรหลายอย่าง เขาโกหกรร. โกหกว่าตอนนั้นดรอปเรียน แต่ค.จริงตอนนี้เขาเพิ่งจบม.หก แต่เรื่องอื่นๆก็เป็นความจริง เราแอดไลน์เรื่อนสนิทเขา จนได้เบอร์มา เลยโทรไปแต่ปลายสายเป็ยเสียงผญมีอายุรับ เขาบอกว่าไม่มีคนชื่อนี้ และเป็นเบอร์บริษัท
เราคิดว่าปลายสายโกหก เพราะเบอร์นี้มีไลน์ และเป็นรูปเขาด้วย เราก็ส่งข้อความไลน์ไปก็ไม่มีการอ่าน ทั้งๆที่รูปก็เปลี่ยนหลายครั้ง คิดว่าเขาคงบล็อคเรา เราก็พยายามติดต่อ ใช้อีกเบอร์นึงโทรทุกเที่ยงคืน (เลขมันสวย55)
ผ่านไปหนึ่งเดือนแต่ก็ไม่มีคนรับ จนศุกร์ที่แล้วมีคนรับ แต่เป็นเสียงผญน่าจะอยู่มหาลัยรับแทน เขาบอกว่าชื่อพราว เพิ่งเปิดใช้เบอร์ได้สองสัปดาห์ ไม่มีคนชื่อนี้แน่ๆ เราก็ถามไปหลายครั้ง เขาก็ยืนยัน เราก็ได้แต่ขอโทษเขา และไม่ได้โทรไปอีกเลย.......
ตอนนี้เรารู้ทั้งชื่อนามสกุล เลยให้แม่สืบประวัติให้ เพราะตอนคบกันเราต่างรู้กันแค่ชื่อจริง(น่าขำเนอะ 55) เราคิดว่าครั้งแรกแม่เขารับ ครั้งสองพี่สาว .....แล้วทำไมต้องโกหกกัน......
ถ้าให้บอกตรงๆเรายังรักเขาอยู่ รอมาตลอด แต่ไม่เคยคิดว่าเขาจะทำกับเราได้ขนาดนี้ เขาโกหกได้ยังไงมาเกือบปี เราไม่ได้โกรธเรื่องที่เขาโกหกแต่ก็เสียใจมาก ที่โทรไป ก็ไม่ได้จะโทรไปด่า แต่แค่อยากรู้ค.จริงจากปากเขาเอง อยากรู้เหตุผลที่หายไป ? ทำแบบนี้ทำไม? แล้วก็ความรู้สึกที่มีให้กันน่ะ มันคือเรื่องโกหกรึเปล่า? อยากได้ความเห็นจากทุกคนค่ะ