คือผมกับแฟนคบกันมาได้เกือบ 2 ปีกว่าๆแล้วครับตอนนี้ก็เรียนอยู่ ม.6 ซึ่งผมคิดว่าวุฒิภาวะของผมก็คงจะเป็นผู้ใหญ่ละ
แต่แฟนของผมนี้สิครับมีปัญหาอยู่ตรงที่ว่าแฟนผมน่ะ ชอบทำตัวเป็นเด็กๆแบบว่า งอลนั้นงอลนี้ไม่ค่อยมีเหตุผล ชอบเอาแต่ใจตัวเองอะไรประมาณนี้ซึ่งแบบนี้ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรนะครับ ก็เข้าใจกันปรับเค้าหากันได้ แต่อีกเรื่องนี่สิครับแฟนผมเป็นตัวแทนร้านขายพวกกำไล สร้อยข้อมือแฮนเมด ซึ่งก็เป็นตัวแทนแบบไม่สต๊อกของคือถ้ามีคนมาสั่งก็ไปบอกร้านที่เป็นสาขาใหญ่ให้สั่งทำอะไรประมาณนี้ ปัญหามันมีอยู่ว่า แฟนผมเนี่ยะอยากลองซื้อของมาทำเองบ้าง ผมก็เลยบอกว่าเราไปหาซื้อของกันไหม แฟนผมก็บอกว่า ได้สิๆ แต่จะไปที่ไหนละ ผมก็บอกว่าไปซื้อที่ กาดหลวง (ผมคนเชียงใหม่นะครับ) แฟนผมก็บอก ได้ๆแต่จะไปยังไงล่ะ มันไกลนะ (ผมมาเรียนที่ลำพูน) ผมก็บอกไปว่าขึ้นรถโดยสารไป แต่แฟนผมกลับบอกว่า ไม่เอาอ่ะมันไกล อันตราย ไม่มีผู้ใหญ่ไปด้วย. ผมก็ไม่พูดอะไรต่อ เงียบๆไว้ ตรงนี้แหละครับที่ทำให้ผมอดคิดไม่ได้ว่าทำไมเธอไม่ตัดสินใจเองบ้าง เพราะว่า แฟนผมคนนี้ ตั้งแต่เด็กจนโตโดนพ่อกับแม่บังคับมาโดยตลอดแบบว่าต้องเรียนนั้นเรียนนี่นะ ถึงขั้นว่าจับลูกตัวเองลงคอร์สเรียนพิเศษราคาหลายหมื่นโดยที่ยังไม่ได้ถามลูกตัวเองสักคำว่าอยากลงเรียนไหม ทั้งยังบังคับให้ลูกต้องเข้าคณะนี่นะ ไปไหนมาไหนต้องให้พ่อกับแม่ไปส่งไม่ให้ไปเองทำอะไรต้องขอพ่อกับแม่ตลอด ถามว่าทำไมผมรู้เรื่องพวกนี้ก็เพราะว่าครั้งหนึ่งเธอเคยร้องไห้ต่อหน้าบอกว่าเหนื่อย ซึ่งผมต้องคอยดูแลตลอดไปไหนมาไหนถ้าไม่มีผมเธอจะทำอะไรไม่ถูกเลยจะได้แต่นิ่งๆ เธอก็เล่าว่าเป็นแบบนี้ผมเลยบอกเธอไปแล้วว่าให้ลองคุยกับพ่อกับแม่ดูเผื่อท่านจะเข้าใจ เธอก็บอกว่าเคยคุยแล้ว เคยบอกพ่อกับแม่แล้ว(พ่อแม่ให้คบกัน) แต่พ่อกับแม่ก็ไม่ฟังอะไรยังทำแบบนี้อยู่เหมือนเดิม ผมก็เคยคุยกับพ่อแม่แฟนผมดูท่านก็ไม่ได้สนใจอะไรเท่าไหร่นักซึ่งผมมองว่า ถ้าเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆแฟนผมจะตัดสินใจอะไรเองไม่ได้เลยต้องคอยถามพ่อกับแม่ตลอด เพราะผมสังเกตุมาตลอดว่าแฟนผมเวลาจะทำอะไรต้องถามพ่อแม่ตลอด ไม่เคยตัดสินใจเองขนาดแค่ว่าจะลงเรียนวิชาเพิ่มเติมอะไรยังต้องโทรถามพ่อแม่ ผมก็เข้าใจนะว่าพ่อกับแม่หวังดีแต่ทำแบบนี้ก็เกินไปหน่อย ผมก็สงสารแฟนผมเพราะโดนพ่อแม่บังคับมาโดยตลอดและก็กลัวว่าถ้าในอนาคตเธอไม่มีผมอยู่ข้างๆเธอจะทำอะไรไม่เป็นเลยเพราะผมทุกวันนี้ผมต้องคอยช่วยเธอหลายๆอย่าง ดูแลทำนั้นทำนี้ให้ ผมก็คอยบอกเสมอว่าหัดทำเองบ้างนะเผื่อไม่มีเค้าอยู่ตัวจะทำได้เองบ้าง (แฟนผมก็ร้องไห้ออกมาเลย) มีวิธีไหนบ้างครับที่พอจะช่วยได้
ขอความเห็นพี่ๆหน่อยครับว่าจะทำอย่างไรเมื่อเจอแบบนี้
แต่แฟนของผมนี้สิครับมีปัญหาอยู่ตรงที่ว่าแฟนผมน่ะ ชอบทำตัวเป็นเด็กๆแบบว่า งอลนั้นงอลนี้ไม่ค่อยมีเหตุผล ชอบเอาแต่ใจตัวเองอะไรประมาณนี้ซึ่งแบบนี้ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรนะครับ ก็เข้าใจกันปรับเค้าหากันได้ แต่อีกเรื่องนี่สิครับแฟนผมเป็นตัวแทนร้านขายพวกกำไล สร้อยข้อมือแฮนเมด ซึ่งก็เป็นตัวแทนแบบไม่สต๊อกของคือถ้ามีคนมาสั่งก็ไปบอกร้านที่เป็นสาขาใหญ่ให้สั่งทำอะไรประมาณนี้ ปัญหามันมีอยู่ว่า แฟนผมเนี่ยะอยากลองซื้อของมาทำเองบ้าง ผมก็เลยบอกว่าเราไปหาซื้อของกันไหม แฟนผมก็บอกว่า ได้สิๆ แต่จะไปที่ไหนละ ผมก็บอกว่าไปซื้อที่ กาดหลวง (ผมคนเชียงใหม่นะครับ) แฟนผมก็บอก ได้ๆแต่จะไปยังไงล่ะ มันไกลนะ (ผมมาเรียนที่ลำพูน) ผมก็บอกไปว่าขึ้นรถโดยสารไป แต่แฟนผมกลับบอกว่า ไม่เอาอ่ะมันไกล อันตราย ไม่มีผู้ใหญ่ไปด้วย. ผมก็ไม่พูดอะไรต่อ เงียบๆไว้ ตรงนี้แหละครับที่ทำให้ผมอดคิดไม่ได้ว่าทำไมเธอไม่ตัดสินใจเองบ้าง เพราะว่า แฟนผมคนนี้ ตั้งแต่เด็กจนโตโดนพ่อกับแม่บังคับมาโดยตลอดแบบว่าต้องเรียนนั้นเรียนนี่นะ ถึงขั้นว่าจับลูกตัวเองลงคอร์สเรียนพิเศษราคาหลายหมื่นโดยที่ยังไม่ได้ถามลูกตัวเองสักคำว่าอยากลงเรียนไหม ทั้งยังบังคับให้ลูกต้องเข้าคณะนี่นะ ไปไหนมาไหนต้องให้พ่อกับแม่ไปส่งไม่ให้ไปเองทำอะไรต้องขอพ่อกับแม่ตลอด ถามว่าทำไมผมรู้เรื่องพวกนี้ก็เพราะว่าครั้งหนึ่งเธอเคยร้องไห้ต่อหน้าบอกว่าเหนื่อย ซึ่งผมต้องคอยดูแลตลอดไปไหนมาไหนถ้าไม่มีผมเธอจะทำอะไรไม่ถูกเลยจะได้แต่นิ่งๆ เธอก็เล่าว่าเป็นแบบนี้ผมเลยบอกเธอไปแล้วว่าให้ลองคุยกับพ่อกับแม่ดูเผื่อท่านจะเข้าใจ เธอก็บอกว่าเคยคุยแล้ว เคยบอกพ่อกับแม่แล้ว(พ่อแม่ให้คบกัน) แต่พ่อกับแม่ก็ไม่ฟังอะไรยังทำแบบนี้อยู่เหมือนเดิม ผมก็เคยคุยกับพ่อแม่แฟนผมดูท่านก็ไม่ได้สนใจอะไรเท่าไหร่นักซึ่งผมมองว่า ถ้าเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆแฟนผมจะตัดสินใจอะไรเองไม่ได้เลยต้องคอยถามพ่อกับแม่ตลอด เพราะผมสังเกตุมาตลอดว่าแฟนผมเวลาจะทำอะไรต้องถามพ่อแม่ตลอด ไม่เคยตัดสินใจเองขนาดแค่ว่าจะลงเรียนวิชาเพิ่มเติมอะไรยังต้องโทรถามพ่อแม่ ผมก็เข้าใจนะว่าพ่อกับแม่หวังดีแต่ทำแบบนี้ก็เกินไปหน่อย ผมก็สงสารแฟนผมเพราะโดนพ่อแม่บังคับมาโดยตลอดและก็กลัวว่าถ้าในอนาคตเธอไม่มีผมอยู่ข้างๆเธอจะทำอะไรไม่เป็นเลยเพราะผมทุกวันนี้ผมต้องคอยช่วยเธอหลายๆอย่าง ดูแลทำนั้นทำนี้ให้ ผมก็คอยบอกเสมอว่าหัดทำเองบ้างนะเผื่อไม่มีเค้าอยู่ตัวจะทำได้เองบ้าง (แฟนผมก็ร้องไห้ออกมาเลย) มีวิธีไหนบ้างครับที่พอจะช่วยได้